Πολλοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν αναφέρει ¨επιθανάτιες εμπειρίες¨ – ιδιαίτερα μετά από μια καρδιακή προσβολή. Αλλά τι είναι αυτό που προκαλεί τα οράματα και την αντίληψη ότι οι επιζώντες βρέθηκαν κοντά στο θάνατο; Επιστήμονες από το University of Michigan πιστεύουν ότι έχουν βρει την απάντηση. Η επιθανάτια εμπειρία (NDE) ορίζεται ως ένα ψυχολογικό γεγονός που λαμβάνει χώρα όταν ένα άτομο βρίσκεται κοντά στο θάνατο. Αναφορές από περιπτώσεις με NDE που έχουν καταγραφεί, από τον εκπαιδευτικό μη κερδοσκοπικό International Association for Near-Death Studies, περιλαμβάνουν ζωντανή αίσθηση κίνησης, φως, σκοτάδι, συναντήσεις με τους αγαπημένους αποβιώσαντες, συναντήσεις με πνευματικές παρουσίες ή οντότητες, και μερικοί άνθρωποι μιλούν για μια εξωσωματική εμπειρία.

Σύμφωνα με τους ερευνητές στη μελέτη Michigan, περίπου το 20% των επιζώντων μετά από καρδιακή προσβολή έχουν αναφέρει μια επιθανάτια εμπειρία. Ωστόσο, προσθέτουν ότι, παρόλο που οι εμπειρίες αυτές έχουν περιγραφεί ως ¨πιο πραγματικές από το πραγματικό¨, δεν ήταν σαφές το αν ο εγκέφαλος είναι σε θέση να παράγει αυτές τις αισθήσεις στο κλινικό θάνατο.

Ο Dr. Jimo Borjigin, ο οποίος κατέχει έδρα συνεργάτη στη μοριακή και συγκριτική ψυχολογία και στη νευρολογία στο University of Michigan Medical School, λέει: ¨Με βάση τη λογική, αν η επιθανάτια εμπειρία προκύπτει από την εγκεφαλική δραστηριότητα, το νευρικό αντίστοιχο της συνειδητότητας θα πρέπει να είναι αναγνωρίσιμο σε ανθρώπους ή ζώα, ακόμη και μετά την διακοπή της αιματικής ροής στον εγκέφαλο¨.

Ηλεκτρική καταγραφή

Οι ερευνητές ανέλυσαν τις καταγραφές της εγκεφαλικής δραστηριότητας, με ηλεκτροεγκεφαλογραφήματα (EEGs), σε εννέα αρουραίους που βρίσκονταν σε αναισθησία, ενώ τους προκαλούνταν καρδιακή προβολή.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι κατά τη διάρκεια επιθανάτιας εμπειρίας, υπάρχει μία ηλεκτρική ώση της δραστηριότητας του εγκεφάλου.

Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο journal Proceedings of the National Academy of Sciences, αποκάλυψε ότι μετά τον κλινικό θάνατο – όταν η καρδιά σταματά να χτυπά και το αίμα δεν ρέει στον εγκέφαλο, οι αρουραίοι έδειξαν κύματα εγκεφαλικής δραστηριότητας παρόμοια με αυτά σε κατάσταση εγρήγορσης.

Εντός των πρώτων 30 δευτερολέπτων μετά από μια καρδιακή ανακοπή, σε όλους τους αρουραίους φάνηκε μια διαδεδομένη ηλεκτρική ώση, παροδικής εγκεφαλικής δραστηριότητας, η οποία είχε παρόμοια χαρακτηριστικά ενός πλήρως ενεργού εγκεφάλου.

Επιπλέον, όταν οι αρουραίοι υποβάλλονταν σε ασφυξία – θάνατος από την έλλειψη οξυγόνου, έδειξαν σχεδόν παρόμοια κύματα εγκεφαλικής δραστηριότητας.

Ο Dr. George Mashour, αναπληρωτής καθηγητής αναιθησιολογίας και νευροχειρουργικής στο University of Michigan, εξηγεί:

¨Μείναμε έκπληκτοι από τα υψηλά επίπεδα δραστηριότητας. Στην πραγματικότητα, κοντά στο θάνατο, πολλές γνωστές ηλεκτρικές ώσεις συνειδητότητας, ξεπέρασαν τα επίπεδα που παρατηρούνται στην κατάσταση της αφύπνισης, γεγονός που υποδηλώνει ότι ο εγκέφαλος είναι σε θέση να έχει καλά οργανωμένη ηλεκτρική δραστηριότητα κατά την πρώιμη φάση του κλινικού θανάτου.

Ο Dr. Borjigin προσθέτει: ¨Αυτή η μελέτη μας λέει ότι η μείωση του οξυγόνου, ή η μείωση του οξυγόνου και της γλυκόζης μαζί, κατά τη διάρκεια της καρδιακής προσβολής μπορεί να διεγείρει εγκεφαλική δραστηριότητα, που είναι χαρακτηριστικό της συνειδητότητας.

Ανατροπή των ιδεών σχετικά με τη δραστηριότητα του εγκεφάλου κατά τη διάρκεια καρδιακών προσβολών.

Οι συγγραφείς της μελέτης λένε ότι στο παρελθόν, θεωρούνταν ότι ο εγκέφαλος ήταν αδρανής κατά τη διάρκεια της καρδιακής προσβολής, αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά που έχει ερευνηθεί συστηματικά η νευροφυσιολογική κατάσταση του εγκεφάλου.

Οι ερευνητές λένε ότι τα ευρήματά τους, αποτελούν το πρώτο επιστημονικό πλαίσιο για τις επιθανάτιες εμπειρίες, καταγεγραμμένο από τις αναφορές πολλών επιζώντων μετά από καρδιακή ανακοπή.

¨Αυτή η μελέτη, που εκτελέστηκε σε ζώα, είναι η πρώτη που αναφέρεται στο τι συμβαίνει με την νευροφυσιολογική κατάσταση του εγκεφάλου την ώρα του θανάτου¨ δήλωσε ο Dr. Borjigin.

¨Θα αποτελέσει τη βάση για μελλοντικές μελέτες σε ανθρώπους για τη διερεύνηση πνευματικής εμπειρίας την ώρα που πεθαίνει ο εγκέφαλος, συμπεριλαμβανομένου του φωτός κατά τη διάρκεια καρδιακής ανακοπής.

Υπήρξαν προηγούμενες αναφορές από νευρολόγους, που εξέτασαν άτομα με εμπειρίες κοντά στο θάνατο. Ερευνητές από το University of Kentucky έγραψαν, το 2006, ότι όταν ένα άτομο βιώνει κλινικό θάνατο, ενεργοποιούνται τα ίδια κέντρα του εγκεφάλου που ενεργοποιούνται όταν το άτομο βλέπει όνειρο.

http://www.e-cardio.gr