Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει της μόδας οι επιστροφές γνωστών τηλεοπτικών σειρών που άφησαν εποχή. Έτσι, πριν από λίγο καιρό είχαμε νέα σεζόν X-Files, ενώ σύντομα (;) θα έχουμε τη χαρά να παρακολουθήσουμε καινούργια επεισόδια από Arrested Development και Twin Peaks. Αν δεν υπήρχαν και ένα κάρο νέες σειρές εκεί έξω, θα έλεγα πως το Hollywood έχει στερέψει από ιδέες. Εντάξει, ίσως κάτι τέτοιο να ισχύει όσον αφορά τον κινηματογράφο, αλλά τους καταλαβαίνω, πόσες καινούργιες ταινίες να γυρίσουν πια με τα ίδια πέντε σενάρια που γράφουν ξανά και ξανά, χρησιμοποιώντας απλώς διαφορετικές λέξεις και ηθοποιούς; Πριν από λίγες μέρες και ενώ παρακολουθούσα μια διαφήμιση των επαναλήψεων του S1NGLES (πόσο early ’00s;), σκέφτηκα πόσο ωραίο θα ήταν να μπορούσαμε να απολαύσουμε καινούργια επεισόδια κάποιων αγαπημένων ελληνικών σειρών. Όχι, δεν εννοώ το S1NGLES. Αν αναλογιστείς πως λόγω της οικονομικής κρίσης οι ευκαιρίες για νέες παραγωγές είναι ελάχιστες, καταλαβαίνεις εύκολα πως το να βρεθούν οι πόροι για να γυριστεί κάποιο remake ήδη υπάρχουσας σειράς αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός.

Από την άλλη, αν γυρίζονταν νέα επεισόδια κάποιου αγαπημένου σίριαλ, θα υπήρχε κατά πάσα πιθανότητα αυξημένο ενδιαφέρον. Προσωπικά πιστεύω πως αν οι εμπλεκόμενοι έκαναν τις σωστές κινήσεις, η επιτυχία που θα γεύονταν πιθανώς να ξεπερνούσε τις αρχικές τους προσδοκίες. Όπως και να έχει, εγώ, σαν μαχητής της pop κουλτούρας, παραθέτω κάποιες προτάσεις ελπίζοντας να ληφθούν σοβαρά υπόψη από αυτούς που πρέπει.

Οι Απαράδεκτοι

Για κάποιο λόγο, αν και πρόκειται για προγενέστερη σειρά, θεωρούνται το «ελληνικό Friends». Η ταπεινή μου γνώμη είναι πως Οι Απαράδεκτοι είναι η καλύτερη ελληνική σειρά όλων των εποχών. Σε αντίθεση με την πλειονότητα των αντίστοιχων σειρών της ίδιας εποχής, βλέπεται άνετα ακόμη και σήμερα. Από πού να ξεκινήσω; Από το απίστευτο χιούμορ της υπέροχης Δήμητρας Παπαδοπούλου; Από τον Γιάννη Μπέζο που δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας, ή από τον αείμνηστο Βλάση Μπονάτσο στον ρόλο της ζωής του; Ειλικρινά, πιστεύω πως αν ποτέ αποφάσιζαν οι δημιουργοί της σειράς να γυρίσουν έστω και λίγα νέα επεισόδια, θα γινόταν χαμός. Βέβαια, σκεπτόμενος το τελευταίο επεισόδιο –προσοχή, spoiler– που βρίσκει την παρέα γερασμένη στο μακρινό για τότε μέλλον (που ίσως να είναι πολύ κοντά στο σήμερα), καταλήγω στο συμπέρασμα πως ίσως να είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον μια διαφορετική προσέγγιση. Ίσως αυτή μιας νεότερης παρέας (μιας και το κενό του Βλάση θα ήταν τεράστιο), που μετακομίζει στα διαμερίσματα που έμεναν οι τέσσερις τύποι που αγαπήσαμε. Ούτως ή άλλως, η Δήμητρα Παπαδοπούλου πάντα βρίσκει τρόπο να δημιουργήσει κάτι φρέσκο και αστείο. Τέλος, θα προχωρούσα και σε κάποιο remix του τραγουδιού των τίτλων αρχής που έχει στιγματίσει την pop κουλτούρα των ελληνικών ’90s.

Της Ελλάδος τα Παιδιά

Η επόμενη τηλεοπτική εμφάνιση του Γιάννη Μπέζου (σε ρόλο πρωταγωνιστή-σκηνοθέτη) μετά τους Απαράδεκτους έμελλε να γνωρίσει εξίσου μεγάλη επιτυχία και να αγαπηθεί το ίδιο από το ελληνικό κοινό. Το θέμα «στρατός» θα είναι, για διάφορους λόγους, πάντα επίκαιρο στη χώρα μας. Ποιος δεν θα ήθελε να υπηρετεί στο γραφείο ενημέρωσης της Πολεμικής Αεροπορίας; Ειδικά όταν διοικητής εκεί είναι ο σμήναρχος Επαμεινώνδας Κάκαλος; Προσωπικά, θεωρώ πως η συγκεκριμένη σειρά έγινε τόσο αγαπητή επειδή παρουσιάζει, φυσικά στο πλαίσιο της κωμωδίας, μια διαδικασία από την οποία περνά αναγκαστικά ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της χώρας. Η σειρά λειτουργούσε σαν κωμική «αποσυμπίεση» των συναισθημάτων που είχαν όσοι υπηρέτησαν. Αν ήταν στο χέρι μου, θα έκανα μια τηλεοπτική ταινία στην οποία ο Κάκαλος θα ήταν πλέον συνταξιούχος αλλά το ίδιο μερακλής. Οι τρεις άσπονδοι φίλοι, ο Πλαπούτας, ο Βλάχος και ο Ντάλας, έπειτα από πολλές αναποδιές, συναντιούνται και αποφασίζουν να βρουν τον διοικητή τους. Στη πορεία, τους φορτώνεται και ο Χλαπάτσας και συνεχίζουν μαζί την αναζήτηση. Θα μπορούσε να γίνει πολύ γαμάτη ταινία και καλώ τους συντελεστές που εμπλέκονταν στης Ελλάδος τα Παιδιά να το σκεφτούν πολύ σοβαρά. Αν χρειαστείτε βοήθεια, ξέρετε πού θα με βρείτε.

