«Η ΑΠΑΤΗ υπάρχει παντού», λέει ο Ντέιβιντ Κάλαχαν, ο οποίος έγραψε το βιβλίο Ο Πολιτισμός της Απάτης (The Cheating Culture), που εκδόθηκε πρόσφατα. Μεταξύ άλλων πραγμάτων που συμβαίνουν στις Ηνωμένες Πολιτείες, αναφέρεται στην «απάτη από μαθητές λυκείου και φοιτητές», στην «πειρατεία» που παρατηρείται στη μουσική και στις κινηματογραφικές ταινίες, στην «κλοπή στο χώρο εργασίας», στις «τεράστιες απάτες στον κλάδο της υγείας», καθώς και στη χρήση στεροειδών στον αθλητισμό, και καταλήγει ως εξής: «Προσθέστε και τις κάθε είδους ηθικές και νομικές παραβάσεις, και τότε αντιλαμβάνεστε ότι υπάρχει ηθική κρίση σοβαρών διαστάσεων».

Η εφημερίδα Δε Νιου Γιορκ Τάιμς (The New York Times) ανέφερε ότι ο τυφώνας Κατρίνα, ο οποίος έπληξε τις Ηνωμένες Πολιτείες στα τέλη του 2005, «προξένησε μια από τις πιο ασυνήθιστες εκδηλώσεις απάτης, μηχανορραφιών και κραυγαλέας γραφειοκρατικής κακοδιαχείρισης στη σύγχρονη ιστορία». Κάποια γερουσιαστής των ΗΠΑ δήλωσε: «Η χονδροειδής απάτη, η θρασύτητα των μηχανορραφιών, η έκταση της σπατάλης—όλα αυτά σε αφήνουν εμβρόντητο».

Ομολογουμένως, εξακολουθούν να υπάρχουν παραδείγματα ανιδιοτελούς ανθρώπινης καλοσύνης. (Πράξεις 27:3· 28:2) Αλλά πολύ συχνά ακούμε: «Πώς θα ωφεληθώ εγώ; Τι θα κερδίσω εγώ από αυτό;» Η στάση εγωπρωτισμού και συμφεροντολογίας φαίνεται πως έχει γίνει ο κανόνας.

Στο παρελθόν, η ιδιοτελής και χονδροειδής ανηθικότητα έχει θεωρηθεί ένας από τους παράγοντες που συνέβαλαν στην κατάρρευση πολιτισμών, όπως ήταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Μήπως αυτό που συμβαίνει τώρα προμηνύει κάτι ακόμη πιο σημαντικό; Επηρεάζονται άραγε τώρα όλα τα μέρη του κόσμου από “την αύξηση της ανομίας”, η οποία, όπως προλέγει η Αγία Γραφή, θα χαρακτήριζε το τέλος ολόκληρου αυτού του συστήματος πραγμάτων;—Ματθαίος 24:3-8, 12-14· 2 Τιμόθεο 3:1-5.

Η Παρακμή Παγκοσμίως

Στις 22 Ιουνίου 2006, η εφημερίδα Άφρικα Νιους (Africa News), σε άρθρο της για μια «συνάντηση εργασίας με θέμα τη σεξουαλική κακοποίηση και την πορνογραφία» στις φτωχογειτονιές σε ένα τμήμα της Ουγκάντας, έλεγε ότι «η παραμέληση από μέρους των γονέων ευθύνεται για την αύξηση της πορνείας και της χρήσης ναρκωτικών στην περιοχή». Η εφημερίδα ανέφερε: «Ο επικεφαλής της Υπηρεσίας Προστασίας Παιδιών και Οικογένειας στο Αστυνομικό Τμήμα του Καουέμπε, κ. Νταμπάντζι Σαλόνγκο, είπε ότι τα ποσοστά παιδικής κακοποίησης και ενδοοικογενειακής βίας είχαν αυξηθεί τρομακτικά».

