Θέλοντας να γνωρίσουμε τις «θρησκευτικές μειονότητες» της Ελλάδας και να δούμε πόσο έμπρακτα ισχύει ο νόμος περί ανεξιθρησκείας, το diadrastiko, έκανε τον γύρο της Αθήνας και συνάντησε τους εκπροσώπους τους, οι οποίοι του μίλησαν για την πίστη και τα προβλήματά τους. Μετά τον Θιβετανικό Βουδισμό, τους Παλαιοημερολογίτες, τον Ισλαμισμό, στην έρευνά μας για τις Άλλες Θρησκείες στην Ελλάδα, επισκεπτόμαστε έναν εκπρόσωπο μίας άλλης θρησκευτικής μειονότητας:

Στην τηλεφωνική μας επικοινωνία για να κλείσουμε το ραντεβού της συνέντευξης και της φωτογράφησης, μας είπαν ότι δεν επιτρέπετε η φωτογράφηση και ότι θα μας έδιναν οι ίδιοι φωτογραφίες. Πήγα λοιπόν, μόνος χωρίς την διακριτική παρουσία της Μαριλένας, της φωτογράφου. Φτάνοντας έξω από τα γραφεία, το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν η έκταση του χώρου, τα συρόμενα κάγκελα και η κάμερα που παρακολουθούσε την είσοδο. Όταν μου άνοιξαν και μπήκα διαπίστωσα ότι ο χώρος ήταν πολύ μεγαλύτερος από όσο είχα φανταστεί. Εγκαταστάσεις, κτίρια, και διαμερίσματα όπου έμεναν μέσα όσοι δούλευαν στα γραφεία. 

Οι ευκτήριοι οίκοι στις φωτογραφίες που ήταν αναρτημένες στους τοίχους, μου θύμισαν κατοικίες σε περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών όπως Λος Άντζελες, Καλιφόρνια κλπ. Παρότι οι περισσότερες ήταν στην Ελλάδα. Αυτή ήταν η πρώτη εντύπωση. Πραγματικά πρέπει να είναι η πιο οργανωμένη «εκκλησία» από όσες είχα επισκεφθεί για την συγκεκριμένη έρευνα ή παλιότερα για προσωπικούς λόγους. Μπήκαμε στο κτίριο των γραφείων και κατευθυνθήκαμε σ αυτό του κ. Ανδρεόπουλου, όπου και ξεκίνησαν οι ερωτήσεις. 

Ο κύριος Ανδρεόπουλος Μπάμπης είναι στη νομική υπηρεσία των Χριστιανών Μαρτύρων του Ιεχωβά, στα γραφεία τους, εδώ, στην Ελλάδα. Ήταν πολύ συμπαθητικός και πρόθυμος να απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις με ένα αθώο αλλά αρκετές φορές διεισδυτικό βλέμμα, σαγηνευτικό θα έλεγα ύφος. Σχεδόν κάθε απάντηση συνοδευόταν με ένα πηγαίο και γλυκό χαμόγελο. Δεν είχε πρόθεση να με πείσει. Όσα είπε, νομίζω, πως πραγματικά έβγαιναν από την καρδιά του. 

Από τις αρχές του 20ου αιώνα. Ξεκίνησε γύρω στο 1905.

Αυτό που πιστεύουμε εμείς είναι ότι είμαστε η αληθινή θρησκεία, ακόλουθοι του Ιησού Χριστού, και σαν αυθεντία έχουμε την Αγία Γραφή. 

Υπάρχουν δογματικές αλλά και ουσιαστικές διαφορές. Για παράδειγμα, εμείς έχουμε μόνο την Αγία Γραφή, ως πηγή θεόπνευστη και τίποτε άλλο. Πέρα από κει δεν πιστεύουμε ότι κάποιος πρέπει να ακολουθεί την Ιερά Παράδοση. Ενώ η Ορθόδοξη Εκκλησία, την θεωρεί εξίσου σπουδαία, κι έτσι κατά την άποψή μας έχει νοθεύσει το νόημα της Αγίας Γραφής. 

