Κατεδαφίσεις, κατεδαφίσεις, κατεδαφίσεις… Η σκαπάνη δεν έχει αφήσει μέσα στην Αθήνα τίποτα σχεδόν όρθιο από τα παληά, όμορφα αρχοντικά τα οποία στα “νειάτα” τους ήταν κόσμημα για την πρωτεύουσα». Με αυτές τις μελαγχολικές διαπιστώσεις ο υπό καθεστώς λογοκρισίας Τύπος της εποχής υποδέχεται την αναγγελία της κυβερνητικής απόφασης για κατεδάφιση άλλων δέκα παλιών αρχοντικών της Αθήνας, με σκοπό την κατασκευή πανύψηλων εμπορικών κέντρων, γκαράζ, συγκροτημάτων γραφείων και άλλων «μοντέρνων» κατασκευών. Ασφαλές – όσο και καταθλιπτικό – μέτρο σύγκρισης της Αθήνας που φεύγει και της Αθήνας που έρχεται, μας προσφέρουν οι εικόνες του παλιού Ωδείου,

που, αν και χτίστηκε το 1836, διατηρεί, παρά την εγκατάλειψή του, μια ωχρή έστω ανάμνηση της παλιάς του δόξας, και του άρτι κατασκευασθέντος συγκροτήματος,

που θα προσφέρει την γκρίζα του άνεση στους φιλόμουσους. Ο,τι έμεινε όρθιο από την οικοδομική παράνοια των δύο προηγούμενων δεκαετιών της άναρχης βιομηχανικής ανάπτυξης και της αντιπαροχής, γκρεμίζεται από τις μπουλντόζες των εργολάβων στην Ελλάδα των συνταγματαρχών. Στις 17 Ιανουαρίου, κατεδαφίζεται εν μιά νυκτί το σπίτι του Κωνσταντή Κανάρη, στην οδό Κυψέλης, όπου ο «μπουρλοτιέρης» της Ελληνικής Επανάστασης έζησε από το 1840 ώς το 1877. Στις 6 Φεβρουάριου, δημοτικά συνεργεία εισβάλλουν στην πλατεία Αβησσυνίας,

στο Μοναστηράκι, και αρχίζουν να κατεδαφίζουν το θρυλικό «Γιουσουρούμ»,

την πασίγνωστη αγορά των παλαιοπωλείων, που κάθε Κυριακή πρωί φιλοξενεί ένα γραφικό πανηγύρι χιλιάδων Αθηναίων προσελκύοντας ταυτόχρονα και πολλούς τουρίστες. Ενα άλλο αρχιτεκτονικό «έγκλημα» είναι η κατεδάφιση του ιστορικού αρχοντικού της «Αθηναϊκής Λέσχης», στη διασταύρωση των οδών Πανεπιστημίου και Αμερικής

και η ανέγερση, στη θέση του, ενός άχρωμου πολυώροφου συγκροτήματος γραφείων.

Την ίδια περίοδο, ο χουντικός δήμαρχος Αθηναίων Δημήτρης Ρίτσος αποφασίζει να φτιάξει ένα τεράστιο σούπερ μάρκετ στη θέση της Βαρβακείου Αγοράς, ενώ ο δήμαρχος Πειραιά Αριστείδης Σκυλίτσης (ο οποίος έχει ήδη φιλοτεχνήσει το διαβόητο «πουλί» της χούντας) προωθεί το κλείσιμο της παραδοσιακής αγοράς

με στόχο την οικοδόμηση γιγαντιαίου εμπορικού κέντρου 26 ορόφων. Καύχημα της «νέας» αρχιτεκτονικής είναι ο πρώτος ουρανοξύστης της Αθήνας

επί της οδού Βασιλίσσης Σοφίας, στους Αμπελοκήπους, ύψους 85 μέτρων, που δοξάζεται με διθυραμβικούς τόνους από τον φιλοχουντικό Τύπο: «Οταν, πριν από μερικά χρόνια οι πολυκατοικίες έκαναν δειλά την εμφάνισή τους», θα γράψει κάποια εφημερίδα, «οι Αθηναίοι εντυπωσιάστηκαν. Τώρα, η νέα μόδα της οργανωμένης δομήσεως επιβάλλει το σύνθημα: Οσοψηλότερα, τόσο καλύτερα!». Ακόμα και στο άλσος της Ριζαρείου, στον «Ευαγγελισμό», προτίθεται να χτίσει δύο μεγάλα ξενοδοχεία η χούντα. Προκηρύσσει μάλιστα για το σκοπό αυτό διεθνή διαγωνισμό – άλλο ένα «μεγαλεπήβολο» σχέδιο το οποίο, ευτυχώς, δεν θα βρει (απ)αίσιο τέλος. Στο μεταξύ, πολλαπλασιάζονται σαν μανιτάρια οι αποκρουστικές «πολυκατοικίες της χούντας» – πανομοιότυπα κουτιά από μπετόν, χωρίς μπαλκόνια, με τα χαρακτηριστικά αλουμινένια παράθυρα.

Το σύνθημα για τους σκαπανείς της «νέας αρχιτεκτονικής» έχει δώσει ήδη από τον Ιανουάριο του 1968 ο ίδιος ο Παττακός στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης, ανακοινώνοντας την απεριόριστη αύξηση του ύψους των οικοδομών. «Εύχομαι να μας χειροκροτήσουν αι επερχόμεναι γενεαί διά την σημερινήν μας απόφασιν», είχε πει τότε περιχαρής ο δικτάτορας.

http://anemourion.blogspot.gr/