Ο Καθολικός ιερέας Άντριου Γκρίλι λέει: «Η Μαρία είναι ένα από τα πιο ισχυρά θρησκευτικά σύμβολα στην ιστορία του Δυτικού κόσμου . . . Η Μαρία ως σύμβολο συνδέει άμεσα τη Χριστιανοσύνη με τις αρχαίες θρησκείες των μητέρων‐θεών».—Η Εκλογή του Πάπα—1978 (The Making of the Popes 1978) (ΗΠΑ, 1979), σ. 227.

Στο βιβλίο του Χριστιανική Αρχαιολογία, ο καθηγητής θεολογίας Νικηφόρος Καλογεράς δηλώνει: “Από την τρίτη εκατονταετηρίδα εμφανίστηκαν . . . μερικοί κακόδοξοι οι οποίοι απένειμαν στην παρθένο Μαρία ισόθεο τιμή μιμούμενοι τη λατρεία των εθνικών προς ορισμένες γυναικείες θεότητες. Η κακόδοξη αυτή αίρεση . . . φαίνεται ότι ξεκίνησε από την . . . επικρατούσα λατρεία κάποιας θεάς την οποία τιμούσαν ως βασίλισσα του ουρανού”.—Αθήνα, 1902, σ. 224.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο τόπος στον οποίο επικυρώθηκε η διδασκαλία ότι η Μαρία είναι η Μητέρα του Θεού. «Η Σύνοδος της Εφέσου συνήλθε στη βασιλική της Θεοτόκου το 431. Εκεί, στην πόλη που ήταν περιβόητη για τη λατρεία της Αρτέμιδος, ή Ντιάνας όπως την αποκαλούσαν οι Ρωμαίοι, όπου λεγόταν ότι το άγαλμα της Αρτέμιδος έπεσε από τον ουρανό, υπό τη σκιά του μεγάλου ναού που ήταν αφιερωμένος στη Μάγκνα Μάτερ [Μεγάλη Μητέρα] από το 330 π.Χ., . . . δύσκολα θα μπορούσε να μη βρει υποστήριξη ο τίτλος “Θεοτόκος”».—Η Λατρεία της Μητέρας‐Θεάς ([The Cult of the Mother‐Goddess] Νέα Υόρκη, 1959), Ε. Ο. Τζέιμς, σ. 207.

Είναι ορθό να αποκαλείται η Μαρία «Παναγία»;

Ο τίτλος αυτός δεν εμφανίζεται πουθενά στην Αγία Γραφή ούτε χρησιμοποιούνταν από τους πρώτους Χριστιανούς.

«Η προσωνυμία αύτη απεδόθη εις ένδειξιν ιδιαιτέρας τιμής προς την Θεοτόκον από του 3ου αιώνος».—Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου, Τόμ. 15, σ. 385.

«[Παναγία είναι η] προσωνυμία της Θεοτόκου Μαρίας, από τον 3ο αιώνα ως την αγιώτατη από όλους τους αγίους».—Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, Εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος, Τόμ. 48, σ. 49.

Μπορεί να βοηθήσει;

«ΘΑ ΕΙΝΑΙ η πιο σπουδαία επίδειξις πίστεως στο δυτικό κόσμο.» Αυτά ανακοινώθηκαν στα εγκαίνια ενός ναού της Παρθένου Μαρίας στη διάρκεια της επισκέψεως του Πάπα Παύλου Β΄, του πρώτου πάπα που επισκέφθηκε τη Βραζιλία. Εφόσον το 90 περίπου τοις εκατό των 120 εκατομμυρίων πληθυσμού της Βραζιλίας είναι Καθολικοί, υπήρχε το δυναμικό. Και τα πλήθη που συσσωρεύθηκαν για να δουν τον πάπα, φαινόταν να υποστηρίζουν την πάρα πάνω αναγγελία.

