«Μαμά, άκου, να με κάνεις κιοφτέδες, πολλούς κιοφτέδες… και κομματάκι χαλβά…» – Νύχτα γάμου

Και κιοφτέδες μας έκαναν και χαλβά και συμβουλές μας έδωσαν… Και με τις αρχές τους μεγαλώσαμε… Και αγάπη μας έδωσαν και χαρά και πολύ γέλιο… Μπορεί να μην  ήταν οι μαμάδες μας αλλά τις νιώθουμε  πάντα  τόσο «δικές» μας.

Ποιες ήταν οι γυναίκες που έγιναν μανάδες στις ταινίες που μας μεγάλωσαν;

Ελένη Ζαφειρίου – όπως λέμε: Μάνα!

Όταν λέμε «μάνα» στον ελληνικό κινηματογράφο, η πρώτη που μας έρχεται στο μυαλό είναι η Ελένη Ζαφειρίου. Μανούλα πονεμένη, βασανισμένη, καρτερική… Γλυκιά, διακριτική, λίγο παραπονιάρα … Είναι η χήρα μάνα  του Αλέκου Σαμιωτάκη [Αλέκος Αλεξανδράκης] στο «δεσποινίς διευθυντής» [1964] αλλά και η μανούλα από το χωριό του Βασίλη [Γιώργος Κωνσταντίνου] και της Ντινούλας [Έλενα Ναθαναήλ] στο «Ξύπνα Βασίλη»[1969].  Μαμά της Ζωής Λάσκαρη [Ρέα] στον Κατήφορο [1961] και ξανά την επόμενη χρονιά στο «Νόμος 4000» [Μαρία].  Μητέρα της Καίτης [Ξένια Καλογεροπούλου] στο «η κυρά μας η μαμή» [1958] και σύζυγος του Ορέστη Μακρή… Σύζυγος -ξανά- του Ορέστη Μακρή και μητέρα  τεσσάρων ανύπαντρων κοριτσιών αυστηρών αρχών στο υπέροχο: «Η θεία από το Σικάγο» [1957]. Έχει μεγαλώσει γενιές και γενιές…

Μαίρη Μεταξά – μάνα από την Πόλη! 

Μην μου πείτε ότι δεν την αναγνωρίσατε… Είναι η Πολυξένη Κοπέογλου, η μαμά του Ευτύχιου [Κώστας Βουτσάς] αλλά και της Ζωζώκας στην υπέροχη ταινία «το ανθρωπάκι» [1969]. Το κωνσταντινοπολίτικο αξάν το έχει από τη «Νύχτα Γάμου» [1967] όπου ήταν και πάλι η πολίτισσα μαμά του Βουτσά [που φροντίζει να του δώσει φουντούκια για την πρώτη του νύχτα ] μόνο που εκεί λέγεται: Πηνελόπη Ιορδανίδου κι ο γιος της Ιάκωβος [Τζακ]. Ίσως το συνήθισε να έχει γιο τον Βουτσά, από την ταινία: «οι θαλασσιές οι χάντρες»[1967], ποιος  ξέρει;

Στην πραγματική ζωή δεν παντρεύτηκε ποτέ και δεν απέκτησε παιδιά [αν και ο Κώστας Βουτσάς -λέγεται ότι – της στάθηκε στο τέλος σαν πραγματικός της  γιος].

Αλίκη Ζωγράφου  –  ή αλλιώς: μάνα-κουράγιο!

Τη θυμάστε; Είναι η φτωχή μαμά του τεντυμπόυ που παρακαλάει τον καθηγητή του να μην τον αποβάλει στο Νόμος 4000 [1962], είναι η  μάνα του Ντελικανή [Άλκη Γιαννακά] στην ομώνυμη ταινία [1963]… είναι η αναλφάβητη μητέρα  της Δημητρούλας Στριγγάρη [Ντίνα Τριάντη] στον «κύριο Πτέραρχο»[1963], που δεν ξέρει γράμματα για να διαβάσει το ερωτικό γράμμα της κόρης της…

Στην πραγματική της  ζωή ήταν η μητέρα του τραγουδιστή του Νέου Κύματος Γιώργου Ζωγράφου.

