(Νεφιλείμ) [Καταρρίπτοντες· Αυτοί που Κάνουν [Άλλους] να Πέσουν].

Πρόκειται για μεταγραφή της εβραϊκής λέξης, η οποία βρίσκεται στον πληθυντικό αριθμό και στις τρεις περιπτώσεις όπου εμφανίζεται στην Αγία Γραφή. (Γε 6:4· Αρ 13:33 [δύο φορές]) Προφανώς η λέξη προέρχεται από την έμμεση ενεργητική διάθεση του εβραϊκού ρήματος ναφάλ (πέφτω) η οποία υπάρχει, για παράδειγμα, στα εδάφια 2 Βασιλέων 3:19· 19:7.

Η Βιβλική αφήγηση που περιγράφει τη δυσαρέσκεια του Ιεχωβά απέναντι στους ανθρώπους των ημερών του Νώε, πριν από τον Κατακλυσμό, αναφέρει ότι «οι γιοι του αληθινού Θεού» πήραν συζύγους ανάμεσα από τις ελκυστικές κόρες των ανθρώπων. Στη συνέχεια επισημαίνει την παρουσία των «Νεφιλείμ», λέγοντας: «Οι Νεφιλείμ ήταν στη γη εκείνες τις ημέρες, και επίσης έπειτα από αυτό, όταν οι γιοι του αληθινού Θεού συνέχισαν να έχουν σχέσεις με τις κόρες των ανθρώπων και αυτές τους γέννησαν γιους, αυτοί ήταν οι κραταιοί [εβρ., χαγκιμπορίμ] της αρχαιότητας, οι άντρες οι φημισμένοι».—Γε 6:1-4.

Η Ταυτότητά Τους. Οι σχολιαστές της Αγίας Γραφής, αναλύοντας το εδάφιο 4, έχουν υποστηρίξει διάφορες εκδοχές ως προς την ταυτότητα αυτών των Νεφιλείμ. Ορισμένοι πιστεύουν ότι η ετυμολογία του ονόματος αφήνει να εννοηθεί πως οι Νεφιλείμ ήταν “εκπεσόντες άγγελοι”, άγγελοι που αμάρτησαν. Άλλοι, ακολουθώντας έναν αξιοσημείωτο συλλογισμό, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η επωνυμία Νεφιλείμ υποδηλώνει από μόνη της πως αυτοί “έπεσαν από τον ουρανό” με την έννοια ότι “γεννήθηκαν από ουράνια όντα”. Άλλοι μελετητές, συγκεντρώνοντας ιδιαίτερα την προσοχή τους στη δήλωση «και επίσης έπειτα από αυτό» (εδ. 4), έχουν ισχυριστεί ότι οι Νεφιλείμ δεν ήταν “εκπεσόντες άγγελοι” ούτε οι «κραταιοί», εφόσον «ήταν στη γη εκείνες τις ημέρες» προτού οι γιοι του Θεού συνάψουν σχέσεις με γυναίκες. Αυτοί οι μελετητές είναι της άποψης ότι οι Νεφιλείμ ήταν απλώς πονηροί άνθρωποι όπως ο Κάιν—ληστές, βίαιοι και τυραννικοί άνθρωποι που περιφέρονταν στη γη ώσπου καταστράφηκαν από τον Κατακλυσμό. Μια άλλη ομάδα, λαβαίνοντας υπόψη όχι μόνο τη σημασία του ονόματος Νεφιλείμ αλλά και τα συμφραζόμενα του εδαφίου 4, συμπεραίνει ότι οι ίδιοι οι Νεφιλείμ δεν ήταν άγγελοι, αλλά οι υβριδικοί απόγονοι που προέκυψαν από τις σχέσεις των υλοποιημένων αγγέλων με τις κόρες των ανθρώπων.

Οι ίδιοι με τους «γκιμπορίμ». Ορισμένες μεταφράσεις της Αγίας Γραφής μεταθέτουν τη φράση «και επίσης έπειτα από αυτό» κοντά στην αρχή του εδαφίου 4, ταυτίζοντας έτσι τους Νεφιλείμ με τους “κραταιούς”, τους γκιμπορίμ, οι οποίοι αναφέρονται προς το τέλος του εδαφίου. Λόγου χάρη: «Εκείνες τις ημέρες, καθώς και μετέπειτα, υπήρχαν γίγαντες [εβρ., χαννεφιλίμ] στη γη, οι οποίοι γεννιούνταν στους γιους των θεών όποτε αυτοί είχαν σχέσεις με τις κόρες των ανθρώπων· αυτοί ήταν οι ήρωες [εβρ., χαγκιμπορίμ] οι οποίοι ήταν άντρες ονομαστοί στις ημέρες της αρχαιότητας».—Γε 6:4, AT· βλέπε επίσης Mo, ΛΧ και ΜΠΚ.

