1969. Ανατολική Γερμανία. Σε μία μικρή πόλη, ο Gunter Zettl αρέσκεται να ακούει τους“απαγορευμένους” σταθμούς της Δυτικής Γερμανίας για την αγαπημένη του μουσική. Κάποια στιγμή, αποφασίζει να λάβει μέρος σε ένα διαγωνισμό, στέλνοντας μία απλή καρτ-ποστάλ, με το όνομα του τραγουδιού και το συγκρότημα “The Creation” που λάτρευε. Κι όμως αυτή η κάρτα δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό της, για τα επόμενα 44 χρόνια, λόγω της… Στάζι.

Η “μυστική” υπηρεσία του Υπουργείου Κρατικής Ασφαλείας της Ανατολικής Γερμανίας, που έλεγχε κάθε κανάλι επικοινωνίας και κάθε άτομο στο τότε Κομμουνιστικό κράτος, αποφάσισε να μπλοκάρει την αποστολή της καρτ-ποστάλ, όπως έκανε σε κάθε παρόμοια περίπτωση. Έτσι, αυτή κατέληξε καρφιτσωμένη στα αρχεία του Zettl από τη Στάζι..

Τα χρόνια πέρασαν και ο Zettl εγκατέλειψε την Ανατολική Γερμανία για τη Δυτική το 1983, ενώ, αργότερα, συνέχισε τη ζωή του στην Ισπανία. Το 2010, θέλησε να επιστρέψει, ωστόσο, στη γενέτειρά του και στην ενωμένη πλέον Γερμανία. Το τοίχος είχε πέσει προ πολλού και τα αρχεία της Στάζι ήταν διαθέσιμα δημόσια. Έτσι, όταν αποφάσισε να ψάξει τα δικά του, διαπίστωσε με έκπληξη ότι η κάρτα βρισκόταν ακόμη εκεί.

Η επόμενη κίνηση του Zettl ήταν να στείλει την κάρτα στο ραδιοφωνικό σταθμό (όχι για να διεκδικήσει προφανώς το δώρο, αλλά για να ολοκληρωθεί -έστω και μετά από 44 χρόνια- η αποστολή της).

Προσπαθώντας, πάντως, να κάνει χιούμορ με την είδηση, το Sploid -που είναι και η πηγή της δημοσίευσής μας- σημειώνει ότι στην περίπτωση της NSA (για την οποία οι αποκαλύψεις του Edward Snowden το 2013 δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για την παρακολούθηση των επικοινωνιών μας) τουλάχιστον τα emails φτάνουν στον προορισμό τους. Δεν ξέρουμε αν αυτό σας (μας) αρκεί, αλλά, σε κάθε περίπτωση, και μόνο η σύγκριση της Στάζι με την NSA φέρνει μία “πικρή” διαπίστωση για την εποχή μας.

www.digitallife.g