Η 12-ήμερη επίσκεψις του πάπα ήταν πλήρης. Αρχίζοντας από την πρωτεύουσα του έθνους, τη Μπραζίλια, ο πάπας επισκέφθηκε 13 πόλεις. Χειροτόνησε 74 ιερείς στο Ρίο Ιανέιρο, εγκαινίασε το συνέδριο της ευχαριστίας στη Φορταλέσα, επισκέφθηκε μια φυλακή στη Βραζιλία, μια φτωχική περιοχή στο Ρίο Ιανέιρο, και λεπροκομεία στο Σαλβαντόρ και στο Μπελέμ. Ο πάπας εκφώνησε περίπου 70 ομιλίες πάνω σε διάφορα θέματα: κοινωνική δικαιοσύνη, βία, υλισμός, νεότης και οικογενειακός προγραμματισμός. Αλλά, για τους Βραζιλιανούς, το αποκορύφωμα ήταν η αφιέρωση του ναού της Παρθένου Μαρίας στην Απαρεσίντα, μια μικρή πόλι μεταξύ του Ρίο Ιανέιρο και του Σαν Πάουλο.

Ο ναός της Μαρίας της Απαρεσίντα, πήρε το όνομά του από τον τρόπο με τον οποίο βρέθηκε μια μικρή εικόνα της Μαρίας (Απαρεσίντα σημαίνει «φανερωμένη, που βρέθηκε ξαφνικά») στο έτος 1717. Κατά την ιστορία, είχε ανατεθή σε τρεις ψαράδες να προμηθεύσουν ψάρια για το διοικητή της πολιτείας. Αφού ψάρεψαν αρκετή ώρα χωρίς επιτυχία, τράβηξαν τα δίχτυα τους, αλλά αντί ψαριών, έβγαλαν μια μικρή ακέφαλη εικόνα. Έρριξαν άλλη μια φορά το δίχτυ και έβγαλαν το κεφάλι της εικόνας. Από τότε, έπιασαν τόσο πολλά ψάρια ώστε η βάρκα κινδύνευε να βυθισθή.

Αυτό το «θαύμα» αποτέλεσε την αρχή της αφοσιώσεως προς την Παναγία την Απαρεσίντα, της οποίας η εικόνα ύψους 43 εκατοστών (17 ιντσών) είναι τώρα τοποθετημένη μέσα στη βασιλική. Αυτός ο ναός λέγεται ότι είναι ο δεύτερος σε μέγεθος από κείνον του Αγ. Πέτρου στο Βατικανό. Έτσι λοιπόν, τα από πολλού αναμενόμενα εγκαίνια της βασιλικής λογίσθηκαν σαν ένα γεγονός μεγάλης σπουδαιότητας.

Μια εφημερίδα δήλωσε ότι ο «Πάπας έρχεται για να προαγάγη την ενότητα της Εκκλησίας» και «θα γένη δεκτός από όλο το έθνος σαν ένας ποιμένας που κηρύττει ειρήνη.» Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι η ενότητα και η ειρήνη της Καθολικής Εκκλησίας στη Βραζιλία διέτρεχε κίνδυνο.

Εβδομάδες πριν από την επίσκεψι, δόθηκε πολλή δημοσιότητα στις διαφορές μεταξύ των καρδιναλίων και των επισκόπων της Βραζιλίας, ως προς το ρόλο της Εκκλησίας σε κοινωνικά ζητήματα. Κατά τον απεσταλμένο του πάπα, ‘Αυτός (ο πάπας) είναι καλά πληροφορημένος για τις διαφορές αυτές, και έρχεται για να υποστηρίξη την ενότητα και τη φιλία μεταξύ των θρησκευόμενων.’ Η εφημερίδα Ντέιλυ Ποστ έγραψε για την «πάλη μεταξύ της παραδοσιακής και της μεταρρυθμιστικής παρατάξεως της Εκκλησίας,» και κατέληξε ως εξής: «Η δράσις που θα αναλάβουν η Εκκλησία και ο Πάπας προορίζεται να διασφαλίση την επιβίωσι της Εκκλησίας στη Βραζιλία.»

