Οι νεότερες γενιές έχουμε γνωρίσει τον παλιό καλό ελληνικό κινηματογράφο μέσα από τη μικρή οθόνη. Η τηλεόραση στη χώρα μας κάνει τα πρώτα της, επίσημα, βήματα το 1966. Εκείνη την εποχή ο ελληνικός κινηματογράφος βρίσκεται σε περίοδο ακμής. Η παραγωγή ταινιών είναι μεγάλη και το σινεμά είναι μια από τις βασικές πηγές ψυχαγωγίας του κόσμου.
Στις 23 Φεβρουαρίου του ’66 ξεκινάει το πρόγραμμα του Ε.Ι.Ρ. (Ελληνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας), ενώ λίγες μέρες αργότερα ξεκινάει και το πρόγραμμα της Τ.Ε.Δ. (Τηλεόρασις Ενόπλων Δυνάμεων, μετέπειτα ΥΕΝΕΔ). Παρόλα αυτά, το πρώτο διάστημα το πρόγραμμα ήταν μικρής διάρκειας, ενώ και οι τηλεοπτικοί δέκτες ήταν λίγοι.
Για παράδειγμα περίπου 2 χρόνια μετά το ξεκίνημα της τηλεόρασης στη χώρα μας, τον Μάρτιο του 1968, η διάρκεια του προγράμματος εξακολουθεί να είναι περίπου 2 ώρες και από τα δύο κανάλια. Το Ε.Ι.Ρ έκανε έναρξη στις 19:00 ενώ η Τ.Ε.Δ. στις 21:00!
Έτσι με το τηλεοπτικό πρόγραμμα να είναι ακόμα φτωχό, το νέο μέσο δεν αποτελεί άμεση απειλή για τον κινηματογράφο.
Το ελληνικό σινεμά πάντως υποδέχεται την τηλεόραση. Πριν η μικρή οθόνη φιλοξενήσει ελληνικές ταινίες, μερικές ελληνικές ταινίες φιλοξενούν τη μικρή οθόνη στα πρώτα της χρόνια.
Μια χαρακτηριστική τέτοια περίπτωση είναι η ταινία «Μοντέρνα σταχτοπούτα». Η παραγωγή είναι του 1965, πριν δηλαδή την εμφάνιση της τηλεόρασης στη χώρα μας. Η υπόθεση εκτυλίσσεται κατά ένα μέρος στη Ρώμη. Εκεί βλέπουμε τον επιχειρηματία Αλέξη Βαρνέζη (Δημήτρης Παπαμιχαήλ), μετά από μια επαγγελματική συμφωνία, να δίνει συνέντευξη στην Ιταλική τηλεόραση (RAI). Tην ίδια ώρα βλέπουμε τη γραμματέα του Κατερίνα (Αλίκη Βουγιουκλάκη), να παρακολουθεί τη συνέντευξη από τηλεοπτικό δέκτη στο δωμάτιο του ξενοδοχείου.
Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ στην Ιταλική τηλεόραση (“Μοντέρνα σταχτοπούτα”)
Αλ. Βουγιουκλάκη & Άρης Μαλιαγρός μπροστά στη τηλεόραση
Στη ταινία «Η γυναίκα μου τρελλάθηκε» του 1966, η Μαίρη Αρώνη, σύζυγος του Λ. Κωνσταντάρα, σε μια επίδειξη… καταναλωτικής μανίας, αγοράζει ό,τι βρει μπροστά της, μαζί και μια καινούργια τηλεόραση, μάρκας Graetz (γερμανικής προέλευσης).
Το 1967 στη ταινία «Μιας πεντάρας νιάτα», βλέπουμε τον Ανδρέα Μπάρκουλη, ως επιχειρηματία, να διαθέτει τηλεόραση στο γραφείο του, σε μια εποχή που μάλλον δε θα είχε να δει τίποτα στα ωράρια εργασίας!