Εγκλήματα

Δεν έχω δει ούτε ένα επεισόδιο της συγκεκριμένης σειράς, όμως σχεδόν όσοι ξέρω την παρακολουθούσαν και όλοι λένε πως πρόκειται για μια εξαιρετική μαύρη κωμωδία. Νομίζω πως δεν την έχω παρακολουθήσει επειδή όσες φορές την είχα πετύχει, έβλεπα τον Κώστα Κόκλα να κόβει κρέατα και να τραγουδάει μπουζούκια. Επίσης, αν και στους τίτλους αρχής έπαιζε τραγούδι των Beatles, η αλήθεια είναι πως τα μωρά που είχαν πεταμένα πάνω σε κάτι σεντόνια σαν πειραματόζωα με φρίκαραν. Όπως και να έχει, κάποιο πιθανό remake θα είχε σίγουρα επιτυχία και ενδιαφέρον. Αρκεί να άλλαζαν λίγο τους τίτλους αρχής.

Οι Ιστορίες του Αστυνόμου Μπέκα

Οι νουάρ περιπέτειες μυστηρίου του αστυνόμου Μπέκα και της ομάδας του μπήκαν στη ζωή μας πριν από δέκα χρόνια, με τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη στον πρωταγωνιστικό ρόλο, πλαισιωμένο από τους Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη (τον οποίο, αν κρίνω από το όνομά του, μάλλον τον μισούσαν οι γονείς του) και Πηνελόπη Αναστασοπούλου. Ο αυθεντικός αστυνόμος Μπέκας, όμως, ενσαρκώθηκε από τον Σταύρο Ξενίδη τη δεκαετία του ’70. Αυτό που θα γούσταρα τρελά είναι ένα spin off στο οποίο να πρωταγωνιστούν οι δύο νεαροί βοηθοί του πασίγνωστου αστυνόμου, με τον ίδιο να έχει βγει στη σύνταξη και να τους βοηθάει από το καφενείο της γειτονιάς του ενώ παίζει μπαρμπούτι. Ήδη μου ακούγεται επικό.

Είσαι το Ταίρι μου

Προσωπικό απωθημένο, μιας και το εν λόγω σίριαλ με βρήκε σε ευαίσθητη ηλικία (γυμνάσιο) και το αγάπησα. Θα πρέπει να γυριστεί νέα σεζόν και να υπάρξει κάθαρση για τον Γρηγόρη, πρωταγωνιστή και μεγαλύτερο loser στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης. Μέχρι και ο Κωνσταντίνος Κατακουζηνός ρίχνει εντέλει την κοπέλα, σε αντίθεση με τον συμπαθέστατο φίλο μας, ο οποίος μένει κυριολεκτικά με το λουκάνικο στο χέρι (όσοι έχετε δει το τελευταίο επεισόδιο καταλαβαίνετε τι εννοώ). Αν μου δινόταν η ευκαιρία να γράψω τον νέο κύκλο, ο Γρηγόρης θα έκανε καταγγελία στη Δίωξη Ναρκωτικών και θα τους έστελνε στο σπίτι του Λάζαρου, όπου σίγουρα θα έβρισκαν κάτι. Στη συνέχεια, θα έκανε μήνυση στη Βίκυ για απάτη. Οι δύο προδότες θα κατέληγαν στη φυλακή και η σχέση τους, όπως και οι ζωές τους, θα καταστρεφόταν. Βασικά, ξεχάστε τον κύκλο, μόνο αυτό θα γινόταν, ένα τριαντάλεπτο επεισόδιο που θα έκλεινε με την ατάκα: «Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο και αυτό το έμαθα καλά δουλεύοντας στην καντίνα». Μου αρέσει, σκέφτομαι να ξεκινήσω το hashtag #grigorisrevenge.

Το Ρετιρέ

Τιμής ένεκεν, η σειρά της οποίας οι επαναλήψεις με συντροφεύουν κάθε καλοκαίρι από τότε που ήμουν μικρό παιδί. Εδώ μιλάμε ξεκάθαρα για ένα παραδοσιακό, βαρβάτο remake. Δεν θα άλλαζα και πολλά, θα κράταγα τις υψηλές δόσεις μιζέριας και υστερίας στα ίδια επίπεδα αλλά θα έδινα λίγο παραπάνω χώρο στον ρόλο του Φοίβου του καφετζή (ο οποίος είναι ολόιδιος με τον επιστάτη της πολυκατοικίας στα Friends). Φυσικά, θα έβαζα φρέσκο cast, εκτός από τον ρόλο της Έλντας Πανοπούλου, επειδή κανείς και ποτέ δεν πρόκειται να πιάσει το «στραβωμένο» υφάκι της. Οι «πιο cult πεθαίνεις» τίτλοι αρχής θα έμεναν ίδιοι. Πάντως, αξίζει να αναφέρω πως Οι Μικρομεσαίοι αποτελούν, άτυπα, τη συνέχεια της δημοφιλούς σειράς.

http://www.vice.com