Είχα διαβάσει ότι πάνω από 1.700.000 προσκυνητές είχαν έλθει στην πόλι των Τρεβήρων στη διάρκεια ειδικών εορτών το 1959, για να δουν τον «άγιο χιτώνα»! Ο «άγιος χιτώνας» επιδεικνύεται μόνο σε ειδικές περιπτώσεις και έτσι ήμουν σχεδόν βέβαιος ότι δεν θα βρισκόταν στο μουσείο για να τον δούμε.

Ο Πέτρος άκουσε την ερώτησι του διπλανού μου και επιβεβαίωσε τις σκέψεις μου. «Όχι, τα Χριστιανικά αντικείμενα ή λείψανα φυλάσσονται αλλού. Αλλά οι Τρεβήροι τα κρατούν. Η μητέρα του Κωνσταντίνου η αυτοκράτειρα Ελένη, αγαπούσε ιδιαίτερα τα λείψανα. Η παράδοσις λέει ότι διευθέτησε την πρώτη αποστολή λειψάνων στους Τρεβήρους, τον τέταρτο αιώνα· μεταξύ αυτών υπήρχε ένα δόντι του Πέτρου, τα σανδάλια του αποστόλου Ανδρέα, τα λείψανα του αποστόλου Ματθία, ένα καρφί που χρησιμοποιήθηκε για να στερεώσουν τον Ιησού στο ξύλο και ο χωρίς ραφές χιτώνας του Ιησού, ο λεγόμενος ‘άγιος χιτών’.»

Ένας άνδρας από την παρέα μας δεν διστάζει να εκφράση τη δυσπιστία του. «Μα οι εκκλησίες σ’ όλο τον κόσμο, επιδεικνύουν περισσότερα λείψανα απ’ όσα υπήρξαν.» Και, φυσικά, δεν πέφτει και πολύ έξω. Θυμάμαι ότι διάβασα στο βιβλίο Der Heilige Rock in Trier—Geschichte und Religiöse Bedeutung des heiligen Gewandes Christi (Ο Άγιος Χιτώνας των Τρεβήρων—Ιστορία και Θρησκευτική Σπουδαιότης του Αγίου Χιτώνα του Χριστού) ότι χιτώνες του Ιησού ή μέρη τους, βρίσκονται όχι μόνο στην πόλι των Τρεβήρων αλλά επίσης στο Άαχεν, στο Μπάμπεργκ, στη Βρέμη, στο Λόκουμ, στο Άμπεβιλ, στην Κωνσταντινούπολι, στο Λονδίνο, στη Μόσχα και σε 30 και πλέον άλλες εκκλησίες και μοναστήρια σ’ όλο τον κόσμο. Αλήθεια, πόσο πιθανό είναι να επέζησε ως την εποχή μας κάποιος από τους πραγματικούς χιτώνες του Χριστού; Και ασφαλώς δεν είναι λογικό να πιστεύομε ότι διασώθηκαν τόσοι πολλοί. Οι πρώτοι Χριστιανοί δεν συμφωνούσαν με την φύλαξι των λειψάνων, επειδή αυτή η συνήθεια αντίκειται προς τη Χριστιανική εντολή να περιπατούμε διά πίστεως και όχι διά όψεως. (2 Κορ. 5:7) Και αν οι Χριστιανοί δεν φύλασσαν λείψανα, θα περιμέναμε ότι θα τα φύλασσαν οι διώκτες τους βλέποντάς τα σαν κάτι «εξαιρετικά άγιο;»

Το μουσείο αποδείχθηκε πολύ ενδιαφέρον και αποκαλυπτικό, πλούσιο σε αρχαία γλυπτά και παλαιά Ρωμαϊκά αντικείμενα. Μεταξύ άλλων, βλέπομε και τον παραμορφωμένο κορμό μιας ειδωλολατρικής θεάς. Ο Πέτρος εξηγεί το λόγο αυτής της παραμορφώσεως: «Επί αιώνες οι προσκυνητές έρριχναν πέτρες πάνω της σε συμβολική απόρριψι του παγανισμού.»

Τι παράξενο, σκέπτομαι μόνος μου, όταν στην πραγματικότητα πολλοί απ’ αυτούς τους προσκυνητές υποστήριζαν και οι ίδιοι τις δοξασίες και συνήθειες της ειδωλολατρίας λόγω της συγχωνεύσεως της Γαλατο-Κελτικής ειδωλολατρίας με τη Ρωμαϊκή, και στην εν συνεχεία συγχώνευσι αυτής της αναμιγμένης θρησκείας με την αποστατημένη Χριστιανοσύνη της εποχής του Κωνσταντίνου! Πράγματι, οι Τρεβήροι υπήρξαν το χωνευτήρι των θρησκειών.

Ξαναπερνούμε γυρνώντας από τους κήπους τη βασιλική και αρχίζομε να κατηφορίζουμε ένα πολυσύχναστο δρόμο της πόλεως που ονομάζεται οδός Κωνσταντίνου. Καθώς προχωρούμε ο Πέτρος κοντοστέκεται σε μια γωνιά και δείχνει προς τα αριστερά: «Παρεμπιπτόντως, μερικά τετράγωνα πιο κάτω σ’ αυτό το δρόμο, είναι το σπίτι όπου γεννήθηκε ο Καρλ Μαρξ το 1918. Από τότε που άνοιξε για το κοινό το 1965, το επισκέφθηκαν πάνω από 100.000 άτομα.»

Μπορεί να φαίνεται παράδοξο που η αρχαιότερη πόλις της Γερμανίας, η “Roma Secunda,” με πληθυσμό κατά 85 και πλέον τοις εκατό Καθολικό, έγινε η γενέτειρα του προδρόμου ενός από τους μεγαλύτερους εχθρούς τη Καθολικής εκκλησίας, του Κομμουνισμού. Αλλά, αν το καλοσκεφθή κανείς, ίσως να μην είναι τόσο παράδοξο, διότι ο Κομμουνισμός ήταν συνέπεια, όχι της αληθινής Χριστιανοσύνης, αλλά μάλλον της αναμίξεως θρησκειών με την ειδωλολατρική αποστατημένη Χριστιανοσύνη, στην οποία ανάμιξι οι Τρεβήροι έπαιξαν πολύ ενδιαφέροντα ρόλο. Τι καλό μπορούσε να προκύψη από μια τέτοια ανάμιξι; Ίσως αυτό το γεγονός της ιστορίας το δείχνει πολύ καλά.

Βρήκαμε την περιήγησι ενδιαφέρουσα και διεγερτική της σκέψεως. Ελπίζομε να συμφωνήτε και σεις.

*** g80 22/9 σ. 23 Τρηρ—Το Χωνευτήρι των Θρησκειών ***