Διατυπώσεις όπως «Το παιδί μου δεν το χτύπησα ποτέ… άντε μια ξυλιά στον ποπό ή κανένα χαστούκι που και που…» και «Δεν θυμάμαι ποτέ να έφαγα ξύλο από τους γονείς μου…καμιά ξυλιά στο ποπό και στα χέρια ίσως…» ακούγονται συχνά από γονείς αλλά και ενήλικες που ανατρέχουν στα παιδικά τους χρόνια και στην τιμωρία που λάμβαναν όταν έκαναν μια αταξία. Από τις προαναφερόμενες διατυπώσεις μοιάζει η κοινή αντίληψη ότι μερικές ξυλιές δεν θεωρούνται σωματική βία, κακοποίηση ή αυστηρή τιμωρία καλά να κρατεί. Είναι όμως έτσι;

Οι γονείς συχνά, ρωτούν αν η τιμωρία που περιλαμβάνει «λίγο ξύλο» είναι τελικά τόσο επιζήμια, ιδίως στις περιπτώσεις που και οι ίδιοι ως παιδιά είχαν υποστεί παρόμοιες μορφές τιμωρίας και αυτό δεν αποτέλεσε κάποιου είδους τραυματικό βίωμα, πιστεύοντας ότι είναι η μόνη μέθοδος για να νουθετήσουν το παιδί τους.

Αρκετές έρευνες έχουν επικεντρωθεί στις επιπτώσεις που μπορεί να έχει στη ψυχική υγεία του ατόμου η υψηλού βαθμού παιδική κακοποίηση. Σύμφωνα όμως με άρθρο που αναρτήθηκε στην ηλεκτρονική σελίδα του CNN, μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε  σε πρόσφατο τεύχος του επιστημονικού περιοδικού Pediatrics διερευνά την πιθανή σύνδεση μεταξύ των διαταραχών ψυχικής υγείας και την σκληρή σωματική τιμωρία παρά την απουσία κακοποίησης. Τα συμπεράσματα μπορεί να πείσουν τους γονείς να μην χρησιμοποιούν αυτή τη μέθοδο τιμωρίας.