Θα περίμενε κανείς την περίοδο της belle époque, που υποτίθεται η Ευρώπη και ιδιαίτερα το αμαρτωλό Παρίσι ξεσάλωνε, κάτι να γινότανε και για τις δικές μας νεαρές δεσποινίδες. Μάλλον μύθος! Αν πιστέψουμε στις παροτρύνσεις της συντηρητικής “Εφημερίς των Κυριών” μαύρη ήταν ακόμη «η νύχτα στα βουνά» …

“Η αποφοιτήσασα της Σχολής κόρη, εάν δεν εξακολουθήση κατ’οίκον τακτικάς σπουδάς, οφείλει να ρυθμίση τας ώρας της εις τρόπον, ώστε να μη πλήττη ή μη συνειθίζη εις την οκνηρίαν.

Εγειρομένη την αυτήν ακριβώς ώραν, καθ’ην εξηγείρετο και ενόσω ήτο μαθήτρια, τουτέστι περί την 7ην, θέλει αμέσως ασχοληθή εις επίστρωσιν της κλίνης της, ην εννοείται αφίνει να αερισθή και μετά τούτο, θέλει διευθετήσει και τακτοποιήσει το δωμάτιόν της, ου η επίπλωσις και διακόσμησις οφείλει να παρέχη τύπον επιμελημένης απλότητος και φιλοκαλίας.

Μετά τούτο, θέλει ασχοληθή εις ανεπίληπτον και τακτικήν επιμέλειαν, όπως ενδυθή και ευπρεπισθή κοσμίως, καθαρώς και απλώς.

Ο καλλίτερος στολισμός της κόρης, είναι η απλότης συνοδευομένη πάντοτε υπό της καλαισθησίας. Η νέα δεκαεξαετής κόρη, η φέρουσα φόρεμα ανωτέρας των 50δραχ. αξίας, αναντιρρήτως είναι αφιλόκαλος, δύσμορφος ή πλήρης ελαττωμάτων, προσπαθεί δε δια πολυποικίλων και βαρυτίμων φορεμάτων να κρύψη την δυσμορφίαν του σώματος ή της ψυχής αυτής. Αλλοίμονον εις την κόρην εκείνην, ήτις δεν αρκείται εις τον στολισμόν της νεότητος, των ευγενών αισθημάτων και της αθωότητος.

Μετά τον ευπρεπισμόν αυτής, όστις, εννοείται, δεν θα περιορίζηται μόνον εις την διευθέτησιν της κόμης και της εσθήτος, αλλ’εις το γενικόν του σώματος λουτρόν, εις επιμελημένην καθαριότητα των ώτων και των ονύχων, θέλει προγευματίσει, βοηθήσει την μητέρα της εις τακτοποίησιν του ιδίου δωματίου και εις τας διαταγάς, ας αύτη έχει να δώση περί προγεύματος.

Μετά ταύτα, θέλει ασχοληθή εις μελέτην δίωρον, ουχί βεβαίως μυθιστορήματος τινός, αλλά προς αύξησιν των εγκυκλοπαιδικών αυτής γνώσεων, προτιμώσα πάντοτε τον κλάδον εκείνον, εις ον επέδιδε από της μαθητικής αυτής ηλικίας∙ εν ταυτώ δε και εις εκμάθησιν ξένων γλωσσών, αίτινες τόσον χρήσιμοι και αναγκαίαι είναι. Εάν η κοινωνική και οικονομική θέσις της οικογενείας αυτής επιτρέπουσιν αυτή την εκμάθησιν ωραίων τεχνών, τότε μη ακολουθούσα την υπό του συρμού επιβαλλομένην και καθιερωθείσαν εκμάθησιν της μουσικής, θέλει προτιμήσει να εξετάση τας κλίσεις της και αναλόγως επιδοθή προς την ζωγραφικήν, γλυπτικήν, τορνευτικήν.

Και ο περίπατος; Ο περίπατος θα γείνη όταν η μήτηρ δύνηται και θέλη∙ δεν μοι αρέσκει ποσώς η νέα κόρη, ήτις έχει την ωρισμένην της ώραν δια τον περίπατον.

Εν τη ηλικία ταύτη, δεν επιτρέπεται αυτή η ανταλλαγή επισκέψεων, εκτός εις τας συγγενικάς ή πολύ σχετικάς οικογενείας, αλλά και πάλιν συνοδευομένη υπό της μητρός.

Αι απογευματιναί της ώραι θα διανέμονται εξ ίσου μεταξύ των ωραίων τεχνών, της ποικιλτικής και της ραπτικής. Όπου υπάρχει νέα κόρη, η ράπτρια δεν έχει θέσιν.

Την εσπέραν θέλει μένει εις την αίθουσαν μετά των γονέων και αδελφών, ασχολουμένη ή εις χειροτέχνημα, το οποίον βεβαίως δεν απαιτεί προσοχήν και προσήλωσιν, ή εις ανάγνωσιν ψυχαγωγόν και τερπνήν.

Προ της ενδεκάτης δεν επιτρέπεται να κατακλιθή αλλ’ούτε η εν τη κλίνη ανάγνωσις επιτρέπεται, ως κακάς συνεπαγωμένη συνεπείας”.

(“Εφημερίς των Κυριών”, Λ.Σ., Μάρτιος 1887)