Και η Μετάφραση των Εβδομήκοντα υποδεικνύει επίσης ότι οι «Νεφιλείμ» ταυτίζονται με τους “κραταιούς”, μεταφράζοντας και τους δύο όρους με τη λέξη γίγαντες.

Ανακεφαλαιώνοντας την αφήγηση, βλέπουμε ότι τα εδάφια 1 ως 3 λένε ότι «οι γιοι του αληθινού Θεού» πήραν συζύγους και ότι ο Ιεχωβά δήλωσε πως επρόκειτο να τερματίσει την υπομονή που έδειχνε στους ανθρώπους έπειτα από 120 χρόνια. Στη συνέχεια, το εδάφιο 4 λέει ότι οι Νεφιλείμ ήταν στη γη «εκείνες τις ημέρες»—προφανώς τις ημέρες κατά τις οποίες ο Ιεχωβά έκανε αυτή τη δήλωση. Κατόπιν, το εδάφιο δείχνει ότι αυτή η κατάσταση συνεχίστηκε «έπειτα από αυτό, όταν οι γιοι του αληθινού Θεού συνέχισαν να έχουν σχέσεις με τις κόρες των ανθρώπων», και περιγράφει λεπτομερέστερα τα αποτελέσματα της ένωσης “των γιων του αληθινού Θεού” με τις γυναίκες.

Ποιοι ήταν οι “γιοι του Θεού” που έγιναν πατέρες των Νεφιλείμ;

Ποιοι ήταν οι εν λόγω «γιοι του αληθινού Θεού»; Μήπως ήταν άνθρωποι που λάτρευαν τον Ιεχωβά (αποκαλούμενοι έτσι κατά αντιδιαστολή με το γενικό ρεύμα των πονηρών ανθρώπων), όπως ισχυρίζονται μερικοί; Προφανώς όχι. Η Αγία Γραφή αφήνει να εννοηθεί ότι οι γάμοι τους με τις κόρες των ανθρώπων είχαν ως αποτέλεσμα την έξαρση της κακίας στη γη. Ο Νώε και οι τρεις γιοι του, καθώς και οι σύζυγοί τους, ήταν τα μόνα άτομα που είχαν την εύνοια του Θεού και τα μόνα που διαφυλάχτηκαν από τον Κατακλυσμό.—Γε 6:9· 8:15, 16· 1Πε 3:20.

Επομένως, αν αυτοί «οι γιοι του αληθινού Θεού» ήταν άνθρωποι, εγείρεται το ερώτημα: Γιατί ήταν οι δικοί τους απόγονοι “άντρες φημισμένοι”—πιο φημισμένοι από τους απογόνους των πονηρών ή του πιστού Νώε; Επίσης, μπορεί να τεθεί το ερώτημα: Γιατί αναφέρονται οι γάμοι τους με τις κόρες των ανθρώπων ως κάτι το ιδιαίτερο εφόσον ο γάμος και η τεκνοποίηση λάβαιναν ήδη χώρα επί 1.500 και πλέον χρόνια;

Άρα, οι γιοι του Θεού που μνημονεύονται στο εδάφιο Γένεση 6:2 πρέπει να ήταν άγγελοι, πνευματικοί «γιοι του Θεού». Αυτή η έκφραση εφαρμόζεται σε αγγέλους στα εδάφια Ιώβ 1:6· 38:7. Η άποψη αυτή υποστηρίζεται από τον Πέτρο, ο οποίος μιλάει για τα «πνεύματα στη φυλακή, τα οποία κάποτε είχαν γίνει ανυπάκουα όταν η υπομονή του Θεού περίμενε στις ημέρες του Νώε». (1Πε 3:19, 20) Και ο Ιούδας, επίσης, γράφει για «τους αγγέλους που δεν κράτησαν την αρχική τους θέση αλλά εγκατέλειψαν την κατοικία που τους άρμοζε». (Ιου 6) Οι άγγελοι είχαν τη δύναμη να υλοποιούνται προσλαμβάνοντας ανθρώπινη μορφή, και ορισμένοι άγγελοι υλοποιήθηκαν για να μεταφέρουν αγγέλματα από τον Θεό. (Γε 18:1, 2, 8, 20-22· 19:1-11· Ιη 5:13-15) Αλλά ο τόπος όπου αρμόζει να διαμένουν τα πνευματικά όντα είναι ο ουρανός, και εκεί οι άγγελοι έχουν θέσεις υπηρεσίας υπό τον Ιεχωβά. (Δα 7:9, 10) Το να αφήσουν αυτόν τον τόπο διαμονής για να κατοικήσουν στη γη και το να εγκαταλείψουν την υπηρεσία στην οποία είχαν διοριστεί για να έχουν σαρκικές σχέσεις αποτελούσε στασιασμό εναντίον των νόμων του Θεού και διαστροφή.