Είναι διδασκαλίες, κείμενα, απόψεις, πρακτικές που δεν βασίζονται στις διδασκαλίες της Αγίας Γραφής. Μπορεί εύκολα να διαπιστώσει κανείς ότι πολλά από τα παραπάνω βρίσκονται σε αντίθεση με την Αγία Γραφή. Προέρχονται, κυρίως, από τους λεγόμενους «Εκκλησιαστικούς Πατέρες», δηλαδή θρησκευτικούς ηγέτες του Χριστιανισμού περίπου από τον 3ο αιώνα μ.Χ. και μετά, τότε που ο Χριστιανισμός έγινε και επίσημη θρησκεία του Κράτους. Και μόνο ο τίτλος «Πατέρες» έρχεται σε αντίθεση με τα λόγια του Ιησού Χριστού, όπως αναφέρονται στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου, να «μην αποκαλείτε κανέναν πατέρα σας πάνω στη γη, γιατί ένας είναι ο πατέρας σας, ο ουράνιος». Τέτοιες διδασκαλίες, για παράδειγμα, είναι η διδασκαλία για την Αγία Τριάδα, για την αθανασία της ψυχής, για την ύπαρξη μιας κόλασης που βασανίζονται οι ψυχές. Πουθενά δεν αναφέρει η Αγία Γραφή τέτοιες διδασκαλίες. Η Αγία Γραφή λέει ότι υπάρχει ένας Θεός, ο Ιεχωβά. Ο Ιησούς Χριστός είναι Γιος του Θεού και το Άγιο Πνεύμα η ενεργός δύναμη του Θεού. Επίσης λέει ότι η ψυχή είναι ο ίδιος ο άνθρωπος και η ψυχή πεθαίνει. Όταν πεθάνει ένας άνθρωπος δεν έχει συνειδητότητα. Έτσι ούτε κόλαση μπορεί να υπάρχει. Εξ άλλου δεν μπορεί ο Θεός να είναι ένας βασανιστής Θεός, αλλά ένας Θεός αγάπης και καλοσύνης. Η Αγία Γραφή μιλάει μόνο για την ανάσταση. Ακόμη υπάρχουν τα συγχωροχάρτια, ο νηπιοβαπτισμός, η καθιέρωση τάξης των ιερέων με άμφια και προνόμια, η καθιέρωση ειδωλολατρικών γιορτών σαν χριστιανικές, η ευλογία των όπλων και των πολέμων, η μη χρήση του ονόματος Ιεχωβά που είναι το όνομα του Θεού, ενώ η Αγία Γραφή το περιέχει 7000 φορές – και πολλά άλλα. Όλα έρχονται σε αντίθεση με την Αγία Γραφή και καθιερώθηκαν όχι από τους αποστόλους, αλλά από διάφορους εκκλησιαστικούς ηγέτες, τις συνόδους κτλ. Πολύ μετά από την αγνή χριστιανοσύνη του πρώτου αιώνα μ.Χ. Εμείς πιστεύουμε ότι μόνο η Αγία Γραφή είναι εμπνευσμένη από τον Θεό, και το περιεχόμενό της, και μόνο, αρκεί για κάποιον που επιθυμεί να πιστέψει στον Θεό και να μάθει ποιος είναι ο σκοπός του και τι θέλει από τον άνθρωπο. Η Αγία Γραφή περιέχει σπουδαίες αλήθειες, αρχές και πρακτικές συμβουλές διαχρονικής αξίας. Όλα βασίζονται στην αγάπη για τον Θεό και τον πλησίον. Οι πρόσθετες διδασκαλίες τυποποιούν και αλλοιώνουν το περιεχόμενό της. Μερικές είναι τελείως αντίθετες με το πνεύμα της. Μας είναι αδύνατον να δώσουμε βάση σε πράγματα που έρχονται σε αντίθεση με τον εμπνευσμένο Λόγο του Θεού.

