ΕΓΓΟΝΟΣ: Παππού, γιατί προτιμάς να βάζεις κανέλα και όχι κύμινο στα σουτζουκάκια;

ΠΑΠΠΟΥΣ: Το κύμινο είναι κομματάκι δυνατό. Κάνει τους ανθρώπους να κλείνονται στον εαυτό τους.

ΕΓΓΟΝΟΣ: Και η κανέλα;

ΠΑΠΠΟΥΣ: Η κανέλα τους φέρνει μαζί. Τους κάνει να κοιτάζονται στα μάτια.

ΕΓΓΟΝΟΣ: Άρα καλά έκανα που έβαλα κρυφά κανέλα στα σουτζουκάκια της μαμάς.

ΠΑΠΠΟΥΣ: Έκανες τέτοιο πράγμα;

ΕΓΓΟΝΟΣ: Ναι. (Εμφανίζεται η γιαγιά)

ΠΑΠΠΟΥΣ: Έμαθες τι έκανε ο εγγονός σου;

ΓΙΑΓΙΑ: Τι έκανε;

ΠΑΠΠΟΥΣ: Έβαλε κανέλα στα σουτζουκάκια της μαμάς του!

ΓΙΑΓΙΑ: Χωρίς να την ρωτήσεις;

ΕΓΓΟΝΟΣ: Έπρεπε να την ρωτήσω; Αφού ο παππούς είπε ότι με την κανέλα γίνονται πιο νόστιμα.

ΓΙΑΓΙΑ: Ναι, αλλά ο μπαμπάς σου τα τρώει μόνο με κύμινο.

ΕΓΓΟΝΟΣ: Ας μάθει να τα τρώει και με κανέλα. Για πες μου, παππού, τι σχέση έχουν τα άστρα με το φαγητό;

ΠΑΠΠΟΥΣ: Η λέξη γαστρονομία κρύβει μέσα της τη λέξη αστρονομία. Τώρα εγώ θα σε λέω κι εσύ εμ θα σκέφτεσαι, εμ θα με λες. Ταμάμ; Πιπέρι. Είναι καυτό και καίει.

ΕΓΓΟΝΟΣ: Ήλιος.

ΠΑΠΠΟΥΣ: Ήλιος. Σωστά. Στη μέση είναι ο ήλιος. Και τι βλέπει ο ήλιος;

ΕΓΓΟΝΟΣ: Τα βλέπει όλα.

ΠΑΠΠΟΥΣ: Γι αυτό και το πιπέρι μπαίνει παντού. Σ όλα τα φαγιά. Ύστερα η Αφροδίτη.

ΕΓΓΟΝΟΣ: Κανέλα.

ΠΑΠΠΟΥΣ: Η Αφροδίτη ήταν η πιο όμορφη γυναίκα. Γι αυτό και η κανέλα είναι και πικρή και γλυκιά. Όπως όλες οι γυναίκες. Μετά είναι η γη. Εδώ που είμαστε. Και τι υπάρχει στη γη;

ΕΓΓΟΝΟΣ: Στη γη υπάρχει η ζωή.

ΠΑΠΠΟΥΣ: Τι χρειάζεται η ζωή;

ΕΓΓΟΝΟΣ: Να τρώμε.

ΠΑΠΠΟΥΣ: Και τι θέλει το φαΐ για να νοστιμέψει;

ΕΓΓΟΝΟΣ: Αλάτι.

ΠΑΠΠΟΥΣ: Και η ζωή μας για να νοστιμέψει θέλει αλάτι.

ΕΓΓΟΝΟΣ: Όμως το αλάτι δε φαίνεται.

ΠΑΠΠΟΥΣ: Σε μέλλει εσένα αν φαίνεται, όταν το φαΐ σου είναι νόστιμο; Δε σε μέλλει. Εκεί είναι η ουσία. Στο αλάτι. Το φαΐ και η ζωή θέλουν αλάτι.