Ο Καρμίνε Ρόκκο, αντιπρόσωπος του πάπα στη Βραζιλία, υπογραμμίζοντας άλλο ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Εκκλησία, δήλωσε, «Έχομε πολύ λίγες χειροτονίες.» Η εφημερίδα Βέχα, σχολιάζοντας τούτο, ανέφερε τα εξής: «Η Βραζιλία μπορεί να είναι η μεγαλύτερη Καθολική χώρα του κόσμου, αλλά οι Βραζιλιανοί είναι ασφαλώς ένας από τους λιγότερο ενθουσιώδεις λαούς σήμερα που υπηρετούν την Εκκλησία: σε όλη τη χώρα, με τα υποτιθέμενα 90 εκατομμύρια των δηλωμένων Καθολικών, μπόρεσαν να προετοιμασθούν μόνο 74 πολίτες για να χειροτονηθούν ιερείς από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β΄. . . . Η έλλειψις ιερέων . . . αποτελεί ένα από τα προβλήματα που ανησυχούν περισσότερο τη Βραζιλιανή Εκκλησία σήμερα, . . . και το χειρότερο, δεν υπάρχουν άνθρωποι που ενδιαφέρονται να γίνουν ιερείς.»

Οι ειλικρινείς Καθολικοί, έχοντας αυτά τα προβλήματα υπ’ όψιν, και εν αναμονή των εγκαινίων του ναού της Μαρίας στην Απαρεσίντα, θα μπορούσαν λογικά να ρωτήσουν: Μπορεί η Μαρία να βοηθήση την Εκκλησία σ’ αυτή την κρίσι; Μπορεί να βοηθήση εμένα να λύσω τα προβλήματα μου; Σκεφθήτε για μια στιγμή τι έχει ήδη κάνει.

Όλη η ανθρωπότητα σήμερα είναι υποχρεωμένη στη Μαρία που χρησιμοποιήθηκε για να φέρη στον κόσμο τον Υιό του Θεού, τον Ιησού Χριστό, ο οποίος προμήθευσε το αντίλυτρο από την αμαρτία και το θάνατο. Η Μαρία επίσης, με την αγνότητα, την ταπεινοφροσύνη, την πίστι και την υπακοή της, έδωσε ένα καλό παράδειγμα στις Χριστιανές γυναίκες. Σκεφθήτε: Όταν η Μαρία πληροφορήθηκε ότι θα γεννούσε ένα γιο με το άγιο πνεύμα, ταπεινά συμφώνησε λέγοντας, «Ιδού, η δούλη του Κυρίου· γένοιτο εις εμέ κατά τον λόγον σου.»—Λουκ. 1:38.

Αργότερα η Μαρία, όταν «ήτο έγκυος», δεν παραπονέθηκε όταν επρόκειτο να ταξιδέψη με το σύζυγο της, για να καταγραφή στη γενέτειρα της πόλι, ούτε όταν αναγκάσθηκε να καταλύση σ’ ένα σταύλο, με αποτέλεσμα να γεννηθή εκεί το παιδί. Μετά από λίγες μέρες, αναγνωρίζοντας τις ατέλειες της, παρουσιάσθηκε με υπακοή στο ναό για τον καθαρισμό της σύμφωνα με το Μωσαϊκό νόμο. (Λουκ. 2:1-7, 22-24· Λευιτ. 12:1-6) Η Μαρία έχει κάνει ήδη πολλά.

Αλλά, τι γίνεται τώρα; Είναι η Μαρία εκείνη στην οποία πρέπει να στρεφώμεθα για βοήθεια; Πολλοί πιστεύουν ότι είναι. Ένα περιοδικό σχολίασε: «Αυτή η πίστις στην αγία τους παρατηρείται όχι μόνο με την ύπαρξι της Βασιλικής. . . . στην Αίθουσα των Θαυμάτων, . . . υπάρχουν σωροί από πατερίτσες, πελώριοι σταυροί, φωτογραφίες και εκατοντάδες αντικείμενα τα οποία ισχυρίζονται οι προσκυνητές ότι πιστοποιούν τις χάριτες, και τα θαύματα που δόθηκαν από την πολιούχο.» Ένα ειδησεογραφικό περιοδικό ανέγραψε: «Ο Πάπας αποδίδει ιδιαίτερη σπουδαιότητα στην αφοσίωσι προς την Παναγία Μας, θέτοντας στον ποντιφικό του θυρεό το κλασικό σύμβολο της Παρθένου: το ‘Μ’, δηλαδή το αρχικό γράμμα του ονόματος, Μαρία.» Επίσης, στη διάρκεια της ομιλίας του στα εγκαίνια, χαρακτήρισε τη Μαρία ως «τη μητέρα του Θεού» και ως άξια ‘σεβασμού και επικλήσεως ως Μητέρας και πολιούχου, μεσίτριας και παρακλήτου.’

