Ανήσυχος, νευρικός, τελειομανής, αεικίνητος, δύσκολος, ιδιόμορφος, χάρισε άφθονο γέλιο στον κόσμο και πέρασε στην ιστορία σαν ο σημαντικότερος Γάλλος κωμικός!

Με τους κωμικούς είναι κάπως περίεργα τα πράγματα. Άσχετα με το ταλέντο του ηθοποιού, ο τελικός στόχος είναι να σε κάνει να γελάς, και για να γίνει αυτό πρέπει να σου πάει το στυλ του, οι ατάκες του, το χιούμορ του, οι γκριμάτσες του.

Ο Λουί ντε Φινές έκανε τον κόσμο να παραληρεί με τις μεταμφιέσεις του, τη νευρικότητα που τον διακατείχε, τα ξεσπάσματα θυμού του, τις χειρονομίες του. Μεσουράνησε τη δεκαετία 1960-1970, γύρισε πάνω από 150 ταινίες, και ευτύχησε να λατρευτεί από τον κόσμο και να δημιουργήσει σχολή.

Κι όμως, το ξεκίνημά του ήταν απογοητευτικό. Νευρικός, οξύθυμος και ιδιόρρυθμος δεν στέριωνε σε καμμιά δουλειά, με αποτέλεσμα να αλλάξει πολλές.

Οι γονείς του αριστοκρατικής Ισπανικής καταγωγής και μορφωμένοι, σε μια προσπάθεια να του δώσουν κάποια προοπτική αλλά και να τιθασεύσουν τον αλλοπρόσαλλο χαρακτήρα του, τον έγραψαν στη σχολή φωτογραφίας και κινηματογράφου. Δυστυχώς όμως τον έδιωξαν και από κει, διότι έβαλε φωτιά στο κτίριο. Τελικά κατέληξε πιανίστας σε καμπαρέ στο Παρίσι.

Από αυτά τα κακόφημα μαγαζιά όμως, ξεκίνησαν όλα, αφού τότε κατάλαβε ότι είναι καιρός να κάνει κάτι σοβαρό στη ζωή του και να γίνει ηθοποιός. Κάποιες φιλικές γνωριμίες τον βοήθησαν να παίξει κάποιους μικρούς ρόλους στον κινηματογράφο, και να κάνει δεκάδες περάσματα σαν κομπάρσος. Ο δύσκολος και ιδιόμορφος χαρακτήρας του συνέχιζε να του βάζει εμπόδια και έτσι πέρασε 10 χρόνια χωρίς  ιδιαίτερη επιτυχία, βγάζοντας τα προς το ζην κυρίως παίζοντας πιάνο.

Η επιμονή και η υπομονή έφεραν αποτελέσματα αρκετά αργότερα. Οι μορφασμοί, οι χειρονομίες και οι μεταμφιέσεις του άρεσαν στον κόσμο και τον έκαναν να γελά. Ο «Χωροφύλακας του Σαιντ Τροπέ» με 5 sequels και ο «Φαντομάς» με δύο, του έφεραν την αναγνώριση και την αποδοχή ενός σταρ.  Μπήκε στη συνείδηση του του κόσμου σαν ο σημαντικότερος κωμικός, σε ένα χώρο όπως ο Γαλλικός κινηματογράφος που δεν φημίζεται για την τάση του στις κωμωδίες.

Παντρεύτηκε δύο φορές, έκανε τρεις γιούς, δούλεψε πολύ και στο θέατρο και έφυγε το 1983 μετά από έμφραγμα, ενώ μια ποικιλία τριαντάφυλλων έχει το όνομά του.