Ο μύθος του είναι μοναδικός όπως και τα επιτεύγματά του… Ο λόγος για τον Τζόνι Βαϊσμίλερ που ανάγκασε τους πάντες να υποκλιθούν δύο φορές στο μεγαλείο του. Μία για όσα έκανε στις πισίνες με τα αμέτρητα παγκόσμια ρεκόρ και μια ακόμα ως ο κορυφαίος κινηματογραφικός Ταρζάν.

Στο νέο τεύχος του EThemagazine του Eleftherostypos.gr ξετυλίγουμε το κουβάρι της ζωής του Τζόνι Βαϊσμίλερ που κατάφερε να κάνει τεράστια καριέρα σε δύο τελείως διαφορετικούς χώρους.

Δεν είναι και λίγο να έχει πετύχει κάποιος πάνω από 50 παγκόσμια ρεκόρ στην κολύμβηση και στη συνέχεια να διαπρέπει στο χώρο της έβδομης τέχνης. Η χαρακτηριστική του, άλλωστε, κραυγή ως Ταρζάν έχει μείνει στην ιστορία…

Από την Τιμισοάρα στο Σικάγο

Γεννήθηκε στις 2 Ιουνίου του 1904 στην Τιμισοάρα της τότε Αυστροουγγαρίας… Οι γονείς του λόγω της φτώχειας αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και να αναζητήσουν μια καλύτερη τύχη στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.

Ο Τζόνι ήταν μόλις επτά μηνών όταν οι γονείς του Πέτρους Βαϊσμίλερ και Ελίζαμπετ Κέρς μετανάστευσαν στην Αμερική, φτάνοντας εκεί με το πλοίο στο Έλις Άιλαντ της Νέας Υόρκης στις 26 Ιανουαρίου του 1905. Εγκαταστάθηκαν τελικά στο Σικάγο με τη ζωή τους να μην είναι και η καλύτερη δυνατή, καθώς ο πατέρας του δεν μπόρεσε να προχωρήσει ως επιχειρηματίας, άρχισε το ποτό με τις συνέπειες να είναι καταστροφικές για την οικογένεια. Η μητέρα του που δούλευε ως λαντζέρισσα πάλευε να βοηθήσει τα παιδιά της.

Ο πατέρας του τελικά εγκατέλειψε την οικογένεια και έτσι ο μικρός Τζόνι παράτησε το σχολείο για να βοηθήσει την μητέρα του, αν και ο ίδιος ήταν αδύναμος και φιλάσθενος. Είχε χτυπηθεί από πολιομυελίτιδα και ο γιατρός τον συμβούλευσε να ξεκινήσει κολύμβηση για να δυναμώσει και να αποφύγει την παράλυση, καθώς χρήματα για καλύτερη διατροφή δεν υπήρχαν.

Η γέννηση ενός θρύλου

Ετσι στα 14 του αρχίζει κολύμβηση κοντά στο σπίτι του και δεν άργησε να ξεδιπλώσει το ταλέντο του. Μάλιστα ο προπονητής του Μπιλ Μπάχραχ τον είχε βάλει να ορκιστεί: «Ορκίσου ότι θα δουλέψεις έναν χρόνο μαζί μου χωρίς ερωτήσεις και θα σε αναλάβω. Δεν θα κολυμπήσεις εναντίον κανενός. Θα είσαι απλά ένας σκλάβος και θα με μισήσεις θανάσιμα, στο τέλος όμως θα καταρρίψεις κάθε ρεκόρ που υπάρχει».

Η συμμετοχή του στο Παναμερικανικό πρωτάθλημα του 1921 ήταν ονειρική. Μάλιστα κέρδισε όλα τα στυλ εκτός από ένα που έμελλε μάλιστα να είναι η μόνη του ήττα σε ολόκληρη τη σπουδαία κολυμβητική του καριέρα!

Εγινε ο καλύτερος κολυμβητής της εποχής του και ο πρώτος που κολύμπησε σε λιγότερο από ένα λεπτό τα 100 μέτρα, στις 9 Ιουλίου του 1922 στην Αλαμέντα της Καλιφόρνιας με 58,6 δευτερόλεπτα ακριβώς. Μάλιστα τη δεκαετία του 1920 έκανε δημοφιλές ένα δικό του στιλ κολύμβησης, το λεγόμενο «Αμερικάνικο Κρόουλ».

Φυσικά δεν θα μπορούσε να μην πάρει μέρος και σε Ολυμπιάδες. Το 1924 κέρδισε τρία χρυσά μετάλλια (100 και 400 μ κρόουλ, 4×200μ. σκυτάλη κρόουλ) και στην Ολυμπιάδα του 1928 άλλα δύο (100 μ κρόουλ και 4×200μ. σκυτάλη κρόουλ). Επίσης κατέκτησε και το χάλκινο μετάλλιο του 1924 στην υδατοσφαίριση.

Να σημειωθεί ότι ο πραγματικός αριθμός των παγκοσμίων ρεκόρ που έχει καταρρίψει δεν είναι γνωστός. Επίσημα έχει κάνει τουλάχιστον 51 παγκόσμια ρεκόρ, αν και ορισμένοι του αποδίδουν συνολικά 67 παγκόσμια ρεκόρ!

