«Η ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ μου μητέρα ήταν 17 χρονών και 7 1/2 μηνών έγκυος όταν πήρε την απόφαση να κάνει έκτρωση με αλατούχο διάλυμα», εξήγησε η Τζάνα, προσθέτοντας: «Εγώ είμαι το άτομο που είχε μέσα της. Αντί να πεθάνω, επέζησα».

Αυτή ήταν η μαρτυρία της 19χρονης Τζάνα το 1996 ενώπιον μιας κυβερνητικής επιτροπής στις ΗΠΑ η οποία εξέταζε το θέμα των εκτρώσεων. Όταν η Τζάνα ήταν έμβρυο ηλικίας εφτάμισι μηνών στη μήτρα της μητέρας της, τα μέρη του σώματός της ήταν σαφώς διαμορφωμένα. Πιθανότατα συμφωνείτε ότι εκείνη ήταν πράγματι ένα ζωντανό άτομο, εφόσον εξακολούθησε να ζει έξω από τη μήτρα.

Τι ίσχυε, όμως, για την Τζάνα όταν ήταν έμβρυο ηλικίας πέντε εβδομάδων και είχε μήκος ένα εκατοστό; Είναι αλήθεια ότι τα μέρη του σώματός της δεν ήταν ακόμη πλήρως διαμορφωμένα, αλλά η βάση για το σχηματισμό του νευρικού της συστήματος, περιλαμβανομένου και του εγκεφάλου της, είχε τεθεί. Είχε μια καρδιά που χτυπούσε 80 φορές το λεπτό, στέλνοντας αίμα σε όλα τα αγγεία. Αν, λοιπόν, η Τζάνα ήταν ζωντανό άτομο έπειτα από εφτάμισι μήνες μέσα στη μήτρα, δεν θα μπορούσε κάποιος να συμπεράνει λογικά ότι ήταν ζωντανό άτομο και στις πέντε εβδομάδες—αν και όχι τόσο καλά διαμορφωμένο;

Το Θαύμα της Σύλληψης

Η διαμόρφωση όλων των μερών ενός εμβρύου αρχίζει κατά τη σύλληψη, όταν το ωάριο της γυναίκας γονιμοποιείται από ένα σπερματοζωάριο του άντρα. Πρόσφατες τεχνολογικές εξελίξεις έχουν δώσει στους επιστήμονες τη δυνατότητα να παρατηρήσουν τις συναρπαστικές αλλαγές που λαβαίνουν χώρα στον πυρήνα αυτού του μονοκύτταρου γονιμοποιημένου ωαρίου. Τα μόρια που αποτελούν το DNA (δεσοξυριβονουκλεϊνικό οξύ) του πατέρα και της μητέρας συνδυάζονται για να δημιουργήσουν μια ανθρώπινη ζωή που δεν υπήρχε πριν.

Από αυτό το αρχικό ένα κύτταρο ξεκινάει η θαυματουργική πράγματι διαδικασία της κατασκευής ενός πλήρως σχηματισμένου ανθρώπου. Η φύση αυτού του «κατασκευαστικού» προγράμματος καθορίζεται από τα γονίδιά μας, τα οποία είναι τμήματα του DNA. Αυτά ελέγχουν σχεδόν το καθετί σε σχέση με εμάς. Καθορίζουν το ύψος μας, τα χαρακτηριστικά του προσώπου μας, το χρώμα των ματιών και των μαλλιών μας, καθώς και χιλιάδες άλλα γνωρίσματα.

Κατόπιν, καθώς αυτό το αρχικό κύτταρο διαιρείται, ολόκληρο το γενετικό «αποτύπωμα» αντιγράφεται σε κάθε νέο κύτταρο. Το εκπληκτικό είναι ότι καθένα από αυτά τα κύτταρα είναι προγραμματισμένο έτσι ώστε να γίνει οποιοδήποτε είδος κυττάρου απαιτείται. Αυτό περιλαμβάνει τον καρδιακό ιστό, τα εγκεφαλικά κύτταρα, τα κόκαλα, το δέρμα, ακόμη και το διαφανή ιστό των ματιών μας. Δικαιολογημένα, ο αρχικός προγραμματισμός που ενυπάρχει στο πρώτο κύτταρο για την ανάπτυξη μιας μοναδικής νέας οντότητας χαρακτηρίζεται συχνά ως «θαύμα».

