Οι περισσότεροι άνθρωποι αναγκάζονται να εργαστούν πολύ σκληρά στη ζωή τους για να φτάσουν κάπου ψηλά. Η μεγαλύτερη δε, πλειοψηφία αυτών ενδέχεται –για ποικίλους λόγους- να μην τα καταφέρει ποτέ.

Στη ζωή υπάρχουν όμως κι εκείνοι που τα καταφέρνουν: συνήθως εντελώς ξαφνικά, με δόλιο τρόπο και φυσικά… πολλά ψέματα.

Είναι αυτοί που έχουν ένα μοναδικό τρόπο να ξεγελούν τους πάντες, είτε για να αποκομίσουν χρηματικό όφελος, μια θέση, για να αλλάξουν την ιστορία ή απλά για να νιώσουν την αδρεναλίνη να κυλά στο αίμα τους, γράφει ο David Crookes στο περιοδικό All About History.

Είναι οι μεγαλύτεροι απατεώνες της ιστορίας.

Οι άνθρωποι, που χάρη στο ταλέντο τους να λένε εντυπωσιακά ψέματα, έφτασαν εκεί που υπό κανονικές συνθήκες δε θα μπορούσαν ούτε να το είχαν φανταστεί…

Κάποιοι από αυτούς καθοδηγήθηκαν από την απεριόριστη απληστία τους, άλλοι μπορούσαν να πείσουν τους πάντες με το λόγο και τις φανταστικές ιστορίες τους. Ορισμένοι έφτασαν στο σημείο να πιστεύουν τα ίδια τους τα ψέματα και κάποιοι αποτέλεσαν μέχρι και έμπνευση για ταινίες του Χόλιγουντ.

Σας παρουσιάζουμε τους μεγαλύτερους απατεώνες της ιστορίας…

1. Frank Abagnale, ΗΠΑ (1948): Παρίστανε τον πιλότο, γιατρό και δικηγόρο

Η ιστορία του μας είναι γνωστή μέσα από τη χολιγουντιανή παραγωγή με πρωταγωνιστή το Λεονάρντο Ντι Κάπριο στην ταινία «Πιάσε με αν μπορείς».

Προτού καν ενηλικιωθεί ο Frank Abagnale χρέωσε τον πατέρα του με χιλιάδες δολάρια, κάνοντας μια απάτη με την πιστωτική του κάρτα. Στην ηλικία των 16 ετών έφυγε από το σπίτι του, συνεχίζοντας να παρανομεί, εξαργυρώνοντας ακάλυπτες τραπεζικές επιταγές.

Χρησιμοποιούσε ψεύτικες ταυτότητες, ενώ κατάφερε μέχρι και να πάρει στολή πιλότου από την Pan American World Airways, πείθοντας την εταιρεία ότι ήταν υπάλληλός της.

Με τα πλαστά του χαρτιά ταξίδεψε σε πολλούς προορισμούς, λέγοντας σε άλλους πιλότους ότι ήταν «εκτός υπηρεσίας» και φυσικά δεν έχασε την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί το «προφίλ» του για να κάνει σχέσεις με τις αεροσυνοδούς.

Μέχρι τα 18 του είχε ταξιδέψει σε 26 χώρες, διανύοντας περισσότερα από 1,6 εκατομμύρια μίλια σε πάνω από 250 πτήσεις.

Η απάτη δεν άργησε να αποκαλυφθεί και έτσι ο Frank αποφάσισε ότι ο επόμενος «σταθμός» του θα ήταν η ιατρική. Υπό το ψεύτικο όνομα «Frank Williams» παρίστανε επί 11 μήνες το γιατρό, ενώ προσελήφθη και ως υπεύθυνος βραδινής βάρδιας σε ένα νοσοκομείο. Έφυγε όταν ένα βρέφος κινδύνεψε να πεθάνει από έλλειψη οξυγόνου.

Στη συνέχεια έγινε βοηθός καθηγητή κοινωνιολογίας στο πανεπιστήμιο Brigham Young University. Με το όνομα «Robert Black» προσελήφθη ως δικηγόρος έχοντας πρώτα καταφέρει να πλαστογραφήσει ένα πτυχίο από το Χάρβαρντ.

Επόμενος σταθμός του ήταν η Γαλλία, όπου απέσπασε περίπου 300.000 δολάρια από διάφορες τράπεζες.

Το 1969, σε ηλικία 21 ετών, συνελήφθη και φυλακίστηκε για έξι μήνες.