Χιλιαστές δεν λεγόμαστε. Μας ονομάζουν έτσι γιατί πιστεύουν ότι είμαστε παρακλάδι χιλιαστικών κινημάτων που υπήρχαν από τον Μεσαίωνα. Εμείς είμαστε Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά και όχι χιλιαστές. Το όνομά μας είναι παρμένο από την Αγία Γραφή. Το «Χριστιανοί» είναι γιατί οι πρώτοι απόστολοι ονόμασαν τους εαυτούς τους χριστιανούς επειδή ήταν ακόλουθοι του Χριστού – και το «Μάρτυρες του Ιεχωβά» από τον προφήτη Ησαΐα. Ο ίδιος ο Θεός, ο Ιεχωβά, λεει εκεί προφητικά ότι εσείς “είστε μάρτυρές μου”. Ιεχωβά είναι το όνομα του Θεού και εμφανίζεται στην Αγία Γραφή πάνω από 7000 φορές. Δίνουμε, λοιπόν, ως Χριστιανοί μαρτυρία για τον αληθινό Θεό που είναι ο Ιεχωβά.

Αυτό που μας ενδιαφέρει δεν είναι τι πιστεύει η Ορθόδοξη Εκκλησία. Είναι δικαίωμά της να πιστεύει ότι θέλει. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι τι πιστεύει η ελληνική πολιτεία γιατί αυτό μας επηρεάζει ουσιαστικά. Το γεγονός λοιπόν είναι ότι η ελληνική πολιτεία μας έχει αναγνωρίσει ως “γνωστή θρησκεία” από τη δεκαετία του 1920. Αναγνωρίζονται οι γάμοι μας, οι κηδείες, οι βαφτίσεις, κλπ. Σε περιόδους, όμως, δικτατορίας, όπως επί Μεταξά, ή αργότερα στην χούντα, υπήρξαν ορισμένοι, όπως ο Παττακός, οι οποίοι θέλησαν και τα κατάφεραν να μας θέσουν εκτός νόμου. Τότε οι γάμοι μας είχαν ακυρωθεί, τα παιδιά μας θεωρούνταν νόθα και υπήρχε μια σειρά από άλλα προβλήματα. Το 1975 το Συμβούλιο της Επικρατείας πήρε δύο ιστορικές αποφάσεις: είπε ότι είμαστε “γνωστή θρησκεία” και “αναγνωρισμένη σύμφωνα με το Σύνταγμα”. Έκτοτε επανήλθαν οι γάμοι μας και ό,τι είχε ακυρωθεί. 

Και βέβαια δεν αληθεύει. Ο καθένας επιλέγει το σύντροφό του, ελεύθερα, με τον τρόπο που ο ίδιος νομίζει. Εκεί που δίνουμε βαρύτητα είναι στο ότι βλέπουμε το γάμο ως σοβαρή, ισόβια δέσμευση. Και στρεφόμαστε στην Αγία Γραφή προκειμένου να επιλύουμε τα τυχόν γαμήλια προβλήματα με έναν τρόπο γεμάτο αγάπη και σεβασμό. Οι γυναίκες έχουν ισότιμη σχέση, αν και διαφορετικούς ρόλους, με τους άντρες κι αυτό γιατί ο Θεός δημιούργησε τον άντρα και τη γυναίκα ως συντρόφους και συνεργάτες. Η βαθιά αγάπη και ο βαθύς σεβασμός είναι απαιτήσεις που η Αγία Γραφή θέτει εξίσου ενώπιον του άντρα και της γυναίκας για τις μεταξύ τους σχέσεις.

