«Διάφορα αντικείμενα, στα οποία υπάρχουν σταυροί με ποικιλία σχημάτων και τα οποία τοποθετούνται χρονικά σε περιόδους πολύ αρχαιότερες από τη Χριστιανική εποχή, έχουν ανακαλυφτεί σχεδόν σε κάθε τμήμα του αρχαίου κόσμου. Η Ινδία, η Συρία, η Περσία και η Αίγυπτος έχουν δώσει αναρίθμητα τέτοια δείγματα . . . Η χρήση του σταυρού ως θρησκευτικού συμβόλου στους προχριστιανικούς χρόνους και μεταξύ των μη Χριστιανικών λαών μπορεί κατά πάσα πιθανότητα να θεωρηθεί σχεδόν παγκόσμιο φαινόμενο και σε πάρα πολλές περιπτώσεις είχε σχέση με κάποια μορφή λατρείας της φύσης».—Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα ([Encyclopædia Britannica] 1946), Τόμ. 6, σ. 753.

«Το σχήμα του [σταυρού με τα δύο διασταυρούμενα δοκάρια] είχε την προέλευσή του στην αρχαία Χαλδαία και χρησιμοποιούνταν ως σύμβολο του θεού Ταμμούζ (είχε το σχήμα του μυστικιστικού Ταυ, του αρχικού γράμματος του ονόματός του) σε αυτήν και σε γειτονικές χώρες, περιλαμβανομένης και της Αιγύπτου. Μέχρι τα μέσα του 3ου αιώνα μ.Χ. οι εκκλησίες είτε είχαν εγκαταλείψει ορισμένα δόγματα της Χριστιανικής πίστης είτε τα είχαν παραποιήσει. Για να αυξηθεί το γόητρο του αποστατικού εκκλησιαστικού συστήματος, έγιναν δεκτοί στις εκκλησίες ειδωλολάτρες χωρίς να αναγεννηθούν μέσω πίστης και, σε μεγάλο βαθμό, τους επιτράπηκε να διατηρήσουν τα ειδωλολατρικά τους σημεία και σύμβολα. Συνεπώς το Ταυ ή Τ, στην πιο συχνή του μορφή, με το οριζόντιο τμήμα πιο χαμηλά, υιοθετήθηκε για να αντιπροσωπεύει το σταυρό του Χριστού».—Το Ερμηνευτικό Λεξικό των Λέξεων της Καινής Διαθήκης ([An Expository Dictionary of New Testament Words] Λονδίνο, 1962), Γ. Ε. Βάιν, σ. 256. … διαβάστε εδώ την συνέχεια