Δυστυχώς, πολλοί που επικαλέσθηκαν τη βοήθεια της απογοητεύθηκαν. Πάρτε για παράδειγμα, την κατάστασι των Καθολικών στη Χιλή και στο Περού, των οποίων «άγιες» είναι η Παρθένος της Κάρμεν και η Σάντα Ρόζα. Πολλές Χιλιανές γυναίκες ντύνονται με σκούρα ρούχα σε όλη τους τη ζωή για να δείξουν την αφοσίωσί τους στην Παρθένο της Κάρμεν. Αλλά τι συνέβη στον Πόλεμο του Ειρηνικού (1879-1883); Ευχές και προσευχές έγιναν από τους Χιλιανούς στην Παρθένο της Κάρμεν και από τους Περουβιανούς στη Σάντα Ρόζα ενώ οι στρατοί τους είχαν εμπλακή σε θανάσιμες μάχες. Η Χιλή κατανίκησε το Περού. Μήπως αυτό σήμαινε ότι η Παρθένος της Κάρμεν ήταν ισχυρότερη από τη Σάντα Ρόζα; Πώς μπορούσε να είναι έτσι, εφόσον η καθεμιά είναι εκπρόσωπος της ίδιας Παρθένου Μαρίας;

Μήπως αυτά που λέει η Αγία Γραφή για την προσευχή παραβλέπονται—ότι δηλαδή οι ευπρόσδεκτες προσευχές πρέπει να απευθύνωνται σε κάποιον άλλο και μέσω ενός άλλου και για κάτι πολύ διαφορετικό; (Δείτε μόνοι σας τι λέει η Αγία Γραφή στο εδάφιο Λουκάς 11:2· Φιλιππησίους 4:6· Ιωάννης 14:6· 15:16· Ιακώβου 4:1-3· 1 Ιωάννου 3:22· 5:14.)

Εξ ίσου ενοχλητική στη Βραζιλία είναι η ανάμιξις της λατρείας προς τη Μαρία μ’ εκείνη πού γίνεται προς την Ιεμάνγια, μια Αφρικανο-Βραζιλιανή θεά. Ο Δομινικανός Μοναχός Ραϊμόνδος ντε Αλμέιντα Σίντρα είπε ότι για κείνους που ασκούν τη θρησκεία του Καντομπλέ, μια μορφή βουντουισμού, «υπάρχει πραγματική ταύτισις . . . μεταξύ της Ιεμάνγια και της Παναγίας της Άσπιλης Κυήσεως.» (Τα πλάγια γράμματα δικά μας) Σύμφωνα με τον ίδιο μοναχό, τα πρακτικά της Β΄ Συνόδου του Βατικανού «μας καλούν να αφομοιώσωμε και να ενσωματώσωμε μερικά απ’ αυτά τα στοιχεία [των διαφόρων θρησκειών].» (Τα πλάγια γράμματα δικά μας) Δεν είναι λοιπόν παράξενο το να βρούμε αγάλματα της Μαρίας και της Ιεμάνγιας πάνω στον ίδιο βωμό για προσκύνησι και προσευχές που απευθύνονται στην Ιεμάνγια με τον ίδιο τύπο και ρυθμό όπως εκείνα της Καθολικής Εκκλησίας.

Η ανάμιξις των θρησκευμάτων εγείρει το ερώτημα: Ποια λαμβάνει την απόδοσι σεβασμού, η Μαρία ή η Ιεμάνγια; Επίσης, μια έκθεσις τονίζει ότι το 70 τοις εκατό των κατ’ όνομα Καθολικών της Βραζιλίας ασκούν επίσης κάποια μορφή πνευματισμού. Έτσι είναι ευνόητο γιατί ένας από τους σκοπούς της επισκέψεως του πάπα ήταν να «διασφάλιση την επιβίωσι της Εκκλησίας στη Βραζιλία.» Υπήρχε η ελπίδα ότι μια μαζική συγκέντρωσις για τα εγκαίνια της βασιλικής θα μπορούσε να βοηθήση ‘πολλούς πιστούς να επιστρέψουν στην Απαρεσίντα για να ανανεώσουν την πίστι τους.’

