To Αιγάλεω πήρε το σημερινό όνομα του από το όρος Αιγάλεω, το γνωστό βουνό από το οποίο όπως λέει η παράδοση, ο πέρσης βασιλιάς Ξέρξης, παρακολούθησε την ήττα του περσικού στόλου στην ναυμαχία της Σαλαμίνας. Έτσι όταν σχηματίστηκε ο Δήμος Αιγάλεω το 1941, μιας και περιλαμβάνονταν το όρος Αιγάλεω στα γεωγραφικά του όρια, πήρε και το όνομα του.

Την νεώτερη εποχή το Αιγάλεω περιελάμβανε μερικά τσιφλίκια και ήταν πευκόφυτο. Ενώ οι κάτοικοι του ήταν οι εργάτες των τσιφλικιών όλης της ευρύτερης περιοχής του βοτανικού και του Ελαιώνα κοντά στις όχθες του Κηφισού. Τότε η περιοχή ονομάζονταν Μπαστάρδι , όνομα με μάλλον ιταλική προέλευση. Το 1874 το εργοστάσιο πυρίτιδας που ανοίγει στην περιοχή προσελκύει εργάτες από πολλές περιοχές, ενώ για μια περίοδο μετοίκησαν στην περιοχή του Αιγάλεω πολλοί μανιάτες. Η εκβιομηχάνιση της κοίτης του Κηφισού πυκνώνει τους οικισμούς σε εκείνη την περιοχή.

Η περιοχή του Αιγάλεω, για τα επόμενα χρόνια είναι γνωστή με την ονομασία Μπαρουτάδικο και ανήκει στον Δήμο Αθηναίων. Το 1922 αμέσως μετά την μικρασιατική καταστροφή χιλιάδες πρόσφυγες έρχονται στο Αιγάλεω, ενώ τους δίνονται μερικά οικόπεδα στην περιοχή του Αγίου Σπυρίδωνα.

Η απότομη πληθυσμιακή αύξηση οδηγεί στην δημιουργία κοινότητας το 1934 που με το όνομα της, Νέες Κυδωνίες, τιμά και θυμίζει τις χαμένες πατρίδες. Αμέσως μετά την γερμανική κατοχή δημιουργείτε ο Δήμος Αιγάλεω που περιλαμβάνει μια τεράστια περιοχή από τον ελαιώνα μέχρι τον Σκαραμαγκά, όλους τους οικισμούς δίπλα στην Ιερά Οδό και στο όρος Αιγάλεω.

πηγή