Στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, πάρα πολλοί κατέληγαν δούλοι ύστερα από στρατιωτικές κατακτήσεις ή λόγω απαγωγής. Τέτοια άτομα πουλιούνταν και συνήθως δεν ξανάβλεπαν το σπίτι ή την οικογένειά τους.

Πολλοί δούλοι υποχρεώνονταν να εργάζονται μέχρι θανάτου σε ορυχεία, ενώ οι εργάτες στα χωράφια και οι υπηρέτες είχαν καλύτερη μεταχείριση. Ο δούλος ίσως ήταν αναγκασμένος να φοράει σιδερένιο περιλαίμιο με επιγραφή ή πινακίδα που υποσχόταν αμοιβή σε όποιον τον επέστρεφε στον ιδιοκτήτη του, αν δραπέτευε. Αν κάποιοι επιχειρούσαν επανειλημμένα να δραπετεύσουν, μπορεί να τους αποτύπωναν με πυρωμένο σίδερο κάτι στο μέτωπο—συνήθως το γράμμα F, το αρχικό της λέξης fugitivus (φυγάς).

Το Γραφικό βιβλίο του Φιλήμονα μιλάει για το δραπέτη δούλο Ονήσιμο τον οποίο ο απόστολος Παύλος επέστρεψε στον ιδιοκτήτη του, τον Φιλήμονα. Παρότι ο Φιλήμων είχε νομικά το δικαίωμα να τιμωρήσει αυστηρά τον Ονήσιμο, ο Παύλος τού ζήτησε να “τον δεχτεί με καλοσύνη”, για χάρη της αγάπης και της προσωπικής τους φιλίας.—Φιλήμονα 10, 11, 15-18.

πηγή