Ματθ. 28:19: «Πηγαίνετε, λοιπόν, και κάντε μαθητές . . . βαφτίζοντάς τους».

Πράξ. 8:12: «Όταν πίστεψαν τον Φίλιππο . . . άρχισαν να βαφτίζονται, άντρες και γυναίκες».

Παρ’ όλα αυτά, αργότερα, ο Ωριγένης (185-254 Κ.Χ.) έγραψε: «Είναι συνήθεια να βαφτίζει η εκκλησία ακόμη και νήπια». (Ομιλία 8 στο Λευιτικό) Η συνήθεια αυτή επικυρώθηκε από μια Σύνοδο της Καρχηδόνας (περ. 252 Κ.Χ.).

Το βιβλίο Δογματική της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας παραδέχεται: “Η Γραφή δεν λέει τίποτα άμεσα για το νηπιοβαπτισμό. . . . Η πρώτη ασφαλής μαρτυρία περί του νηπιοβαπτισμού είναι η μαρτυρία του Ειρηναίου [2ος αι.]”.—Χρήστου Ανδρούτσου, (Αθήνα, 1907), σ. 325.

Ο θρησκευτικός ιστορικός Αύγουστος Νέανδρος έγραψε: «Η πίστη και το βάφτισμα ήταν πάντα συνδεδεμένα μεταξύ τους· και έτσι είναι πάρα πολύ πιθανό . . . ότι ο νηπιοβαπτισμός ήταν άγνωστος εκείνη την περίοδο [τον πρώτο αιώνα]. . . . Το γεγονός ότι ο νηπιοβαπτισμός αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά ως αποστολική παράδοση στη διάρκεια του τρίτου αιώνα είναι περισσότερο απόδειξη εναντίον παρά υπέρ της παραδοχής της αποστολικής προέλευσής του».—Ιστορία της Ίδρυσης και της Καθοδήγησης της Χριστιανικής Εκκλησίας από τους Αποστόλους (Geschichte der Pflanzung und Leitung der christlichen Kirche durch die Apostel), Τόμ. 1, σ. 213.

*** rs σ. 107 παρ. 1-5 Βάφτισμα ***