Σύμφωνα με έναν γιατρό στην Ινδία, «η κοινωνία χάνει τα πολιτιστικά της αγκυροβόλια». Μια σκηνοθέτρια στο ίδιο μέρος είπε ότι «η αυξημένη χρήση ναρκωτικών σε συνδυασμό με την εντεινόμενη σεξουαλική ασυδοσία αποτελούν άλλη μία ένδειξη ότι η Ινδία βυθίζεται στην “ασωτία της Δύσης”».

Ο Χου Πέιτσενγκ, γενικός γραμματέας του Συλλόγου Σεξολογίας της Κίνας με έδρα το Πεκίνο, τόνισε: «Παλιότερα στην κοινωνία, είχαμε την αίσθηση του ορθού και του εσφαλμένου. Τώρα, μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε». Ένα άρθρο στο περιοδικό Η Κίνα Σήμερα (China Today) το έθεσε ως εξής: «Η κοινωνία γίνεται ολοένα και πιο ανεκτική στις εξωσυζυγικές σχέσεις».

«Φαίνεται ότι ο καθένας γδύνεται και χρησιμοποιεί το σεξ για να πουλήσει τα προϊόντα του», παρατήρησε πρόσφατα η αγγλική εφημερίδα Γιόρκσερ Ποστ (Yorkshire Post). «Μέχρι πριν από σχεδόν μία γενιά, τέτοιες πράξεις θα είχαν προκαλέσει σοβαρό ηθικό σκάνδαλο. Σήμερα, δεχόμαστε έναν καταιγισμό σεξουαλικών εικόνων από οπουδήποτε θα μπορούσε να φανταστεί κανείς, και η πορνογραφία έχει . . . ριζώσει για τα καλά στην κοινωνία μας». Η εφημερίδα πρόσθεσε: «Ύλη [αναγνωσμάτων και θεαμάτων] η οποία κάποτε θεωρούνταν ασφαλής μόνο για κοινό ηλικίας άνω των 18 ετών αποτελεί τώρα συχνά κύριο θέαμα για όλη την οικογένεια και, όπως αναφέρουν οι αντιμαχόμενοι την πορνογραφία, συνήθως στοχεύει άμεσα στα παιδιά».

Το Περιοδικό της Νιου Γιορκ Τάιμς (The New York Times Magazine) ανέφερε: «[Μερικοί έφηβοι] μιλούν για [τις σεξουαλικές εμπειρίες τους] τόσο άνετα όσο αν συζητούσαν για το τι θα φάνε το μεσημέρι». Το περιοδικό Τουίνς Νιους (Tweens News), «ο οδηγός των γονέων για παιδιά 8 ως 12 ετών», σχολίασε: «Με τον παιδικό γραφικό χαρακτήρα του, κάποιο κοριτσάκι είχε γράψει το εξής συνταρακτικό μήνυμα: “Η μαμά μου με πιέζει να βγω ραντεβού με αγόρια και να κάνουμε σεξ. Είμαι μόλις 12 χρονών . . . βοηθήστε με!”»

Πώς άλλαξαν οι καιροί! Η εφημερίδα του Καναδά Τορόντο Σταρ (Toronto Star) ανέφερε ότι, μέχρι πρόσφατα, «η ιδέα και μόνο της ελεύθερης συμβίωσης ανάμεσα σε ομοφυλόφιλους ή λεσβίες αποτελούσε σοβαρό ηθικό σκάνδαλο». Ωστόσο, η Μπάρμπαρα Φρίμεν, καθηγήτρια κοινωνικής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Κάρλτον της Οτάβα, παρατηρεί: «Οι άνθρωποι λένε τώρα: “Η ιδιωτική ζωή είναι προσωπικό ζήτημα. Δεν θέλουμε παρεμβάσεις άλλων”».

Είναι ολοφάνερο ότι, τις περασμένες λίγες δεκαετίες, οι ηθικές αξίες εκφυλίστηκαν με ραγδαίο ρυθμό σε πολλά μέρη παγκοσμίως. Τι έχει οδηγήσει σε αυτές τις ριζικές αλλαγές; Τι πιστεύετε εσείς προσωπικά για αυτές; Επίσης, τι δείχνουν οι αλλαγές για το μέλλον;