Υπάρχουν δύο μεγάλα προβλήματα, που αντιμετώπισαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά λόγω του πιστεύω τους. Ένα είναι της απαγόρευσης του προσηλυτισμού. Οι ‘Μεταξικοί’ νόμοι, απόρροια των διώξεων κατά των κομμουνιστών, έγιναν για να εξυπηρετήσουν διώξεις εναντίον των άλλων, εκτός της Ορθόδοξης δηλαδή, θρησκειών. Απαγορευόταν ο αθέμιτος προσηλυτισμός. Όμως εμείς δεν κάνουμε αθέμιτο προσηλυτισμό. Διαδίδουμε το πιστεύω μας. Κάνουμε προσήλυτους, όπως έκαναν οι πρώτοι απόστολοι, όπως έκανε ο Χριστός. Αυτή όμως η απλή επίδοση χριστιανικής μαρτυρίας χρησιμοποιήθηκε εναντίον μας. Έτσι υπήρχαν πάρα πολλές διώξεις, με το νόμο αυτό. Χιλιάδες Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν περάσει από δικαστήρια, πάνω από 19000 χιλιάδες. Αρκετοί καταδικάστηκαν, πήγαν φυλακές, εξορίες. Όμως μετά από την καταδικαστική για την Ελλάδα απόφαση Κοκκινάκης κατά Ελλάδας, στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, στο Στρασβούργο, το 1993, ο νόμος αυτός θα λέγαμε έχει μπει στην «κατάψυξη». Όπως έχουν πει κορυφαίοι έλληνες νομικοί είναι ένα νομικό απολίθωμα. 

Μένει μεν, αλλά δεν είναι σε χρήση. Βέβαια, υπάρχουν πάντα κάποιοι που θυμούνται ότι υπάρχει αυτός ο νόμος, παίρνουν την αστυνομία, και θέλουν να δημιουργήσουν πρόβλημα. Συνήθως όμως τα πράγματα σταματούν εκεί. Στις παρενοχλήσεις. Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα σχετίζεται με την αντίρρηση συνείδησης. Βασικό στοιχείο του πιστεύω μας είναι να μην παίρνουμε μέρος σε πολέμους, ούτε να εκπαιδευόμαστε για πόλεμο. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν διωχθεί και εκτελεστεί γι’ αυτό. Πολλοί έμειναν και πάνω από δέκα χρόνια στις φυλακές. Αυτό μέχρι το 1977. Τότε σταμάτησαν οι επαναλαμβανόμενες ποινές και ο χρόνος φυλάκισης έγινε μέχρι τέσσερα χρόνια. Κι αυτό όμως έληξε όταν ψηφίστηκε το 1997 ο νόμος για την κοινωνική υπηρεσία. Μάλιστα φέτος με την αναθεώρηση τους Συντάγματος η κοινωνική υπηρεσία κατοχυρώθηκε και συνταγματικά. Έτσι και σ’ αυτόν τον τομέα έχουμε ξεπεράσει κατά κάποιο τρόπο το πρόβλημα.

Κοινωνική υπηρεσία είναι η προσφορά υπηρεσιών στην κοινωνία, όμως εκτός στρατεύματος. Έτσι, ήδη πάνω από 400 Μάρτυρες του Ιεχωβά προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε ιδρύματα ανιάτων, κωφαλάλων, παιδιών με ειδικές ανάγκες, σε θεραπευτήρια για ψυχικά ασθενείς, ψυχιατρεία, σε κέντρα αποκατάστασης ατόμων με ειδικές ανάγκες, σε κέντρα υγείας, σε νοσοκομεία, σε απομακρυσμένα ταχυδρομικά γραφεία, δήμους, εφορίες, γηροκομεία, κ.οκ. Εκεί δηλαδή που υπάρχουν μεγάλες ανάγκες από προσωπικό. Και αυτό για τρία χρόνια. Δηλαδή το διπλάσιο από ότι η στρατιωτική θητεία αλλά και σε περιοχές δύσκολες, παραμεθόριες, σε νησιά με άγονη γραμμή και οπωσδήποτε πολύ μακριά από τον τόπο κατοικίας. Αυτό βέβαια δημιουργεί μια μεγάλη ανισότητα, γιατί σύμφωνα με τους διεθνείς οργανισμούς η διάρκεια αυτή είναι τιμωρητική. Θα έπρεπε να είναι πολύ μικρότερη και με ευνοϊκότερους όρους.

Συνεχίστε.

Αυτοί είναι οι πυρήνες των μεγάλων διώξεων. Από κει και μετά, όταν κάποιος διώκεται και είναι σε μία μειονότητα, βιώνει τις διώξεις και στην προσωπική του ζωή. Για παράδειγμα, πολλά παιδιά έχουν αποβληθεί από το σχολείο στο παρελθόν επειδή δεν έκαναν τον σταυρό τους. 

