❱❱ Το μοναχοπαίδι του αγαπημένου ηθοποιού μιλάει στην «Espresso» για τα πάθη του πατέρα του (θέατρο και γυναίκες) και τις καλλιτεχνικές παρέες του
Ηταν ο πιο διάσημος κοντός του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου και μάλιστα ο ίδιος χαιρόταν να τον φωνάζουν «κοντό». Τόσο εκείνος με το ύψος του όσο και η Βασιλειάδου με την εμφάνισή της κατάφεραν τα μειονεκτήματά τους να τα κάνουν τεράστια προσόντα και να κυριαρχήσουν για πολλά χρόνια στο καλλιτεχνικό στερέωμα, δημιουργώντας μάλιστα και τους δικούς τους θιάσους.
Στις 20 Απριλίου συμπληρώθηκαν 19 χρόνια από τότε που ο γίγαντας του γέλιου έφυγε από τη ζωή εντελώς ξαφνικά. Σήμερα ο γιος του Νίκου Ρίζου και της Ελσας Ρίζου, Κώστας, μιλάει για πρώτη φορά στην «Espresso» για τους διάσημους γονείς του και ανοίγει το φωτογραφικό άλμπουμ της οικογενειακής ζωής τους!
Πέρασαν 19 χρόνια από τον θάνατο του πατέρα σου, του πιο σπουδαίου «κοντού» Ελληνα κωμικού. Πώς αισθάνεσαι, Κώστα;
Καταρχάς στο σπίτι μας υπάρχει Νίκος Ρίζος, είναι ο γιος μου. Αρα ως όνομα δεν μου λείπει. Μου λείπει όμως η παρουσία του πατέρα μου, μου λείπουν το χιούμορ του, οι αγκαλιές του, τα αστεία μας. Ως πατέρας ο Νίκος ήταν άψογος σε όλα του. Ο,τι καλύτερο μπορούσε να μου δώσει μού το έδωσε. Ως ηθοποιός ήταν μοναδικός, όπως λένε όλοι, και λείπει από το θέατρο.
Το επάγγελμα του ηθοποιού ήταν πάντα ιδιαίτερο…
Πολύ ιδιαίτερο και κυρίως για τους παλιούς ηθοποιούς. Οι περισσότεροι ήταν αυτοδίδακτοι και έβαζαν πάντα δικές τους ατάκες. Αυτό τους καθιστούσε μοναδικούς στο είδος τους. Αυτό έκαναν ο πατέρας μου και η Ρένα Βλαχοπούλου, οι οποίοι έκαναν πολλή παρέα μεταξύ τους.
Εκανε γενικά παρέα με τους συναδέλφους του;
Φυσικά! Ο μπαμπάς μου έκανε παρέα με όλους και κυρίως με όσους συνεργαζόταν για χρόνια. Ας πούμε, έκανε πολλή παρέα και με τη Βασιλειάδου και με τον Αυλωνίτη, που είχαν δημιουργήσει τον δικό τους θίασο. Επειτα έκανε πολλή παρέα με τον Μουστάκα και τον Ψάλτη. Ξημεροβραδιάζονταν στα στέκια των καλλιτεχνών, όπως ήταν στη Φωκίωνος Νέγρη. Εξω από το θέατρο ήταν όλοι τους φιλαράκια. Γι’ αυτό στο θεατρικό σανίδι ή στον κινηματογράφο έκαναν τρομερή επιτυχία. Αλλά ο καλύτερος φίλος του πατέρα μου ήταν ο Κώστας Καραγιάννης, ο παραγωγός, μαζί με τον Αντώνη Καρατζόπουλο, τον Νίκο Τσιφόρο και τον Πολύβιο Βασιλειάδη.
Μίλησέ μου για τον Αυλωνίτη και τη Βασιλειάδου…
Ο μπαμπάς μου έλεγε πως μαζί αποτέλεσαν για επτά ολόκληρα χρόνια τον «χρυσό θίασο» στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Εκαναν τεράστιες επιτυχίες. «Ο θησαυρός του μακαρίτη», «Η ωραία των Αθηνών», «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός» και πολλές άλλες. Εκαναν τεράστια τουρνέ σε όλη την Ευρώπη.
