Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα νέες εντυπωσιακές εικόνες δύο γαλαξιών, ενός νεφελώματος και ενός αστρικού σμήνους που τράβηξαν το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb και το παρατηρητήριο ακτίνων Χ Chandra.
«Όταν πολλαπλά τηλεσκόπια της NASA παρατηρούν την ίδια κοσμική περιοχή, αποκαλύπτονται τα αληθινά χρώματα του σύμπαντος», δήλωσε η NASA.
Για τη δημιουργία των σύνθετων εικόνων, η NASA στράφηκε στο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb και στο παρατηρητήριο ακτίνων Χ Chandra.
«Κάθε εικόνα συνδυάζει τις ακτίνες Χ του Chandra -μια μορφή φωτός υψηλής ενέργειας- με υπέρυθρα δεδομένα από εικόνες του Webb που είχαν ήδη κυκλοφορήσει και οι οποίες είναι αόρατες με γυμνό μάτι», εξήγησε η διαστημική υπηρεσία.
Η NASA συμπεριέλαβε επίσης δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, το οποίο χρησιμοποιεί οπτικό φως, το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer που έχει αποσυρθεί (υπέρυθρες ακτίνες), καθώς και το XMM-Newton της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας (ακτίνες Χ) και το τηλεσκόπιο του Ευρωπαϊκού Νότιου Παρατηρητηρίου (οπτικές ακτίνες).
Οι εικόνες που προέκυψαν από το αστρικό σμήνος NGC 346, τον σπειροειδή γαλαξία NGC 1672, το νεφέλωμα M16 και τον σπειροειδή γαλαξία M74, είναι μερικές από τις πιο εντυπωσιακές λήψεις της NASA.
Το NGC 346 είναι ένα αστρικό σμήνος στο Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου, σε απόσταση περίπου 200.000 ετών φωτός από τη Γη. Οι εικόνες που τράβηξε το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb δείχνουν στήλες και τόξα αερίου και σκόνης που χρησιμοποιούν ως πρώτη ύλη τα αστέρια και οι πλανήτες κατά τον σχηματισμό τους. Το μωβ σύννεφο που φαίνεται είναι τα απομεινάρια μιας έκρηξης σουπερνόβα ενός τεράστιου άστρου.
«Τα δεδομένα του Chandra αποκαλύπτουν επίσης νεαρά, καυτά και ογκώδη άστρα που στέλνουν ισχυρούς ανέμους προς τα έξω από τις επιφάνειές τους», δήλωσε η NASA.
Ο NGC 1672 είναι ένας ραβδωτός σπειροειδής γαλαξίας που διαθέτει μια κεντρική ράβδο από αστέρες και αέρια. Οι σπειροειδείς βραχίονες του γαλαξία αρχίζουν από τα άκρα της ράβδου.
«Στις περιοχές κοντά στο κέντρο τους, οι βραχίονες των ραβδωτών σπειροειδών γαλαξιών είναι ως επί το πλείστον σε μια ευθεία ζώνη αστεριών κατά μήκος του κέντρου που περικλείει τον πυρήνα, σε αντίθεση με άλλους σπειροειδείς που έχουν βραχίονες που συστρέφονται μέχρι τον πυρήνα τους», εξήγησε η NASA.
Τα δεδομένα του Chandra αποκαλύπτουν συμπαγή αντικείμενα στον σπειροειδή γαλαξία, όπως αστέρια νετρονίων και μαύρες τρύπες, καθώς και υπολείμματα εκρηγμένων άστρων.
Το Messier 16, γνωστό και ως Νεφέλωμα του Αετού, είναι μια διάσημη περιοχή του ουρανού που συχνά αναφέρεται ως «Στήλες της Δημιουργίας». Στη σύνθετη εικόνα, τα δεδομένα του Webb αποκαλύπτουν τις σκοτεινές στήλες αερίου και σκόνης που καλύπτουν τα λίγα εναπομείναντα νεαρά αστέρια καθώς αυτά σχηματίζονται. Τα δεδομένα του Chandra μοιάζουν με κουκκίδες και δείχνουν νεαρά αστέρια, τα οποία εκπέμπουν άφθονες ποσότητες ακτίνων Χ.,
Τέλος, ο Messier 74 είναι ένας άλλος σπειροειδής γαλαξίας σε απόσταση περίπου 32 εκατομμυρίων ετών φωτός, τον οποίο μπορούμενα δούμε από τη Γη.
«Ο Messier 74 είναι γνωστός ως ‘γαλαξίας φάντασμα’ επειδή είναι σχετικά αχνός και επομένως δύσκολο να εντοπιστεί με μικρά τηλεσκόπια», εξήγησε η NASA.
Τα δεδομένα του James Webb απεικονίζουν το αέριο και τη σκόνη στο υπέρυθρο, ενώ τα δεδομένα του Chandra δείχνουν τη δραστηριότητα υψηλής ενέργειας των άστρων σε μήκη κύματος ακτίνων Χ.
Πηγή: ΕΡΤ / Φωτογραφίες: NASA
