Μνήμες από το σεισμό του 1933 στην Κώ ξύπνησε ο Εγκέλαδος –

Ο μεταμεσονύχτιος σεισμός στην Κω ξύπνησε μνήμες θυμίζοντας τον καταστρεπτικό σεισμό στις 23 Απριλίου μεγέθους 6,6 ρίχτερ. Ενας σεισμός που εκτός από τις φοβερές ζημιές άλλαξε την εικόνα του νησιού για πάντα. Τα θύματα πολλά, 178 οι νεκροί και εκατοντάδες οι τραυματίες. Πληγωμένα βαρύτατα τα περισσότερα μνημεία του νησιού, εκατοντάδες οι άστεγοι και μία ευκαιρία για την ιταλική διοίκηση της εποχής, να στήσει εκ νέου μία νέα πόλη αλλά και να αποκαλύψει τα μνημεία που σήμερα θαυμάζουμε και επισκεπτόμαστε.

Αιτία των συχνών σεισμών στην περιοχή είναι η σύγκρουση των λιθοσφαιρικών πλακών της Αφρικής με εκείνη του Αιγαίου. Αποτελέσματα αυτής της σύγκρουσης είναι η δημιουργία των ηφαιστείων και των σεισμικών ρηγμάτων δηλαδή βαθιών ρωγμών- σπασιμάτων της επιφάνειας της γης. Ένα γνωστό σεισμογόνο ρήγμα της Κω είναι και εκείνο που ξεκινά από την Τουρκία, περνά από το Άγιο Φωκά, διέρχεται από το ακρωτήριο Κρίκελλος της Κέφαλου και χάνεται ανοιχτά στη θάλασσα.

Το κείμενο που ακολουθεί περιγράφει λεπτομερώς την ιστορία των μεγάλων σεισμών που έπληξαν την Κω. Δημοσιεύθηκε στο Βήμα της Κω από τον κ. Ξενοφώντα Φανουρίου – Γεωλόγο –Ωκεανογράφο:

Οι σεισμοί από την αρχαιότητα αποτελούσαν αντικείμενο απορίας και ενδιαφέροντος για τον άνθρωπο. Συνήθως θεωρούνταν υπερφυσικά φαινόμενα που προκαλούσε ειδικά ο πανίσχυρος θεός Ποσειδών και όχι όπως νομίζουν πολλοί, ο γίγαντας Εγκέλαδος. Ο Ποσειδώνας ήταν ο θεός των γεωλογικών φαινομένων. Αυτός εξουσίαζε τα έγκατα της γης, όπως δείχνει η ονομασία του ενοσίχθων, δηλαδή ο σείων τη γη.

Η γεωλογική θέση της Κω την έχει φέρει πολλές φορές κοντά στο σεισμικό φαινόμενο. Οι συχνοί σεισμοί που έπληξαν το νησί έδιναν αφορμή και για συνεχείς ανοικοδομήσεις. Η περιοχή που τους δημιουργεί είναι το ρήγμα που ξεκινά από την Τουρκία, περνά από το άγιο Φωκά, διέρχεται από το ακρωτήριο Κρίκελλος στην Κέφαλο και χάνεται ανοιχτά στη θάλασσα . Το ρήγμα αυτό είναι ένα από τα δέκα μεγαλύτερα της Ελλάδας και έχει προκαλέσει στο νησί μεγάλους σεισμούς και τσουνάμι.

Ο πρώτος ιστορικά καταγραμμένος είναι του 6ου ή 5ου αι. π.X., αλλά δεν άφησε γνωστά ίχνη στην οικοδομική ιστορία του νησιού .

Περί το 411 π.Χ., η Κως είχε γκρεμιστεί συθέμελα από έναν άλλο ισχυρό σεισμό, τον μεγαλύτερο απ’ όσους θυμόμαστε ¬ όπως γράφει ο Θουκυδίδης ¬ και οι κάτοικοί της είχαν καταφύγει στα βουνά. Ο Λακεδαιμόνιος Αστύοχος που περνούσε με μερικά πλοία, βρήκε την ευκαιρία και λεηλάτησε πλήρως το νησί και την τότε πρωτεύουσα του, την Αστυπάλαια που βρισκόταν στην Κέφαλο. Όμως, ο Aθηναϊκός στόλος με αρχηγό τον Αλκιβιάδη, ανακαταλαμβάνει την Kω και μεταφέρει τη νέα πρωτεύουσα του νησιού, στη σημερινή της θέση.