Ποιο θεατρικό θεωρούσε ο ίδιος σταθμό στην καριέρα του;
Το έργο «Ανθρωποι άνθρωποι» με τη Σπεράντζα Βρανά, που ήταν το ξεκίνημά του, έκανε το τεράστιο μπαμ και τον καθιέρωσε.
Από τις παλιές κινηματογραφικές ταινίες ποια ήταν αυτή που εκείνος θεωρούσε κορυφαία;
Γελούσε πολύ με το έργο «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός» και με τον «Μπακαλόγατο» (σ.σ.: «Της κακομοίρας»).
Πώς νιώθεις που είσαι παιδί δύο σπουδαίων ηθοποιών;
Απλώς έτυχε να είναι οι γονείς μου διάσημοι. Νιώθω περήφανος που είμαι παιδί τους.
Γιατί δεν ακολούθησες τα βήματά τους;
Δεν ήθελα. Δεν είχα, νομίζω, το ταλέντο της υποκριτικής. Ας πούμε, ο Αλκις Κούρκουλος, που ήταν και συμμαθητής μου, ακολούθησε τα βήματα του μπαμπά του. Το ίδιο έκανε και η Πολύνα Γκιωνάκη. Εγώ δεν θα μπορούσα να είμαι ηθοποιός, παρότι μου άρεσε ως επάγγελμα.
Ο Στάθης Ψάλτης θα λέγαμε ότι ήταν ένας παρεξηγημένος, αλλά και μοναδικός καλλιτέχνης. Συνεργάστηκε και με τον μπαμπά σου και με τη μαμά σου. Τι σου έχουν πει για εκείνον;
Η μαμά μου ακόμα και τώρα τον μνημονεύει. Μου λέει ότι τέτοια ψυχή σαν του Στάθη δεν υπάρχει στο καλλιτεχνικό στερέωμα. Η μαμά μου, επειδή ήταν στο ίδιο καμαρίνι με την Καίτη Φίνου, μου μιλάει και για τον έρωτά τους. Από την άλλη, ο μπαμπάς μου έλεγε για τον Στάθη ότι ήταν δραματικός ηθοποιός που θα έκανε ίσως ακόμα πιο μεγάλη καριέρα, αν ακολουθούσε αυτό το είδος. Το θυμάμαι λες και μου το είπε χθες.
Οπως ο Ψάλτης, ο Μουστάκας, ο Βουτσάς, έτσι και ο μπαμπάς σου έκανε αρκετές βιντεοκασέτες. Γιατί;
Αν και δεν του άρεσε αυτό το είδος, ήταν η μόδα της εποχής που πουλούσε τρελά, αλλά και για θέμα επιβίωσης.
Με αυτό το τεράστιο όνομα που είχαν οι γονείς σου, απέκτησαν χρήματα;
Πλούσιοι δεν έγιναν, γιατί υπήρχαν και ατυχίες στο επάγγελμά τους, όπως τότε που κάηκε το θέατρο Μινώα. Ευτυχώς πατήσαμε γρήγορα στα πόδια μας και μπορέσαμε να ξεπεράσουμε τον επαγγελματικό όλεθρο. Δεν στερηθήκαμε το παραμικρό.
«Πόλεμο» δέχτηκε ο Νίκος Ρίζος;
Ως ηθοποιός δεν νομίζω, γιατί έκανε τεράστια καριέρα πολύ γρήγορα. Ομως από τότε που ασχολήθηκε με τις θεατρικές επιχειρήσεις, μάλλον…
Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ Η ΕΛΣΑ ΑΝΑΠΟΛΕΙ ΤΑ ΠΑΛΙΑ
Η μητέρα σου νοσταλγεί τις στιγμές της μεγάλης δόξας της;
Είναι αλήθεια ότι η Ελσα νοσταλγεί όλα εκείνα τα χρόνια που ήταν στο προσκήνιο. Και δεν σταμάτησε στιγμή να εργάζεται στο θέατρο, στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. Δούλεψαν πολύ σκληρά οι γονείς μου. Επίσης, πολλές φορές νοσταλγεί και όσα έζησε με τον μπαμπά μου. Τα φέρνει στον νου της και τα διηγείται στα εγγονάκια της. Αν μη τι άλλο οι γονείς μου ήταν μαζί 48 ολόκληρα χρόνια. Και δεν σου κρύβω ότι του μπαμπά του άρεσε το γυναικείο φύλο και… καταλαβαίνεις (γέλια).
