Η πλατεία Συντάγματος είναι δεν είναι εκατόν εβδομήντα χρόνων. Δηλαδή είναι νέα σε σχέση με την παλιά ‘Αθήνα. Πριν από τον ‘Οθωνα δεν υπήρχε. Η μέχρι τότε ‘Αθήνα τελείωνε λίγο πιο νότια από το χώρο της σημερινής πλατείας και κει ακριβώς βρισκόταν η Κάτω Πύλη της παλιάς πόλης, η πύλη τής μπουμπουνίστρας. Δημιουργήθηκε μετά την ανέγερση των παλαιών ανα­κτόρων -της σημερινής Βουλής.

Ως το Σεπτέμβριο του 1843 ονομαζόταν Πλατεία Ανακτόρων. Από την μεταπολίτευση, όμως, και μετά, οπότε ή χώρα απόκτησε το πρώτο της Σύνταγμα, ονομάστηκε Πλατεία Συντάγματος. Σ’ αυτό το χώρο που κινδύνεψε ο ‘Οθωνας και αναγκάστηκε να υπογράψει το πρώτο Σύνταγμα των ‘Ελλήνων, κινδύνεψε κάποια μέρα και η ‘Αμαλία, ενώ γύριζε από τον περίπατό της στον Ελαιώνα.

Στις 6 Σεπτεμβρίου του 1861 ο Δόσιος, κρυμμένος πίσω από το παλιό κτίριο του ξενοδοχείου «Μεγάλη Βρετανία», την πυροβόλη­σε χωρίς επιτυχία. Το ξενοδοχείο αυτό δεν ήταν πάντα όπως είναι σήμερα. Χτίστηκε το Ι842, στον ίδιο χώρο, από τον Αντώνιο Δημητρίου, σε σχέδια του μεγάλου αρχιτέκτονα Θεόφιλου Χάνσεν. Ένα κτίριο με δυο κα­τοικίες (Δημητρίου-Λημνού), γραφεία στο ισόγειο και κοινόχρη­στους χώρους.

Για αρκετά χρόνια ( 1856-1873) χρησιμοποιήθηκε για να στεγάσει τη Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή. Τελικά το 1874 έγινε ξενοδο­χείο. Το Ι843 το Μνημείο ‘Αγνώστου Στρατιώτη δεν είχε γίνει ακό­μη κι όλος ο χώρος είχε τη μορφή ενός πλούσιου άλσους.

Η γύρω περιοχή δεν ήταν οικοδομημένη. Από την κεντρική είσοδο του κτιρίου της Βουλής έβλεπε κανείς τον κάμπο του Ρούφ -­ Ρέντη – Μοσχάτου, με τα αγροτόσπιτα, την θάλασσα, την Σαλα­μίνα, την Αίγινα κι όταν η ατμόσφαιρα ήταν καθαρή, και τα γαλανά ακρογιάλια του Μοριά. ­

Την εποχή εκείνη, στην αρχή της οδού ‘Ερμού, υπήρχε ένας φοίνικας στη μέση. Στη μέση της αποστάσεως Σύνταγμα­ – Μοναστηράκι βρισκόταν από τότε η εκκλησία «Καπνικαρέα», που το 1836 η ‘Οθωνική Κυβέρνηση επεδίωξε να την κατεδαφίσει, γιατί εμπόδιζε την κυκλοφορία. Στη δυτική πλευρά της πλατείας άρχιζε, όπως τώρα, η οδός Σταδίου.

Στην αρχή της Σταδίου, δημιουργήθηκαν αργότερα, από τη μια γωνιά, το μεγαλύτερο βιβλιοπωλείο «’Ελευθερουδάκη» και, από την άλλη, το καφεζαχαροπλαστείο «Ζαχαράτου», που πάνω από 30 χρόνια ήταν ένα από τα κοινωνικά και πολιτικά στέκια της ‘Αθήνας. Το έλεγαν μάλιστα τμήμα της Βουλής γιατί σ΄ αυτό πολλές φορές παίχθηκε η τύχη πολιτικών, αλλά και καταστάσεων.

Στο εσωτερικό του είχε δύο αίθουσες. Στην μια κάθονταν οι απόστρατοι αξιωματικοί και στην άλλη οι λόγιοι της εποχής, οι καλλι­τέχνες, οι δημοσιογράφοι: Μπορούσε κανείς να διακρίνει τον Γιάννη Γρυπάρη, τον Γιάννη Βλαχογιάννη, τον Πέτρο Κανελλίδη, τον Καλαποθάκη, τον ‘Ανδρέα Καρκαβίτσα, τον Κονδυλάκη, τον ‘Εμ. Ροΐδη και άλλους.

Το ιδιαίτερο για την πλατεία Συντάγματος είναι οτι εκεί συγκεντρωνόταν κάθε φορά ο Ελληνικός Λαός, σε στιγμές χαράς και ευτυχίας, για να εκφράσει τα αισθήματά του. Σ’ αυτή την πλατεία συγκεντρώθηκε για να επευφημήσει τον εθνάρχη ‘Ελευθέριο Βενιζέλο, όταν ήρθε για πρώτη φορά στην ‘Ελεύθερη ‘Ελλάδα για να αναλάβει την Κυβέρνηση. Κι ακόμη από κει μίλησαν ο Γ. Παπανδρέου τον ‘Οκτώβριο 1944 και ο Τσόρτσιλ το Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου.

http://www.koutouzis.gr