«Ήταν μια φορά ένας πολύ κακός άνθρωπος. Τι λέω κακός; Ο χειρότερος που βρέθηκε στη Γη. Αυτός και οι λίγοι φίλοι του δεν ήθελαν οι άνθρωποι να είναι διαφορετικοί, ήθελαν όλοι να είναι ίδιοι. Ψηλοί, ξανθοί, με μπλε μάτια. Ήθελε όλοι να διαβάζουμε το ίδιο βιβλίο, όλοι να τρώμε το ίδιο φαγητό, να ακούμε όλοι την ίδια μουσική, να σκεφτόμαστε τα ίδια πράγματα όλοι. Οποιος ήταν διαφορετικός, πιο κοντός ή πιο σκουρόχρωμος, λιγότερο έξυπνος, που διάβαζε άλλα βιβλία, που σκεφτόταν άλλα πράγματα, τον έπιαναν και τον έβαζαν σε μια μεγάλη φυλακή και τον έβαζαν να δουλεύει όλη μέρα χωρίς φαγητό και χωρίς νερό.

Όταν τελείωσε με τον τόπο του πήρε τον στρατό του και πήγε σε άλλα μέρη και εκεί έκανε τα ίδια. Όποιος ήταν διαφορετικός, πήγαινε στη μεγάλη φυλακή. Μέχρι που οι άλλοι άνθρωποι δεν άντεξαν, δεν ήθελαν να τρώνε το ίδιο φαγητό, να λένε τα ίδια πράγματα, να διαβάζουν τα ίδια βιβλία. Και έγινε ένας μεγάλος πόλεμος. Πολλοί καλοί άνθρωποι πήγαν στον ουρανό για να νικήσουν τον κακό άνθρωπο. Στο τέλος τον νίκησαν. Τον έριξαν σε μια μεγάλη τρύπα, έριξαν τσιμέντο και μεγάλες πέτρες και ο κακός θα μείνει εκεί για πάντα. Αυτά έγιναν πριν από πολλά χρόνια. Από τότε οι άνθρωποι στα μέρη μας μπορεί να έχουμε τα προβλήματά μας, αλλά τουλάχιστον μπορούμε να σκεφτόμαστε, να διαβάζουμε, να τραγουδάμε και να λέμε αυτό που εμείς θέλουμε».

Ετσι εξήγησα τον ναζισμό σε ένα παιδί 4 χρονών, την επταετία είπα να την αφήσω για αργότερα. Δοκίμασέ το σε κανέναν νοικοκυραίο. Αν δεν πιάσει ούτε αυτό, έχουμε πρόβλημα…

Ο Νίκος Μουμούρης είναι δημοσιογράφος

http://www.protagon.gr