Ο Ανδρέας Μπάρκουλης στο εξοπλισμένο και με TV γραφείο του (1967)
Στο «Γόη» οι Χρόνης Εξαρχάκος και Κώστας Βουτσάς έχουν νοικιάσει σπίτι στη Φιλοθέη με σκοπό να εντυπωσιάσουν τη Νόρα Βαλσάμη, για την οποία ενδιαφέρεται ο Βουτσάς. Στις πολυτέλειες του σπιτιού περιλαμβάνεται και μια τηλεόραση, η οποία και κεντρίζει το ενδιαφέρον της Βαλσάμη.
Έτσι ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος…
Βαλσάμη: “Πόσα κανάλια έχει?”
Βουτσάς: “Πολλά, πάρα πολλά. Μάλιστα χτές τα μέτραγα και….. πάντως έχει πολλά κανάλια, πιο πολλά και από της Βενετίας”.
Ο Κ. Βουτσάς, ο Χ. Εξαρχάκος και ο…τηλεοπτικός δέκτης! (“Ο γόης”)
Η Νόρα Βαλσάμη εντυπωσιάζεται και ρωτάει για τη συσκευή
Tην ίδια χρονιά (1968) σε άλλη μια ταινία η τηλεόραση κάνει αισθητή τη παρουσία της. Είναι «Η λεωφόρος του μίσους». Η Μαίρη Χρονοπούλου παρακολουθεί στη τηλεόραση τη Νόνικα Γαληνέα, η οποία υποδύεται τη τραγουδίστρια Σάσα Βενέτη. Εκείνη τη στιγμή εμφανίζεται ο Νίκος Γαλανός (μαζί με τον Κ. Καζάκο). Η διάσημη τραγουδίστρια είναι μητέρα του, οι σχέσεις τους όμως δεν είναι καλές. Η προσοχή των πρωταγωνιστών στρέφεται στο μουσικό πρόγραμμα της μικρής οθόνης. Η ψυχολογική ένταση όμως που δημιουργείται στον Γαλανό βλέποντας την είναι τέτοια που καταλήγει να κάνει τη καινούργια τηλεόραση κομμάτια!!!!
Η Μ. Χρονοπούλου παρακολουθεί τη Ν. Γαληνέα να τραγουδάει!
Οι πρωταγωνιστές μπροστά στο δέκτη. (“Η λεωφόρος του μίσους”)
Όσο περνάει ο καιρός η τηλεόραση θα γίνεται όλο και μεγαλύτερη απειλή για τον κινηματογράφο. Το πρόγραμμα διευρύνεται χρονικά ενώ με την άφιξη της δεκαετίας του ’70, εκτός από ξένες σειρές (π.χ. «Λάσσυ»), ανάλαφρα μουσικά προγράμματα και επικαιρότητα θα αρχίσουν να κάνουν την εμφάνισή τους και οι ελληνικές σειρές. Μερικές θα έχουν τόσο μεγάλη επιτυχία, που θα καθηλώνουν τους τηλεθεατές. Ακόμα και όσοι δεν έχουν δική τους συσκευή θα φροντίζουν να βρίσκονται σε μέρος που διαθέτει μια, ώστε να μη χάνουν την αγαπημένη τους σειρά.
Άλλωστε ήδη από τότε οι διαφημίσεις τηλεοράσεων υπόσχονταν τον κινηματογράφο στο σπίτι.
Διαβάζουμε σε διαφημιστική καταχώρηση για συσκευή της Grundig, τον Απρίλιο του 1970.
«Όταν η GRUNDIG λέει “ηλεκτρονικός μηχανισμός και κινηματογραφική οθόνη”, σέβεται απόλυτα την αλήθεια». Και παρακάτω…. «Με επίπεδη “κινηματογραφική” οθόνη 24 ιντσών». Και καταλήγει… «Η πιο σύγχρονη, πιο ολοκληρωμένη συσκευή τηλεοράσεως, σε μια τιμή απίστευτα χαμηλή για την ποιότητά της. Μόνον 14.500 δρχ.»
Δε ξέρω αν η τιμή αυτή ήταν για όλους χαμηλή, αλλά σίγουρα η τηλεόραση ήταν για όλους το επόμενο πράγμα που έπρεπε να μπει στο σπίτι.
Η GRUNDIG υποσχόταν στους Έλληνες καταναλωτές “κινηματογραφική” οθόνη στις τηλεοράσεις της, ήδη από το 1970 ! (προσωπικό αρχείο).