Τελικά καταδικάστηκε σε 12 χρόνια φυλάκιση έχοντας κριθεί ένοχος για πολλαπλές κατηγορίες πλαστογραφίας, όμως αφέθηκε ελεύθερος μετά από πέντε χρόνια. Μάλιστα, η αμερικανική κυβέρνηση του ζήτησε να τη βοηθήσει στην εξιχνίαση μιας υπόθεσης απάτης.

2. Lambert Simnel, Αγγλία (1477-1535): Σε ηλικία μόλις 10 ετών προσπάθησε να καταλάβει τον αγγλικό θρόνο

Ο βασιλιάς Ερρίκος Ζ΄ της Αγγλίας ενθρονίστηκε στις 22 Αυγούστου του 1485 έχοντας κερδίσει το Ριχάρδο Γ΄ στη μάχη του Μπόσγουορθ.

Εκείνη την περίοδο ο Lambert Simnel ήταν ένα αγόρι 10 ετών, γιος ενός ξυλοκόπου από την Οξφόρδη.

Ο ιερέας Richard Symonds πίστευε ότι ο Lambert έμοιαζε πολύ με τους γιους τους Εδουάρδου Ε΄ της Αγγλίας, οι οποίοι είχαν χαθεί την εποχή που είχε πάρει το θρόνο ο Ριχάρδος Γ΄.

Παρότι το πιο πιθανό ενδεχόμενο ήταν να έχουν δολοφονηθεί, πολλοί πίστευαν ότι εξακολουθούσαν να είναι ζωντανοί.

Έτσι, ο Symonds κατέστρωσε ένα σχέδιο σύμφωνα με το οποίο ο Lambert θα μπορούσε να είναι ένας από τους γιους του, ο Ριχάρδος του Γιορκ.

Όταν όμως στα αυτιά του έφτασε η λανθασμένη πληροφορία ότι είχε πεθάνει ο Κόμης του Γουόργουικ, τον πήγε στην Ιρλανδία όπου το 1487 στέφθηκε ως ο βασιλιάς Εδουάρδος ΣΤ΄.

Ο Ερρίκος Ε΄ εξοργίστηκε και παρήλαυνε στους δρόμους του Λονδίνου με τον πραγματικό Κόμη του Γουόργουικ, για να αποδείξει ότι επρόκειτο για απάτη.

3. George Psalmanazar, Γαλλία (1679-1763): Ο πρώτος επισκέπτης της Φορμόζα στην Ευρώπη

Ο George Psalmanazar έμεινε γνωστός στην ιστορία ως ο πρώτος πολίτης της Φορμόζα (σημερινή Ταϊβάν) που επισκεπτόταν την Ευρώπη.

Στην πραγματικότητα, ο ίδιος δεν είχε πατήσει ποτέ το πόδι του στην Ασία.

Αρχικά παρίστανε τον ιρλανδό προσκυνητή, που ταξίδευε προς τη Ρώμη. Στη συνέχεια άλλαξε την ιστορία του και έλεγε ότι ήταν από την Ιαπωνία και πως είχε ασπαστεί τον καθολικισμό. Σύντομα αποκαλύφθηκε η απάτη του και έτσι, αργότερα παρουσιαζόταν ως πολίτης μιας χώρας που δεν είχε ακούσει κανείς, μιλούσε μια ακαταλαβίστικη γλώσσα, προσκυνούσε τον Ήλιο και τη Σελήνη και ακολουθούσε διαφορετικό ημερολόγιο.

Έφτασε μάλιστα στο σημείο να γράψει και ολόκληρο βιβλίο για τη Φορμόζα, σύμφωνα με το οποίο οι κάτοικοι κυκλοφορούσαν γυμνοί, έτρωγαν φίδια αλλά και… τις γυναίκες τους, αν αυτές παρεκτρέπονταν.

Όταν έγραψε τα απομνημονεύματά του παραδέχτηκε, ότι όλες αυτές τις ιστορίες τις είχε βγάλει από το μυαλό του.

4. Ferdinand Waldo Demara Jr, ΗΠΑ (1921-1982): Έσωσε ζωές στον πόλεμο ως γιατρός, παρότι δεν ήταν

Όσοι τον γνώριζαν τον θαύμαζαν. Άλλωστε ο Ferdinand Waldo Demara κατά τη διάρκεια της ζωής του ήταν: χειρουργός, δάσκαλος, αξιωματικός του ναυτικού, βοηθός δεσμοφύλακας, υπάλληλος νοσοκομείου, δικηγόρος, συγγραφέας και ερευνητής του καρκίνου. Ήταν ακόμη και μοναχός Βενεδικτίνος.