Όχι. Δεν πιστεύουμε στο σύμβολο του σταυρού. Είναι κάτι που δεν γράφει η Γραφή ότι πρέπει να το κάνουμε. Σε ότι αφορά τα παιδιά, πάλι, που δεν παίρνουν μέρος σε σχολικές παρελάσεις, επειδή αυτές έχουν στρατιωτικό χαρακτήρα, στο παρελθόν αποβάλλονταν και μάλιστα διαπαντός. Και τώρα υπάρχουν σποραδικά προβλήματα. Άλλη περίπτωση. Λόγω της αντίρρησης συνείδησης, και της φυλάκισης που συνεπαγόταν, λερώνονταν το ποινικό μητρώο και δεν μπορούσε να προσληφθεί κάποιος στο δημόσιο τομέα, αλλά και στον ιδιωτικό πολλές φορές, διότι πολλές τράπεζες λόγου χάρη ζητάνε ποινικό μητρώο. Όλα αυτά, σιγά-σιγά έχουν ξεπεραστεί, κυρίως την τελευταία δεκαετία. Έχουμε προσφύγει 10 φορές στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο για διάφορα θέματα, αντίρρησης συνείδησης, προσηλυτισμού, ίδρυσης αιθουσών συναθροίσεων γιατί κι εκεί είχαμε πρόβλημα, δεν παίρναμε άδειες για να χτίσουμε έναν οίκο λατρείας, μία εκκλησία… Έτσι έχουμε δει μεγάλη βελτίωση σε ζητήματα θρησκευτικής ελευθερίας. Αυτά εν ολίγοις, όπως καταλαβαίνεις, γιατί είναι μεγάλη ιστορία το κάθε ένα ξεχωριστά. 

Σε όσους δεν έχουν τακτοποιήσει το ζήτημα του ποινικού μητρώου και της στρατολογικής κατάστασης υπάρχει πρόβλημα. Προς έπαινό του όμως ο τέως Υπουργός Δικαιοσύνης Μιχάλης Σταθόπουλος, με βάση και πάλι απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, εισήγαγε σε πρόσφατο νόμο διάταξη που μιλάει για απάλειψη από το ποινικό μητρώο καταδικών που προήλθαν από φυλακίσεις αντιρρησιών συνείδησης. Επίσης, με βάση τη διάταξη αυτή δεν πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το Πιστοποιητικό Στρατολογικής Κατάστασης, το οποίο βέβαια αναφέρει τι έκανες σχετικά με τη στρατιωτική σου θητεία. Ωστόσο, δεν έχουν ακόμη φανεί τα αποτελέσματα της εφαρμογής αυτής της διάταξης. Αναμένουμε. Επίσης, προβλήματα υπήρξαν και με ότι κάποιος φαινόταν στην ταυτότητα ως Μάρτυρας του Ιεχωβά. Πολλές υπηρεσίες στις αιτήσεις που συμπλήρωνε κάποιος ζητούσαν και θρήσκευμα. Και εδώ είχαμε δικαστήρια. Τώρα αυτά τα φαινόμενα στο Δημόσιο τομέα έχουν σχεδόν απαλειφθεί.

Εξαρτάται… από το δόγμα. Αν ένα δόγμα δεν ενοχλεί, π.χ. είμαι τάδε θρήσκευμα, δεν πάω να το πω στους άλλους, αλλά το κρατάω για τον εαυτό μου, ούτε ενοχλώ κανέναν στην γειτονιά μου –σε εισαγωγικά το ενοχλώ –τότε δεν σε ενοχλεί και κανένας. Δηλαδή, ναι μεν υπάρχει ανεξιθρησκεία και ένα ανεκτικό πνεύμα, αλλά αν ξεφύγεις από αυτό και πας να μιλήσεις για το πιστεύω σου, πας να χτίσεις έναν ναό, εμείς δεν τους λέμε ναούς, αλλά στο λεω έτσι για να το καταλάβεις…

Αίθουσες Βασιλείας του Θεού. Γιατί εκεί μιλάμε για την Βασιλεία του Θεού και κηρύττουμε την Βασιλεία του Θεού. Είναι αίθουσες συναθροίσεων.