Το 27 π.Χ. και το 142 µ.Χ. νέοι καταστροφικοί σειστοί καταφέρουν ισχυρά πλήγματα στο νησί με αδιευκρίνιστο αριθμό θυμάτων. Το 469 μ.Χ. επί αυτοκράτορα Λέοντος του πρώτου, νέος μεγάλος σεισμός σηματοδοτεί το τέλος της αρχαίας πόλης και την αρχή της παλαιοχριστιανικής περιόδου. Οι ειδωλολατρικοί ναοί μετατρέπονται σε χριστιανικές εκκλησίες, ενώ ταυτόχρονα ανεγείρονται πολυάριθμες βασιλικές.

Το 556 μ.Χ. σεισμός, μεγέθους 7 Ρίχτερ με επίκεντρο την περιοχή του Αγίου Φωκά κατέστρεψε σχεδόν ολόκληρη την Κω. Τότε ισοπεδώθηκε το Ασκληπιείο που είχε οικοδομηθεί το 400 π.Χ. αλλά είχαμε επιπλέον και την καταστροφική δράση ενός τσουνάμι, που προκάλεσε εκείνο το σεισμικό γεγονός .

Υπάρχει μια σημαντική περιγραφή της δράσης του τσουνάμι που προέρχεται από τον αρχαίο ιστορικό Αγαθία τον Σχολαστικό, όπου το 556 μ.χ επί Ιουστινιανού, επισκέφτηκε την Κω λίγο μετά τα δραματικά αυτά γεγονότα . Η περιγραφή είναι παραστατική αλλά και πολύτιμη, γιατί είναι από τις λίγες ενός αυτόπτη μάρτυρα. Να πως το περιγράφει

«Εκείνη την μέρα το νησί σείστηκε και πολύ μικρό τμήμα του σώθηκε. Αμέσως ακολούθησαν πολλά και καταστροφικά γεγονότα. Η θάλασσα με ορμή πλημμύρισε τα οικήματα κοντά στις ακτές. Τα τεράστια κύματα προχώρησαν προς το εσωτερικό καταστρέφοντας τα πάντα στο πέρασμα τους.

Έφτασε ακόμα και αυτούς που έτρεχαν προς τα ιερά για να γλιτώσουν. Εγώ έφτασα στο νησί λίγο μετά τον σεισμό και αντίκρισα την ερήμωση και την καταστροφή. Ξύλα, πέτρες και άλλα αντικείμενα ήταν διάσπαρτα…… Οι λίγοι άνθρωποι που συνάντησα ήταν σκυθρωποί και λυπημένοι γιατί έχασαν ανθρώπους και περιουσίες ….( Ιστορία ΙΙ,16 ).

Ο επόμενος ισχυρός σεισμός έγινε 18 Αυγούστου του 1493. Ήταν καταστρεπτικός για την Κω, περίπου 5.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν και καταστράφηκε ολόκληρο το χωριό της Αρχαίας Αντιµάχειας και μεγάλο τμήμα του χωριού των Ιωαννιτών ιπποτών . Ο σεισµός ήταν τόσο μεγάλος που προκάλεσε ζηµιές, ακόμα και στην Αίγυπτο.

Στις8 Φεβρουαρίου 1926, τοπικός σεισμός με επίκεντρο την Αντιμάχεια άφησε 2 νεκρούς και 200 τραυματίες, αλλά και στις 26 Ιουνίου 1926 σεισμός με επίκεντρο την Ρόδο μεγέθους 8 ρίχτερ, επηρέασε όλα τα νησιά και την Κω.

Στις 9 Ιουλίου 1956 καταστροφικός σεισµός στο κεντρικό Αιγαίο μεγέθους 7,5 ρίχτερ έπληξε την Αµοργό και τη Σαντορίνη. Συνολικά 529 οικίες καταστράφηκαν και 53 άτοµα σκοτώθηκαν.

Το σεισµό ακολούθησε τσουνάμι µε σηµείο εκκίνησης την Αµοργό και µε ύψος 25µ. Έφτασε τα 10 μέτρα στη Φολέγανδρο, 5µ. στους Λειψούς και τα 15 εκατοστά στη Ρόδο.

Στο δήµο της Καλύµνου 13 λεπτά µετά το σεισµό άρχισε η υποχώρηση της θάλασσας, η οποία σε ορισμένες περιοχές έφθασε τα 200µ. από τις ακτές. Μετά από 5 λεπτά έφθασε το πρώτο κύμα τσουνάμι ύψους 3,60µ. . Περισσότερα από 30 αλιευτικά σκάφη και ένα µεγάλο ιστιοφόρο παρασύρθηκαν και βγήκαν στην στεριά . Τρία άτοµα πνίγηκαν και µια µεγάλη έκταση καλλιεργήσιμης γης αχρηστεύθηκε, από την κατάκλιση της θάλασσας. Την Κω δεν την επηρέασε σημαντικά, ίσως γιατί δεν είχαν αναπτυχτεί οι τουριστικές υποδομές όπως σήμερα .