Η Αγία Γραφή δηλώνει ότι οι ανυπάκουοι άγγελοι είναι τώρα «πνεύματα στη φυλακή», τα οποία έχουν “ριχτεί στον Τάρταρο” και “φυλάττονται με αιώνια δεσμά σε πυκνό σκοτάδι για την κρίση της μεγάλης ημέρας”. Αυτό φαίνεται να υπονοεί ότι είναι περιορισμένοι σε μεγάλο βαθμό και δεν μπορούν πλέον να υλοποιούνται όπως πριν από τον Κατακλυσμό.—1Πε 3:19· 2Πε 2:4· Ιου 6.

Αυξημένη Πονηρία. «Οι κραταιοί της αρχαιότητας, οι άντρες οι φημισμένοι» που προήλθαν από αυτούς τους γάμους, δεν ήταν φημισμένοι από την άποψη του Θεού, διότι δεν επέζησαν από τον Κατακλυσμό, όπως ο Νώε και η οικογένειά του. Ήταν «Νεφιλείμ»—βίαια και τυραννικά άτομα που αναμφίβολα συνέβαλαν στην επιδείνωση των συνθηκών. Οι άγγελοι που υπήρξαν πατέρες τους—οι οποίοι γνώριζαν την κατασκευή του ανθρώπινου σώματος και μπορούσαν να υλοποιούνται—δεν δημιουργούσαν ζωή, αλλά ζούσαν μέσα σε αυτά τα ανθρώπινα σώματα και, συμβιώνοντας με γυναίκες, γεννούσαν παιδιά. Επομένως, τα παιδιά τους—«οι κραταιοί»—ήταν υβριδικά όντα που ήρθαν σε ύπαρξη αθέμιτα. Προφανώς οι ίδιοι οι Νεφιλείμ δεν απέκτησαν παιδιά.

Στη Μυθολογία. Φαίνεται ότι η φήμη και ο τρόμος των Νεφιλείμ αποτέλεσαν τη βάση για πολλούς μύθους ειδωλολατρών οι οποίοι, μετά τη σύγχυση των γλωσσών στη Βαβέλ, διασκορπίστηκαν σε όλη τη γη. Μολονότι τα ιστορικά στοιχεία της αφήγησης της Γένεσης παραποιήθηκαν και εξωραΐστηκαν σε μεγάλο βαθμό, υπάρχει μια αξιοσημείωτη ομοιότητα σε αυτούς τους αρχαίους μύθους (η ελληνική μυθολογία είναι μόνο ένα παράδειγμα), σύμφωνα με τους οποίους θεοί και θεές είχαν σχέσεις με ανθρώπους και παρήγαγαν υπερανθρώπινους ήρωες και φοβερούς ημίθεους με γνωρίσματα και θεϊκά και ανθρώπινα.—Βλέπε ΕΛΛΑΔΑ, ΕΛΛΗΝΕΣ (Η Αρχαία Ελληνική Θρησκεία).

Μια Εκφοβιστική Αναφορά. Οι δέκα κατάσκοποι που έφεραν στους Ισραηλίτες στην έρημο ψευδή αναφορά σχετικά με τη γη Χαναάν δήλωσαν: «Όλος ο λαός που είδαμε στο μέσο της είναι άντρες υπερμεγέθεις. Και εκεί είδαμε τους Νεφιλείμ, τους γιους του Ανάκ, που είναι από τους Νεφιλείμ, ώστε στα ίδια μας τα μάτια φαινόμασταν σαν ακρίδες, και έτσι φαινόμασταν και στα μάτια εκείνων». Αναμφίβολα υπήρχαν κάποιοι μεγαλόσωμοι άντρες στη Χαναάν, όπως δείχνουν ορισμένα άλλα εδάφια, αλλά πουθενά δεν αποκαλούνται Νεφιλείμ παρά μόνο σε αυτή την «άσχημη αναφορά», η οποία έγινε σε γλώσσα προσεκτικά διατυπωμένη ώστε να προκαλέσει τον τρόμο και να ενσπείρει τον πανικό ανάμεσα στους Ισραηλίτες.—Αρ 13:31-33· 14:36, 37.

*** it-2 σ. 453-455 Νεφιλείμ ***