Όταν πας, λοιπόν να διεκδικήσεις κάποια δικαιώματα που έχεις, τότε αρχίζουν τα προβλήματα. Γι αυτό τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, η Ορθόδοξη Εκκλησία μας θεωρούσε και ίσως μας θεωρεί ακόμα ως τους πλέον επικίνδυνους… Κι ανάλογα με το καθεστώς, άλλοτε μας θεωρούσε ως κομμουνιστές και έχουμε κάνει και σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, στη Γιάρο, στην Μακρόνησο… Άλλοτε όταν υπάρχει ένα κλίμα αντιαμερικανισμού, μας θεωρούν ως πράκτορες της CIA, ή ως αμερικάνικη θρησκεία κ.ο.κ. Υπάρχει δηλαδή ένα θέμα θρησκευτικού ρατσισμού. Αυτό δεν μας ενοχλεί από την πλευρά της επίσημης ορθόδοξης εκκλησίας. Αυτό που μας ενοχλεί είναι ότι η πολιτεία πολλές φορές υπέκυπτε στις πιέσεις της Εκκλησίας, για να στραφεί εναντίον μας. Δηλαδή αυτό το πελατειακό σύστημα που υπάρχει και η επιρροή της επικρατούσας θρησκείας στα πολιτικά πράγματα κλπ μας επηρέαζε με πολύ αρνητικό τρόπο. Δηλαδή, ήθελε η Εκκλησία κάτι εναντίον μας; Το έλεγε στα όργανα της Πολιτείας και αυτοί το εφάρμοζαν. Αυτό έχει πάψει σε μεγάλο μέρος να υφίσταται τα τελευταία χρόνια. Υπάρχουν όμως ακόμα κατά τόπους φανατικά στοιχεία. Όπως για παράδειγμα στην Σαντορίνη, τώρα το καλοκαίρι, ο ορθόδοξος Μητροπολίτης δεν άφηνε να ταφεί ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά στο δημοτικό νεκροταφείο. Η Εκκλησία το θεωρεί δικό της, ενώ είναι δημοτικό. Και έλεγαν να ταφεί έξω από την μάντρα του νεκροταφείου… στα χωράφια, δεν ξέρω πού… Καταφύγαμε όμως σε διάφορους φορείς που μας βοήθησαν και τελικά θάφτηκε μέσα στο νεκροταφείο. Ή όπως τώρα τον Σεπτέμβριο μία καθηγήτρια, σε ένα σχολείο της Θεσσαλονίκης, στο μάθημα των θρησκευτικών έδειξε μία βιντεοκασέτα που ήταν εναντίον του πιστεύω μας. Έλεγε ότι είμαστε σατανιστές και δεν ξέρω τι άλλο. Και το άκουγαν όλα τα παιδάκια. Πώς θα νιώθουν τώρα αυτά τα παιδιά για το συμμαθητή τους που είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά και πώς θα νιώθει ο μαθητής μάρτυρας του Ιεχωβά; Εμείς καταφύγαμε στον Συνήγορο του Πολίτη και στο Υπουργείο και περιμένουμε να δούμε την εξέλιξη. Τόσα χρόνια ζητούσαμε για να διεξαγάγουμε τις ετήσιες συνελεύσεις μας κάποιο κρατικό στάδιο. Δεν μας έδιναν. Φέτος μας δόθηκε για πρώτη φορά το κλειστό του Ολυμπιακού σταδίου εδώ στο Μαρούσι. Όμως ο πολύς κόσμος δεν έχει ιδιαίτερο πρόβλημα. Παλιότερα βέβαια, κι αυτός δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά γιατί ζούσε σε ένα κλίμα φόβου. Αλλά τώρα ο κόσμος δεν έχει πρόβλημα να δεχτεί το διαφορετικό. Εξάλλου είμαστε οι πολυπληθέστεροι μετά τους Ορθόδοξους, σε πανελλαδικό επίπεδο και όχι σε μεμονωμένο, όπως οι Μουσουλμάνοι που είναι 200.000-300.000 αλλά συγκεντρωμένοι σε ένα μέρος. Εμείς είμαστε 50.000, αλλά είμαστε σε όλη την Ελλάδα. Είμαστε γείτονες πολλών. Ξέρουν τι άνθρωποι είμαστε. Δεν πειράζουμε κανέναν, το μόνο που κάνουμε είναι να μιλάμε για το πιστεύω μας. Και ο πολύς κόσμος μας συμπαθεί..