Πλαστογραφούσε έγγραφα και έκλεβε ακόμη και «ταυτότητες» ζωντανών ανθρώπων.

Κατάφερνε ωστόσο να διακρίνεται σε οποιαδήποτε δουλειά αναλάμβανε, ενώ όλοι θαύμαζαν το υψηλό επίπεδο νοημοσύνης του και τη φωτογραφική του μνήμη.

Κατά τη διάρκεια του κορεατικού πολέμου, παρίστανε το γιατρό από τον Καναδά με το όνομα Joseph Cyr. Έκανε επεμβάσεις σε στρατιώτες με τη βοήθεια ενός ιατρικού εγχειριδίου, ενώ έφτασε μέχρι και στο σημείο να βγάλει μια σφαίρα από το στήθος ενός τραυματία.

Έσωσε τη ζωή 13 ανθρώπων και αντιμετωπίστηκε ως ήρωας, μέχρι που ο Τύπος αποκάλυψε την απάτη του.

Τον υποδύθηκε ο Tony Curtis στην ταινία «The Great Impostor».

5. Grigory Otrepyev, Ρώσος (1581-1606): Έγινε τσάρος

Όταν πέθανε ο γιος του Ιβάν Δ΄ (Ιβάν ο Τρομερός) ξέσπασαν ταραχές και στο πλαίσιο αυτών φούντωσαν οι φήμες ότι δεν είχε δολοφονηθεί αυτός, αλλά κάποιος άλλος. Ο Grigory Otrepyev ήταν ένας από τους τρεις απατεώνες που προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν το γεγονός , ισχυριζόμενος ότι ήταν ο γιος του Ιβάν Δ΄.

Χάρη στην ομοιότητά του με τον πραγματικό γιο, κατάφερε να γίνει τσάρος για λιγότερο από ένα χρόνο κατά την Εποχή των Αναστατώσεων. Έχει μείνει στην ιστορία ως Ψευδοδημήτριος Α΄.

6. Mary Baker, Αγγλία (1791-1864): Η υπηρέτρια που έγινε πριγκίπισσα

Φορώντας περίεργα ρούχα και μιλώντας μια παράξενη γλώσσα η νεαρή γυναίκα που βρέθηκε να περιπλανιέται στους δρόμους του Μπρίστολ το 1817 και δήλωνε ότι ήταν η πριγκίπισσα Caraboo, τελικά συνελήφθη και φυλακίστηκε.
Μέσα στη φυλακή ισχυριζόταν ότι είχε καταφέρει να δραπετεύσει από πειρατές και επέμενε ότι ήταν πριγκίπισσα από το νησί Jevasu στον Ινδικό Ωκεανό.

Τελικά την πίστεψαν και έγινε διάσημη, γιατί κολυμπούσε γυμνή, έπινε τσάι μόνο μετά από προσευχή, ενώ προτιμούσε να κοιμάται στο πάτωμα αντί για ένα κρεβάτι.

Όταν το πορτρέτο της δημοσιεύτηκε στην τοπική εφημερίδα αναγνωρίστηκε ως η κόρη ενός εργάτη από το Ντέβον. Η ίδια έχοντας κουραστεί να κάνει την υπηρέτρια βρέθηκε άστεγη στο Μπρίστολ και αποφάσισε… να πει τη δική της ιστορία.

7. Victor Lustig, Αυστρο-Ουγγαρία (1890-1947): Ο άνθρωπος που κατάφερε να πουλήσει τον πύργο του Άιφελ δύο φορές

Το 1925 ο Lustig υποδυόμενος τον αναπληρωτή γενικό διευθυντή ενός υπουργείου, και ισχυριζόμενος ότι ο πύργος-σύμβολο της γαλλικής πρωτεύουσας στοίχιζε πολλά στη μεταπολεμική Γαλλία για έξοδα συντήρησης, κάλεσε πέντε εμπόρους για να τους πουλήσει τα σίδερα.

Έπεισε τον Andre Poisson, ο οποίος του έδωσε μια τσάντα με μετρητά.

Όταν πήγε να συλλέξει το «εμπόρευμά» του, οι Αρχές τον ενημέρωσαν ότι δεν είχαν ιδέα για ποιο πράγμα μιλούσε.

Ενθουσιασμένος με την επιτυχία του ο Lustig προσπάθησε λίγο καιρό μετά να επαναλάβει την απάτη, αυτή τη φορά με εμπόρους από τη Βιέννη.

Το δεύτερο θύμα απευθύνθηκε τελικά στην αστυνομία. Ο Lustig πρόλαβε να διαφύγει, προτού συλληφθεί.