Έναρξη νέας εποχής στην Ελλάδα στις 23 Φεβρουαρίου 1966, καθώς το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας πραγματοποιεί την πρώτη, δίωρη, δοκιμαστική εκπομπή του. Το παντοδύναμο σύμβολο του σύγχρονου πολιτισμού αρχίζει να εισβάλλει στα ελληνικά σπίτια, παρόλο που η τιμή και των φθηνότερων μοντέλων είναι πολύ υψηλή για την εποχή – 7.500 δρχ. για μοντέλο 19 ιντσών.

Ταυτόχρονα έρχονται και τα πλυντήρια πιάτων

για να αλλάξουν ριζικά τη ζωή των γυναικών, οι οποίες μπορούν τώρα να ασχολούνται λιγότερο με το νοικοκυριό και να ονειρεύονται περισσότερο με αμερικανικές υπερπαραγωγές, όπως η «Ωραία μου κυρία» με την Audrey Hepburn.

Κι ενώ το «Παρθεναγωγείον μετά οικοτροφείου Ν. Μακρή»

προσπαθεί να προσελκύσει τους μαθητές, αυτοί σίγουρα προτιμούν -τουλάχιστον για να μάθουν ξένες γλώσσες- την «επαναστατική» μέθοδο της «υπνοπαιδείας», η οποία υπόσχεται ότι «μπορείς να μάθεις μια ξένη γλώσσα την ώρα που κοιμάσαι!»,

με προσφορά ολόκληρης της σειράς έναντι 1.490 δραχμών και του απαραίτητου ηλεκτρόφωνου με 1.180 δραχμές. Πιο πολύ κι από την «υπνοπαιδεία», πάντως, τα παιδιά λατρεύουν τις λαμπερές, έγχρωμες εικόνες του βιου-μάστερ.

Ο,τι και να πει κανείς, είναι προφανές ότι η εποχή που το προϊόν υψηλότερης τεχνολογίας στο σπίτι ήταν το επιβλητικό ράδιο γραμμόφωνο,

έχει φτάσει στο τέλος της.