Μάρτυρας του Ιεχωβά. Δεν μας έβαζαν το «Χριστιανός», άλλο πρόβλημα κι αυτό. Αλλά μετά από προσφυγή στο Συνήγορο του Πολίτη και στα Υπουργεία Εσωτερικών και Παιδείας και Θρησκευμάτων, τώρα γραφόμαστε επίσημα ως Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά. 

Οπωσδήποτε θα λύσει προβλήματα. Αν και δεν μας ενδιαφέρει αν θα το γράφει ή όχι, γιατί έτσι κι αλλιώς εμείς κάνουμε την ταυτότητά μας γνωστή στους άλλους, πιστεύουμε ότι είναι αναχρονιστικό να αναγράφεται το θρήσκευμα στις ταυτότητες.

Εμείς δεν θέλουμε να νιώθουμε σαν μειονότητα, αλλά οι καταστάσεις μερικές φορές πιθανόν να μας έκαναν να νιώθουμε έτσι. Αυτό που θέλουμε είναι όχι η απομόνωση αλλά να είμαστε μέσα στον κόσμο. Είμαστε έντιμοι πολίτες, πληρώνουμε στο ακέραιο τους φόρους μας γιατί ένα κύριο χαρακτηριστικό μας είναι ότι δεν μπορούμε να πούμε ψέματα, ούτε και στο παραμικρό. Ζούμε, εργαζόμαστε, και τα παιδιά μας πηγαίνουν στο σχολείο μαζί με ανθρώπους διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων. Και απολαμβάνουμε εγκάρδιες σχέσεις μαζί τους. Γιατί, λοιπόν, να περιθωριοποιούμαστε;

Ανεξιθρησκεία, ναι. Δεν υπάρχει θρησκευτική ελευθερία, που σημαίνει να διαδίδεις το πιστεύω σου ελεύθερα, να συναθροίζεσαι, να μοιράζεις περιοδικά κλπ. Υπάρχει ένα έλλειμμα εκεί, που το έχει αναγνωρίσει και το Ευρωπαϊκό δικαστήριο και οι διεθνείς οργανισμοί.

Όχι, καθόλου. Το πρόβλημα υπάρχει εκεί που υπάρχουν κρατικές θρησκείες. Σ’ αυτές τις θρησκείες θίγονται τα συμφέροντά τους. Και μερικές φορές τα κρατικά συμφέροντα, επίσης, θίγονται αφού δεν πάμε στον στρατό και δεν παίρνουμε μέρος σε πολέμους. Στη Χιτλερική Γερμανία, ας πούμε, εμείς δεν πολεμήσαμε και μπήκαμε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και πολλοί Μάρτυρες του Ιεχωβά πέθαναν. Πάνω από 5.000-6.000. Ανάλογες ήταν και οι περιπτώσεις στη Σοβιετική Ένωση, σε αφρικανικές χώρες κλπ. 

Σκοπός μας δεν είναι η συνεργασία με άλλες θρησκείες. Δεν πιστεύουμε ότι η λύση για τα ανθρώπινα προβλήματα μπορεί να προέλθει από ανθρώπινη πηγή. Βλέπουμε πως οι ανθρώπινες προσπάθειες δεν έχουν φέρει έναν καλύτερο κόσμο. Η λύση θα έρθει μόνο από την κυβέρνηση του Θεού, τη Βασιλεία του Θεού, με Βασιλιά τον Ιησού Χριστό και αυτό είναι που πρωτίστως μας ενδιαφέρει να γίνει ευρέως γνωστό.