«Ο άνθρωπος είναι πλήρως προγραμματισμένος για την ανάπτυξη και τη διαμόρφωσή του καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του από τον καιρό κατά τον οποίο ήταν ένα και μόνο κύτταρο», ανέφερε ο Δρ Ντέιβιντ Φου‐Τσι Μαρκ, διακεκριμένος μοριακός βιολόγος, συμπεραίνοντας: «Δεν μπορεί πλέον να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι το κάθε ανθρώπινο ον είναι εντελώς μοναδικό από την αρχή κιόλας της ζωής του κατά τη γονιμοποίηση».

Ένα Ξεχωριστό Άτομο Μέσα στη Μήτρα;

Από τη στιγμή της σύλληψης στη μήτρα, το παιδί δεν είναι απλώς άλλο ένα τμήμα ιστού της μητέρας, αλλά ένα ξεχωριστό άτομο. Το σώμα της το θεωρεί ξένο αντικείμενο. Θα το απέβαλλε γρήγορα αν δεν είχε δημιουργηθεί στη μήτρα της μητέρας ένας «προστατευμένος κόσμος». Αυτή η νέα ανθρώπινη ζωή—ξεχωρισμένη από τη μητέρα με μια προστατευτική επένδυση—είναι ένα ζωντανό άτομο με μοναδικό αποτύπωμα DNA.

Μερικοί ισχυρίζονται ότι, εφόσον το σώμα της μητέρας αποβάλλει αυτομάτως πολλά γονιμοποιημένα ωάρια εξαιτίας ανωμαλιών, τότε γιατί δεν θα πρέπει ένας γιατρός να είναι σε θέση να διακόψει μια εγκυμοσύνη; Ωστόσο, υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στον αυτόματο θάνατο και στην εκούσια ανθρωποκτονία. Σε μια χώρα της Νότιας Αμερικής, 71 στα 1.000 παιδιά πεθαίνουν μέσα στον πρώτο χρόνο της ζωής τους. Αλλά θα ήταν μήπως αποδεκτό να θανατώσει κανείς ένα παιδί κάτω του ενός έτους επειδή τόσο πολλά παιδιά πεθαίνουν πρόωρα; Ασφαλώς όχι!

Αξίζει να σημειωθεί ότι η Αγία Γραφή περιγράφει την ανθρώπινη ζωή ως μια ύπαρξη μέσα στη μήτρα. Ο ψαλμωδός Δαβίδ έγραψε σχετικά με τον Θεό: «Τα μάτια σου με είδαν όταν ήμουν έμβρυο, και στο βιβλίο σου ήταν καταγραμμένα όλα τα μέρη μου». (Ψαλμός 139:16) Ο Δαβίδ δεν μιλάει απλώς για «κάποιο έμβρυο» αλλά λέει «όταν ΗΜΟΥΝ έμβρυο», αποκαλύπτοντας έτσι ορθά ότι η ζωή του άρχισε όταν έγινε η σύλληψή του, πολύ προτού γεννηθεί. Υπό θεϊκή έμπνευση, ο Δαβίδ αποκάλυψε επίσης ότι, κατά τη σύλληψη, η ανάπτυξη των μερών του σώματός του έλαβε χώρα σύμφωνα με ένα σχέδιο, δηλαδή σύμφωνα με λεπτομερείς “γραπτές” οδηγίες, βάσει των οποίων εκείνος διαμορφώθηκε ως ξεχωριστή ύπαρξη.

Προσέξτε επίσης, παρακαλούμε, ότι η Γραφή δεν λέει πως η γυναίκα συλλαμβάνει ένα κομμάτι ιστού. Αντιθέτως, δηλώνει: «Ακμαίος άντρας συνελήφθη στη μήτρα!» (Ιώβ 3:3) Και αυτό επίσης δείχνει ότι, σύμφωνα με τη Γραφή, ένα παιδί υπάρχει ως ζωντανό άτομο από τη στιγμή της σύλληψής του. Ναι, τότε αρχίζει η ανθρώπινη ζωή.

[Υποσημείωση]

Η έκτρωση με αλατούχο διάλυμα περιλαμβάνει την έγχυση τοξικού αλατούχου διαλύματος στη μήτρα της μητέρας. Το μωρό καταπίνει το διάλυμα με αποτέλεσμα να πεθάνει συνήθως μέσα σε δύο ώρες. Η μητέρα αρχίζει να έχει ωδίνες έπειτα από 24 ώρες περίπου, οπότε και γεννάει ένα νεκρό ή—σε ελάχιστες περιπτώσεις—ετοιμοθάνατο μωρό.

Ένα ανθρώπινο έμβρυο ηλικίας πέντε εβδομάδων δεν είναι απλώς ένα κομμάτι ιστού—περιέχει μέσα του τη βάση για το σχηματισμό όλων των οργάνων ενός αναπτυγμένου ατόμου

http://wol.jw.org