Εν τούτοις, σχετικά με την απόδοσι σεβασμού σε οποιοδήποτε πλάσμα, ανθρώπινο ή άλλο, οι Καθολικοί πρέπει να έχουν υπ’ όψιν τι είπε ένας άγγελος στον απόστολο Ιωάννη, όταν αυτός έπεσε να λατρεύση τον άγγελο. Είπε: «Πρόσεχε μη κάμης τούτο· . . . τον Θεόν προσκύνησον.»—Αποκ. 19:10.

Εν όψει των ανωτέρω, και παρά το γεγονός ότι πλήθη συνέρρευσαν για να δουν τον πάπα στη διάρκεια της επισκέψεως του, νομίζετε σεις ότι υπάρχει κάποια στερεή βάσις για να πιστεύετε ότι η Μαρία μπορεί να βοηθήση εσάς ή την Εκκλησία της Βραζιλίας;

Εκείνο που μπορεί να βοηθήση τους ειλικρινείς Καθολικούς διαφαίνεται καλά από την πείρα μιας Χιλιανής γυναίκας αφοσιωμένης στην Παρθένο Μαρία. Η κόρη της, που μελετούσε την Αγία Γραφή, είπε στη μητέρα της ότι δεν είναι σωστό να χαρακτηρίζουμε την «Αγία Μαρία, μητέρα του Θεού.» Μια μέρα ρώτησε τη μητέρα της, «Ποιος έκανε τον κόσμο;» «Ο Θεός, φυσικά,» ήταν η απάντησι. «Τότε, πώς μπορεί αυτός να έχη μητέρα;»

Η μητέρα, αφού έκανε στοχασμούς πάνω σ’ αυτό το ερώτημα, άρχισε να κάνη ερωτήσεις, και η κόρη της τής πρότεινε: «Την επόμενη φορά που θα περάσουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, γιατί να μην τους ζητήσης να σου το εξηγήσουν αυτό από την Αγία Γραφή;» Το έκανε αυτό, και από λίγες συζητήσεις, χρησιμοποιώντας τη δική της Καθολική Βίβλο, έμαθε ότι η Μαρία δεν ήταν η μητέρα του Θεού, αλλά ήταν η μητέρα του Ιησού, του Υιού του Θεού. Έμαθε επίσης, ότι ο Θεός δεν επιδοκιμάζει τη χρήσι εικόνων στη λατρεία και γι’ αυτό απομάκρυνε όλες τις εικόνες που είχε. Μπόρεσε να κατανοήση την αξία αυτών που λέει η Βίβλος στον Ψαλμό 121:1, 2, ΜΝΚ: «Πόθεν θέλει ελθεί η βοήθεια μου; Η βοήθεια μου έρχεται από του Ιεχωβά, του ποιήσαντος τον ουρανόν και την γην.»

Ως ένας ειλικρινής Καθολικός, έχετε διερωτηθή για τους λόγους της ελλείψεως ενότητας στην Εκκλησία σας, ή της ελλείψεως «αδελφοσύνης μεταξύ των θρησκευόμενων» ή της αχαλίνωτης αναμίξεως ειδωλολατρικών και Καθολικών τελετών; Η γνώσις της Αγίας Γραφής θα σας βοηθήση να απαντήσετε στα ερωτήματα σας, Στη διάρκεια των περασμένων ετών, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά βοήθησαν χιλιάδες Καθολικούς, πνευματιστές και άλλους να αποκτήσουν αυτή τη γνώσι. Θα είναι ευτυχείς να βοηθήσουν κι εσάς επίσης. Γιατί να μην κάνετε το ίδιο που έκανε και η Χιλιανή γυναίκα που αναφέραμε πιο πάνω και να διαθέσετε χρόνο για να μιλήσετε με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά την επόμενη φορά που θα περάσουν από σας;