Σε καμιά περίπτωση. Εξ άλλου τι να τους κάνουμε τέτοιους πιστούς; Εμείς θέλουμε ανθρώπους που να πιστεύουν συνειδητά αυτό που πιστεύουν. Θέλουμε συνειδητούς πιστούς. Αυτό που έκανε ο Χριστός. Να πιστέψεις σε κάτι με την καρδιά σου και με λογικά επιχειρήματα. 

Αποκλειστικά από συνεισφορές των πιστών. Στις συναθροίσεις μας δεν περιφέρεται δίσκος ούτε απαιτείται από τα μέλη μας τακτική συνεισφορά. Υπάρχουν σε όλους τους χώρους συναθροίσεων κουτιά για προαιρετικές συνεισφορές οι οποίες παραμένουν ανώνυμες.

Ναι!

Είναι κάτι που τους αρέσει και συνεισφέρουν. Μπορούμε να καλύπτουμε τα έξοδα εφόσον δεν υπάρχει έμμισθος κλήρος και οι χώροι των συναθροίσεών μας είναι λιτοί. Επίσης, πολλά γίνονται με εθελοντική εργασία.

Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Εδώ είναι τα κεντρικά μας γραφεία. Υπάρχουν και τα φανατικά στοιχεία που ποτέ κανείς δεν ξέρει που μπορεί να φτάσουν. Είναι μια στοιχειώδης ασφάλεια.

Κύριος σκοπός μας είναι να ακολουθήσουμε την εντολή που άφησε ο Ιησούς Χριστός. Δηλαδή να μεταδώσουμε τις διδασκαλίες του και την ιδέα για έναν καλύτερο κόσμο, όπου άτομα που αγαπούν τον Θεό θα ζουν ευτυχισμένα εδώ πάνω στη γη για πάντα. Παράλληλα, προωθούμε την ιδέα της αγάπης. Η αγάπη προς τον Δημιουργό μας και προς τον συνάνθρωπο, μας κάνει να συμβιώνουμε καλύτερα. Πιστεύουμε ότι αποτελεί χριστιανική μας ευθύνη να είμαστε υποδειγματικοί και νομοταγείς πολίτες. Υπάρχουμε σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, συμβιώνουμε αρμονικά με ανθρώπους κάθε είδους, χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς διακρίσεις. Συμβάλλουμε στο καλό των συνανθρώπων μας γιατί παρέχουμε βοήθεια σε περιπτώσεις φυσικών καταστροφών, προωθούμε τις ηθικές αξίες και τις ατομικές ελευθερίες, την εξάλειψη του αναλφαβητισμού, των φυλετικών και εθνοτικών διακρίσεων. Αγαπάμε τον τόπο μας, ζούμε εδώ, θα συνεχίσουμε να ζούμε εδώ και το μόνο που ζητάμε είναι να είμαστε ελεύθεροι να λατρεύουμε το Θεό μας με τον δικό μας τρόπο.

Υπάρχει κάτι που έχει πολύ μεγάλη αξία για όλους. Η μελέτη της Αγίας Γραφής. Η Αγία Γραφή είναι ο εμπνευσμένος Λόγος του Θεού και περιέχει εξαιρετικές και πρακτικές συμβουλές για τις μέρες μας. Η εφαρμογή τους μπορεί να μας βοηθήσει σε καθημερινά ζητήματα, να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Μας δείχνει γιατί συμβαίνουν όσα συμβαίνουν αλλά και τι μέλλον ετοιμάζει ο Θεός για την ανθρωπότητα. Δίνει νόημα στη ζωή. Η μελέτη της Αγίας Γραφής είναι μια απολαυστική εμπειρία και καλούμε όλους να τη γευτούν.

Κι εγώ σας ευχαριστώ.

http://diadrastiko.blogspot.gr/2013/04/blog-post_865.html