Μετά τους Ολυμπιακούς του 1928 εγκαταλείπει την αγωνιστική κολύμβηση και γίνεται επαγγελματίας κολυμβητής, οργώνοντας τις ΗΠΑ και δίνοντας επιδείξεις στην πισίνα.

Το πέρασμα στο κινηματογράφο

Λίγα μόλις χρόνια μετά και συγκεκριμένα το 1932 θα άνοιγε μια ακόμη μεγάλη καριέρα για τον Τζόνι Βαϊσμίλερ, αυτή του ηθοποιού.

Μάλιστα λέγεται ότι ίσως να μην γινόταν τίποτα χωρίς την ταινία «Trader Horn» που είχε τεράστια εισπρακτική επιτυχία. Η υπόθεση του φιλμ εκτυλισσόταν στη ζούγκλα και στο στούντιο υπήρχε μπόλικο υλικό που δεν είχε χρησιμοποιηθεί στην ταινία. Ο σκηνοθέτης αποφάσισε να κρατήσει αυτό το υλικό προκειμένου να το χρησιμοποιήσει για μία ταινία, η οποία θα ήταν βασισμένη στο βιβλίο του «Edgar Rice Burroughs «Ταρζάν».

Η εταιρία παραγωγής αναζητούσε έναν ωραίο και με αθλητικό κορμί άνδρα, αλλά παρά το γεγονός ότι είχαν περάσει πάρα πολλοί από κάστινγκ δεν είχε βρεθεί ο κατάλληλος.

Ο σεναριογράφος έμενε στο ίδιο ξενοδοχείο με τον Τζόνι Βαϊσμίλερ. Όταν τον είδε λοιπόν στην πισίνα θεώρησε ότι αυτός ήταν ο ιδανικός για να υποδυθεί τον Ταρζάν.

Ο Βαϊσμίλερ ήταν στην αρχή διστακτικός, καθώς είχε υπογράψει συμβόλαιο για εταιρία με μαγιό.

Μετά από παρέμβαση των δικηγόρων και με την μεσολάβηση της εταιρίας παραγωγής ο κολυμβητής δέχτηκε το ρόλο, αφού προηγουμένως είχε λύσει το άλλο συμβόλαιο που τον δέσμευε.

Ο Βαϊσμίλερ υπογράφει με τη Metro-Goldwyn-Mayer συμβόλαιο 7 ετών και έτσι γεννήθηκε ο νέος Ταρζάν.

Το παράξενο είναι ότι κάποιοι από την παραγωγή δεν γνώριζαν ότι είχαν μπροστά τους το μεγαλύτερο κολυμβητή του πρώτου μισού του 20ου αιώνα και θέλησαν να του αλλάξουν μάλιστα και το επίθετο γιατί το Βαϊσμίλερ δεν ήταν και πολύ εμπορικό για το ρόλο. Δεν το έκαναν βέβαια, αφού η ιστορία του τηλεοπτικού Ταρζάν που είχε καταρρίψει δεκάδες παγκόσμια ρεκόρ ήταν από μόνη της ένα δέλεαρ για τον κόσμο προκειμένου να παρακολουθήσει τις ταινίες.

Η ταινία «Τarzan, the Ape Man» σάρωσε τα ταμία έχοντας εξαιρετικές κριτικές. Γυρίστηκαν ακόμα 11 ταινίες με ήρωα τον Ταρζάν, μισές για λογαριασμό της MGM και μισές για την RKO.

Η ταινία «Tarzan and His Mate» του 1934 θεωρείται κορυφαία της σειράς με τον Ταρζάν.

Ο Βαϊσμίλερ γνώριζε πολύ καλά ότι δεν είχε ταλέντο σαν ηθοποιός. «Ο ρόλος ήταν στα μέτρα μου. Υπήρχε κολύμπι και δεν είχα και πολλά να πω. Το μόνο που είχα να κάνω ήταν να κολυμπάω, να μένω σιωπηλός, να σκαρφαλώνω σε δέντρα, να λέω «Me Tarzan, You Jane» και να βγάζω εκατομμύρια»…

Όταν πέρασαν τα χρόνια σταμάτησε να υποδύεται τον Ταρζάν και συμμετείχε σε μια σειρά το «Jungle Jim», όπου ο βασικός χαρακτήρας της οποίας έμοιαζε μεν με τον Ταρζάν, φορούσε ωστόσο ρούχα.

Πρωταγωνίστησε επίσης και σε μια ταινία που δεν υποδύονταν τον Ταρζάν και η οποία είχε τον τίτλο «Swamp Fire».

Επίσης το 1967 εξέδωσε την αυτοβιογραφία του με τον τίτλο, «Water, World and Weissmuller» και έπαιξε σε κάποιες ταινίες που δεν σημείωσαν επιτυχία.

Παντρεύτηκε έξι φορές, και με την πέμπτη του σύζυγο απέκτησε τρία παιδιά. Από ένα σημείο και μετά η υγεία άρχισε να επιδεινώνεται, υπέστη πολλά εγκεφαλικά, υποβλήθηκε σε επεμβάσεις και τελικά πέθανε στις 20 Ιανουάριου του 1984 στο σπίτι του στο Ακαπούλκο του Μεξικού.