Είναι γνωστό ότι ήταν γυναικοκατακτητής ο Ρίζος. Πώς μπόρεσαν και κράτησαν τον γάμο τους;
Είχαν ένα παιδί. Υπήρχα στη ζωή τους και ήμουν στη μέση. Και από τη στιγμή που είχαν ένα μοναχοπαίδι, τα άλλα όλα έσβηναν, όσο πικρά και αν ήταν. Φρόντιζαν για το μέλλον το δικό μου. Γι’ αυτό και λέω ότι είχα δύο γονείς διαμάντια!
Οι περισσότεροι καλλιτέχνες είχαν τα πάθη τους. Ο μπαμπάς σου είχε κάποιο πάθος;
Το θεατρικό σανίδι και το γυναικείο φύλο ήταν τα πάθη του.
Η μητέρα σου τι άνθρωπος είναι;
Πολύ ευαίσθητος. Και καλοσυνάτος. Αν έχει ένα κομμάτι ψωμί, θα σ’ το δώσει εσένα να το φας, αντί να το φάει η ίδια. Σπουδαίος άνθρωπος. Θα τη δεις να κλαίει με πόνο ψυχής και θα τη δεις να γελάει με την ψυχή της. Δεν προσποιείται. Ομως τώρα το καλύτερο δώρο της είναι τα εγγονάκια που της έχω χαρίσει. Ασχολείται όλη μέρα μαζί τους. Η ζωή της είναι τα εγγόνια της. Ζει γι’ αυτά.
Οταν βλέπει τις ταινίες, τι σου λέει;
Συγκινείται, κλαίει, γελάει, σχολιάζει και αναπολεί όσα περνούσε μέσα στα κινηματογραφικά στούντιο. Με τον μπαμπά μου πέρασαν μισό αιώνα μοναδικό. Γύρισαν μαζί όλο τον κόσμο και πραγματικά θυμάται τα πάντα.
ΕΙΧΕ ΔΙΑΙΣΘΑΝΘΕΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ
Τι θυμάσαι από τη μέρα του θανάτου του;
Μια μαύρη μέρα για την οικογένειά μας. Ηταν Τρίτη 20 Απριλίου. Το πρωί, προτού πάω στη δουλειά, ένιωσε μια αδιαθεσία. Μου λέει «Κώστα, παιδί μου, δεν νιώθω καλά σήμερα». Δεν κατάλαβα ότι ήταν κάτι σοβαρό. Του λέω «μπαμπά, πήγαινε κάνε γενικές εξετάσεις και θα έρθω εγώ το μεσημέρι να δούμε τι συμβαίνει».
Το μεσημέρι με παίρνει τηλέφωνο η μαμά μου και μου λέει «Κώστα, πηγαίνουμε τον μπαμπά σου στο νοσοκομείο». Ηταν όμως αργά! Δεν πρόλαβε να φτάσει στο «Αλεξάνδρα», ξεψύχησε στον δρόμο από οξύ πνευμονικό οίδημα. Θυμάμαι είχε ήδη κάνει πρεμιέρα στο θέατρο Περοκέ, στην παράσταση «Καλομελέτα και έρχεται», και έλεγε συνέχεια πόσο πολύ του άρεσε και γελούσε με τον Βουτσά και τον Ψάλτη που έπαιζαν μαζί. Μέχρι τελευταία στιγμή ήταν μάχιμος.
Ηθελε να πεθάνει στο σανίδι;
Ναι. Ο μπαμπάς μου ήθελε να πεθάνει μάχιμος και το έκανε πράξη. Του το έλεγε συνέχεια ο Ορέστης Μακρής, που έπαιζαν μαζί στην αρχή της καριέρας του, το ’53- ’54: «Βλάχο, πάνω στη σκηνή θα πεθάνεις εσύ με τέτοιο ταλέντο». Οπως και έγινε.