Τζόλυ Γαρμπή – η… αγορομάνα!   

Όσους ρόλους κι αν έχει κάνει, στο μυαλό μας είναι η μητέρα του Ντίνου Ηλιόπουλου. Το 1962 ήταν η χρονιά που τον είχε «υιοθετήσει» αφού ήταν η μαμά του τόσο στην ταινία «Ατσίδας» όσο και στην ταινία «Μερικοί το προτιμούν κρύο».  Φαίνεται πάντως ότι ήταν… αγορομάνα γιατί στο «Καλωσήρθε το δολάριο» [1967] ως μαμά Αγγελούτσου, είχε τρεις  γιους –λεβέντες: τον Γιώργο Κωνσταντίνου [«άσε κάτω το ψωμί ρε!»], τον Αλέκο Τζανετάκο [«με γιώτα; όλα;»] και τον Ορφέα Ζάχο [«όταν εγώ γίνω Νομάρχης…»].  Κι ενώ μεγάλωσε τόσα παιδιά σαν μάνα [και θεία και παραμάνα] στον κινηματογράφο, στην πραγματική ζωή έμεινε δίχως απογόνους. Έζησε 60 χρόνια μαζί με τον σύζυγό της επίσης ηθοποιό Θεόδωρο Μορίδη, έφυγε μόνη και ξεχασμένη το 2002.

Μαρίκα Κρεβατά – η μαμά βγήκε από τον Παράδεισο!

Να και μια μαμά με class! Είναι η μαμά της κακομαθημένης Λίζας Παπασταύρου [Αλίκη Βουγιουκλάκη] στην αγαπημένη ταινία: «Το Ξύλο βγήκε απ’τον Παράδεισο» [1959]. Στην πραγματική ζωή ήταν η μητέρα της γλυκύτατης ηθοποιού Γκέλυς Μαυροπούλου αλλά και σύζυγος του ηθοποιού Γιώργου Γαβριηλίδη που συχνά έπαιζε τον σύζυγό της και σε ταινίες.

Νανά Σκιαδά – μητέρα πλουσίων δεσποινίδων…

Είναι η αριστοκράτισσα  μαμά της Μαίρης crazy-crazy girl [Ζωή Λάσκαρη] στις «θαλασσιές τις χάντρες» [1967] και ξανά μαμά της Ζωίτσας [Λάσκαρη] στο «Τεντυμπόυ αγάπη μου» [1965] αλλά και η μαμά της Ρένας Αργυρίου [Νόρα Βαλσάμη] που ερωτεύεται τον Κώστα Βουτσά με δανεική στολή ναυτικού και δανεικό όνομα στο «Ψεύτης»… Είναι όμως και η κομπιναδόρα μαμά-απάτη της Υβόννης Καρίπη [Μαρία Σόκαλη], η Κλάρα, στο «Τζένη-Τζένη» [1965] που ’χει παντρέψει τον μεθυσμένο γαμπρό της με έναν με γκάγκστερ αντί για δικαστή.  Στην προσωπική της ζωή, υπήρξε σύζυγος του ηθοποιού Χρήστου Πάρλα.

Νίτσα Τσαγανέα – μαμά υψηλής κοινωνίας! 

Είναι η μαμά της φρεγάτας Ντέντης [Ρίκα Διαλυνά] στο «Λαός και Κολωνάκι» [1959] που το παίζει υπεράνω αλλά χρωστάει σε όλη τη γειτονιά… Ξανά μαμά υψηλής κοινωνίας αλλά αυτή τη φορά, της Μίλη Ντεκρίση [Σμαρούλα Γιούλη]στο «Φτωχαδάκια και Λεφτάδες» [1961]. Και  μια και  το συνήθισε, την επόμενη χρονιά, ξανά μητέρα της Χριστίνας [Σμαρούλα Γιούλη] στο καταπληκτικό: «ο Θόδωρος και το δίκανο» [1962].

Στην προσωπική της ζωή, υπήρξε σύζυγος και συμπρωταγωνίστρια του ηθοποιού Χρήστου Τσαγανέα και μητέρα της ηθοποιού και ποιήτριας Λιάνας Βιτσώρη – Οικονομίδη, συζύγου του κονφερασιέ Γιώργου Οικονομίδη.

