Κατά την διάρκεια της μάχης της Οκινάβα, μιας εκ των πλέον αιματηρών μαχών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Ντος Ντέσμοντ έσωσε πάνω από 75 άντρες, χωρίς να ανοίξει πυρ ή έστω να φέρει όπλο. Ήταν ο μόνος Αμερικανός στρατιώτης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των μαχών και πρόσφερε τα μέγιστα, χωρίς να φέρει οπλικό εξοπλισμό, αφού είχε την πεποίθηση ότι ακόμα και ο πόλεμος δεν δικαιολογεί τους σκοτωμούς. Πρόσφερε ιατρικές υπηρεσίες, στον στρατό, μεταφέροντας τους τραυματισμένους από τις γραμμές του εχθρού, ενώ βρέθηκε πολλές φορές αντιμέτωπος με πυρά και τραυματίστηκε σοβαρά από χειροβομβίδα…

Ααα κύριε Γκίμπσον, σας εκτιμώ αφάνταστα αλλά επιτρέψτε μου να αντιλογήσω. Όλα καλά κι όλα άγια με την ιστορία του Β’ Π.Π., αλλά τα πράγματα δεν είναι πάντα πολυτελής συσκευασία πασπαλισμένη με ασημόσκονη, πλασαρισμένη κατ’ επίφαση, για τις ανάγκες της κινηματογραφικής βιομηχανίας.

Ο Ντέσμοντ Ντος, δεν ήταν ο πρώτος αντιρρησίας συνείδησης, που αρνήθηκε να ‘δολοφονήσει’ συνανθρώπους του σε πολεμικές συρράξεις, καθώς πριν από αυτόν, υπήρξαν εκατοντάδες δεκάδες άλλοι, όπως π.χ. μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι λειτουργώντας κατά συνείδηση, αρνήθηκαν εξίσου την ενεργή συμμετοχή σε αντίστοιχες μάχες -και από όσο γνωρίζω- από πολύ παλαιότερα, από τον Α’ Π.Π. κιόλας. Και ασφαλώς όχι μόνον στις ΗΠΑ, αλλά σε ολόκληρο τον πλανήτη. Οι άνθρωποι αυτοί, εξαιτίας της ιδεολογικής και της θρησκευτικής τους πόλωσης, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν και σε πολλές περιπτώσεις την ίδια τύχη είχαν και οι οικογένειές τους.

Την ίδια στιγμή, λοιπόν, που το μεγαλύτερο ποσοστό των μαρτύρων του Ιεχωβά, δεν έλαβε μέρος σε εχθροπραξίες, ναι, ασφαλώς και υπήρξαν και διάφοροι άλλοι, που πράγματι δεν συμμετείχαν στον πόλεμο. Ο Ντέσμοντ Ντος, όμως, δεν συγκαταλέγεται ανάμεσα σε αυτούς. Μπορεί ο ίδιος να μην συμμετείχε σε δολοφονικές πράξεις, ωστόσο, συμμετείχε στα στρατιωτικά γυμνάσια προ της μάχης και ανέλαβε ενεργή δράση στον πόλεμο, ως στρατευμένος γιατρός με τις δυνάμεις των ΗΠΑ. Η παροχή κάθε είδους βοήθειας, στο πεδίο της μάχης, σε αυτούς που παίρνουν μέρος στον πόλεμο, νομίζω πως δεν αποτελεί αντίρρηση στράτευσης. Η συνείδησή του, δεν του επέτρεπε να σκοτώσει, όμως, του επέτρεπε να συμμετέχει και να υποστηρίζει με τον τρόπο του, την μια από τις αντιμαχόμενες παρατάξεις. Στην πραγματικότητα, λοιπόν, δεν ήταν καν αντιρρησίας συνείδησης, αφού δέχτηκε και έλαβε πολεμικό παράσημο, ως επιστέγασμα της δράσης του.

Αν και από τότε που με θυμάμαι, εξακολουθώ να δηλώνω άθεος, ωστόσο μερικά πράγματα από τη βιομηχανία του θεάματος –και όχι μόνο- απαιτούν, τουλάχιστον, ιστορική και ιδεολογική αποκατάσταση. Εκτός κι αν, η εννοιολογική σημασία του όρου «αντίρρηση συνείδησης», μεταφράζεται όπως και οι νόμοι, του εκάστοτε νομικού συστήματος. Και βέβαια πάντα θα αναρωτιέμαι ανάμεσα σε εκατοντάδες χιλιάδες άλλους ομοϊδεάτες μου: αν οι νόμοι είναι κακοί γιατί εφαρμόζονται κι αν καλοί γιατί συνεχώς αλλοιώνονται…

Βιογραφία, βασισμένη στη ζωή του Ντέσμοντ Ντος
Σκηνοθεσία.: Μελ Γκίμπσον
Μουσική.: Χάρι Γκρέγκσον Ουίλιαμς
Ηθοποιοί.: Άντριου Γκάρφιλντ, Τερέζα Πάλμερ, Σαμ Γουόρθινγκτον

Home