Ηταν το 1938. Τότε που ο Γεώργιος Βρανάς έστησε στην Ιερά Οδό (και Νάξου) τη φάμπρικα με την επωνυμία «Ελληνική Βιομηχανία Μολυβιών Α.Ε.». Κατεγράφη στην ιστορία ως «αποκλειστικός προμηθευτής της ελληνικής Βουλής».

Εκτοτε γενεές Ελληνοπαίδων (ου μην) μεγάλωσαν κάνοντας χρήση τα μολύβια που παρήγαγε η ως άνω φάμπρικα.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 το εργοστάσιο υπέστη σοβαρές καταστροφές από μεγάλη πυρκαγιά και έπαψε να λειτουργεί. Τα χρόνια πέρασαν…

Για περίπου 30 χρόνια το εργοστάσιο εγκαταλείφθηκε…

Γύρω στο 1996-1997, επί δημαρχίας Γ. Μυστακόπουλου, ο Δήμος Αιγάλεω θέλησε να αναπαλαιώσει το κτίριο, με σκοπό να το μετατρέψει σε χώρο «βιομηχανικού μουσείου» και παράλληλα τεχνοχώρο πολιτισμού για τις επερχόμενες γενιές.

Η τότε αντιδήμαρχος Πολιτισμού Γιάννα Χριστόγλου επικοινώνησε με τη διαχειρίστρια της εταιρείας και πρώην πρόεδρο του διοικητικού της συμβουλίου Μαρίνα Μπότση – Μεταξά, προκειμένου να εκδηλώσει το ενδιαφέρον του δήμου.

Αποτέλεσμα των προσπαθειών του δήμου ήταν η σύζυγος του εκλιπόντος Δέσποινα Βρανά να δωρίσει στη μνήμη του συζύγου της το 85% του εργοστασίου, που της ανήκε.