Κάκια Παναγιώτου – μια μάνα στην Αντίσταση!

Είναι η μάνα που δεν φοβάται τον εχθρό… Μητέρα της Άννας [Τζένη Καρέζη ] και του Γιώργου [Άλκης Γιαννακάς] στο πολεμικό δράμα: «μια γυναίκα στην Αντίσταση» [1970] γίνεται τελικά μάνα ενός ήρωα… Μάνα και σε άλλη ηρωική ταινία της ίδιας χρονιάς: «Αυτοί που μίλησαν με τον θάνατο» [αν και εκεί η χαροκαμένη μάνα είναι ποια άλλη; η Ελένη Ζαφειρίου]. Ακόμη και στην κωμωδία: «Ο δασκαλάκος ήταν λεβεντιά», είναι η ηρωική μητέρα του Βουτσά που εκτελέστηκε από τους Γερμανούς. Μεγάλωσε ηρωικά κόσμο και κοσμάκη μεταξύ άλλων και τη «Μαντώ Μαυρογένους» [1971].

Σμάρω Στεφανίδου & Δέσπω Διαμαντίδου – μαμάδες αλά ελληνικά!

Μπορεί να έπαιξαν μαμάδες και μαμάδες… Η Δέσπω Διαμαντίδου ήταν η μαμά της Αλίκης στο «η Αλίκη στο Ναυτικό» [1961] ενώ η Σμάρω Στεφανίδου μητέρα της Καίτης Πάνου και πεθερά του Κωνσταντάρα στο «Ο τρελός τα χει τετρακόσια» [1968].  Εμείς όμως θα τις θυμόμαστε πάντα ως αντίπαλες μαμάδες στο «Γάμος αλά ελληνικά» [1964], τη μεν Σμάρω Στεφανίδου ως μαμά του Γιώργου Κωνσταντίνου , τη δε Δέσπω Διαμαντίδου ως μαμά της Ξένιας Καλογεροπούλου… Να μοιράζονται το ίδιο δωμάτιο, να μαλώνουν για το αν θα ανάψουν ή θα σβήσουν το φως, να γλωσσοτρώνε η μία την άλλη… Αξέχαστες!

Και μία μαμά  εκτός δεκάδας  και εκτός συναγωνισμού!

Μαίρη Αρώνη– ή αλλιώς Πάστα Φλώρα

Με έναν και μόνο ρόλο, έγινε  η πιο αγαπημένη μαμά-Πάστα φλώρα του ελληνικού κινηματογράφου.

Αφηρημένη αλλά φιλομαθής: «Ζωρζ , πώς τον λέγανε εκείνον τον άνθρωπο στη Μυθολογία που πήγαινε κάθε πρωί ένας γύπας και του τρωγε το συκώτι;» ή «Πώς το λένε εκείνο το ουγγαρέζικο έθιμο που άμα σπας ένα ποτήρι φέρνει ευτυχία;»

Λίγο ξεχασιάρα αλλά… πάντα ενήμερη: «Αχ, πού πήγε να δείς; Πού μου είπε; Στη μοδίστρα; Νο, νο, νο… Αχ, σπάω το κεφάλι μου να βρώ πού πήγε… Αχ, ναι! Στην Βενετία!».

Αλλοπαρμένη αλλά όχι αδιάφορη: «Αχ, Στέλιο ήρθες;» ή «Για να σε δω…Πάχυνες απ’ τ’ αριστερό μέρος;».

Γεμάτη απορίες από την αρχή μέχρι το τέλος της ταινίας: «Στέλιο…τι ξέραμε;»  ή «Στέλιο είναι ανάγκη να κλάψω;».

Όσο και να μιλάς για αυτές τις υπέροχες μαμάδες …δεν βαριέσαι. Όλο και κάτι έχεις να προσθέσεις από την τρυφερότητα ή από την αγωνία τους ή από τις παραξενιές τους,  που θα σε κάνει να χαμογελάσεις. Αξιαγάπητες! Όλες! Σίγουρα έχω ξεχάσει κάποιες… Πιστεύω όμως ότι θα με συγχωρήσουν. Οι μαμάδες πάντα συγχωρούν…

http://tvxs.gr