Η Κάρυ Κάιζερ, πάντα αισθανόταν μισή. Η ζωή της έμοιαζε με παζλ που του λείπει ένα κομμάτι. Μία «αόρατη» δύναμη και μια σειρά από συμπτώσεις την έσπρωξαν να αναζητήσει την αλήθεια. Μέχρι που μια μέρα την συνάντησε μπροστά  της: στην απέναντι πλευρα του δρόμου στεκόταν ο εαυτός της!!

Το 1960, η Κάρυ υιοθετήθηκε από δύο γονείς που τη λάτρευαν. Μεγάλωσε μαζί με τον επίσης υιοθετημένο αδερφό της σε μία μικρή πόλη στο Μπέρλινγκτον. Από μικρή ηλικία θυμάται κάποιους ανθρώπους να την μπερδεύουν με κάποια Έιμυ. Το φαινόμενο αυτό έγινε πιο συχνό την περίοδο που σπούδαζε στο Πανεπιστήμιο της Βερμόντ.

Αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, άγνωστοι την πλησίαζαν θεωρώντας ότι ήταν κάποια Έιμυ. Ένα βράδυ Παρασκευής, αυτό ξανασυνέβη. Ένας νέος άντρας διέκρινε την Κάρυ σε ένα εστιατόριο, την πλησίασε θεωρώντας ότι είναι η Έιμυ. Της είπε μάλιστα ότι θα στοιχημάτιζε 1.000 δολάρια ότι εκείνη και η Έιμυ είχαν κάποια σχέση. Οι συμπτώσεις ήταν πολλές για να τις αγνοήσει.

Μάζεψε όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούσε από εκείνον τον άντρα και αποφάσισε να ξεκινήσει ένα ταξίδι αναζήτησης χωρίς προορισμό. Ένα ήταν το σίγουρο: Θα έβρισκε αυτή που της έμοιαζε τόσο πολύ.

Δεν της πήρε πολύ χρόνο να την εντοπίσει. Λες και το σύμπαν συνωμοτούσε υπέρ της. Σήκωσε το τηλέφωνο και διστακτικά κάλεσε τον αριθμό. Στην άλλη γραμμή, βρισκόταν η δίδυμη αδελφή της την ύπαρξη της οποίας αγνοούσε παντελώς. Η Έιμυ άκουσε με προσοχή αλλά και με δυσπιστία όσα της εξιστόρισε η Κάρυ.

«Αρχικά τη ρώτησα πότε έχει τα γενέθλιά της και εάν είναι υιοθετημένη» λέει η Κάρυ. «Έπεσα από τα σύννεφα όταν συνειδητοποίησα ότι έχουμε γενέθλια την ίδια μέρα. Ένιωθα μέσα μου ότι κάτι περίεργο συνέβαινε εδώ.Της ζήτησα να συναντηθούμε σε ένα παρκινγκ έξω από τη Βερμόντ. Κατά τα διάρκεια της διαδρομής αναρωτιόμουν πώς θα ήταν η Έιμυ; Θα μοιάζαμε εξωτερικά; Θα είχαμε τα ίδια ενδιαφέροντα;»

Οι δύο αδερφές ξαφνιάστηκαν με αυτό που αντίκρισαν. «Έβλεπα τον εαυτό μου στην απέναντι πλευρά του δρόμου. Είχα «παγώσει». Δεν μπορούσα να βγω από το αυτοκίνητο».

Τα δύο κορίτσια ένιωσαν αμέσως ένα δέσιμο. Για πρώτη φορά στη ζωή τους, μετά από 25 χρόνια ένιωθαν ολοκληρωμένες. Η Έιμυ όπως ακριβώς και η Κάρυ ένιωθε όλα αυτά τα χρόνια ότι κάτι έλειπε από τη ζωή τους. Υπήρχε ένα κενό που καμία καριέρα και καμία οικογενειακή θαλπωρή δεν μπορούσε να καλύψει μέχρι τη στιγμή που αντίκρισε τη αδερφή της.

Είναι πραγματικά περίεργο το συναίσθημα να μην ξέρεις καθόλου κάποιον, να μην τον έχεις συναντήσει ποτέ πριν στη ζωή σου και στα λίγα λεπτά που τον έχεις μπροστά σου να συνειδητοποιείς πόσο πολύ σου μοιάζει και πόσο πολύ τον αγαπάς. Έρευνες έχουν δείξει ότι τα δίδυμα αναπτύσσουν ένα έντονο δέσιμο από τη στιγμή που βρίσκονται μέσα στη μήτρα. Η περίπτωση αυτων των γυναικών αποδεικνύει οτι ακόμα και όταν τα δύο παιδιά χωριστούν αμέσως  μετά τη γέννησή τους,συνεχίζουν να αισθάνονται ότι κάπου εκεί έξω υπάρχει το άλλο τους μισό.

Η Κάρυ και η Έιμυ ανακάλυψαν ότι έμοιαζαν σε πολλά. Είχαν το ίδιο γούστο στα ρούχα και στα κοσμήματα. Κάπνιζαν ακόμα και την ίδια μάρκα τσιγάρων. Το σημαντικότερο όλων όμως ήταν ότι μπορούσαν να διαβάσουν η μία τη σκέψη της άλλης. Υπήρχε ένα είδος «υπερφυσικής» επικοινωνίας μεταξύ τους.

«Δεν χρειαζόταν να πω στην αδερφή μου ότι κάτι μου συμβαίνει» θα πει αργότερα η Έιμυ. «Βίωνε το πρόβλημά μου. Πριν καλά-καλά προλάβω να της το πω ήξερε ότι κάτι συνέβαινε». Η Κάρυ βρήκε την αδελφή ψυχή της.Και μαζί με αυτήν και το κομμάτι από το παζλ που έψαχνε καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της.

http://troktiko.eu