ΕΓΓΟΝΟΣ: Και τα σουτζουκάκια θέλουν κανέλα.

ΠΑΠΠΟΥΣ: Άκουσε με. Για τα μπαχαρικά έγιναν οι μεγαλύτεροι πόλεμοι στην ιστορία. Και φοβάμαι πως θα δημιουργήσεις άλλον πόλεμο μέσα στην οικογένειά σου.

ΜΠΑΜΠΑΣ: Πάλι κανέλα έβαλες στα σουτζουκάκια;

ΜΑΜΑ: Όχι, βέβαια.

ΜΠΑΜΠΑΣ: Τώρα ή εσένα θα πιστέψω ή τη μύτη μου. Εγώ κανέλα μυρίζω.

ΜΑΜΑ: (μυρίζει) Ήμαρτον, κύριε. Χρυσέ μου άνθρωπε, αφού σε είπα, δεν έβαλα κανέλα.

ΜΠΑΜΠΑΣ: Σουλτάνα, εμένα διες. Σε το είπα τόσες φορές. Στα σουτζουκάκια κανέλα δεν μπαίνει. Ό,τι σε είπε η μαμά σου μόνο αυτό κάνεις.

ΜΑΜΑ: Η μαμά μου ήταν η καλύτερη μαγείρισσα στο Τζιχαγκίρ. Σ όλα τα συσσίτια την περίμεναν πώς και πώς να πάει να μαγειρέψει.

ΜΠΑΜΠΑΣ: Στο κρέας βάζουν κανέλα μόνο άμα μυρίζει. Επειδή στο σπίτι σου παίρνατε κρέας μια φορά το χρόνο και δεν είχατε μπουζιέρα, βάζατε κανέλα.

ΜΑΜΑ: Η πρώτη μπουζιέρα με ηλεκτρικό που ήρθε στην Πόλη εμείς την πήραμε.

ΜΠΑΜΠΑΣ: Καλά

ΜΑΜΑ: Άλλωστε και ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος κανέλα έβαζε στο κρέας του.

ΜΠΑΜΠΑΣ: Ο Παλαιολόγος; Τον Κωνσταντίνο τον Παλαιολόγο να μην τον πιάνεις στο στόμα σου. Ταμάμ; Εγώ τελειώσα την Μεγάλη του Γένους Σχολή. Ποτέ δεν μας είπανε ότι ο Παλαιολόγος έτρωγε το κρέας του με κανέλα!

ΓΙΑΓΙΑ: Μη μαλώνετε. Άλλος είναι ο ένοχος. Άλλος έβαλε κανέλα στο φαγητό.

ΜΠΑΜΠΑΣ: Ποιος;

ΓΙΑΓΙΑ: Ο γιος σου.

ΜΑΜΑ: Ήμαρτον, κύριε. Και τι δουλειά έχεις, εσύ, στην κουζίνα;

ΓΙΑΓΙΑ: Αφού του αρέσει να μαγειρεύει.

ΜΠΑΜΠΑΣ: Ο δικός μου ο γιος στην κουζίνα; Συμφορά μου

ΓΙΑΓΙΑ: Γιατί κάνεις έτσι; Κακό είναι;

ΜΑΜΑ: Έτσι εξηγείται. Δε μου λες, εσύ έβαλες προχθές μοσχοκάρυδο στο ιμάμ;

ΕΓΓΟΝΟΣ: Εγώ.

ΜΑΜΑ: Γιατί εγώ ποτέ δε βάζω μοσχοκάρυδο

ΜΠΑΜΠΑΣ: Αλίμονό σου αν ξαναμπείς στην κουζίνα.

ΓΙΑΓΙΑ: Εσύ δεν έλεγες πως είναι το καλύτερο ιμάμ που έφαγες στη ζωή σου;

ΜΠΑΜΠΑΣ: Ναι, αλλά δεν ήξερα ότι το έφτιαξε ο γιος μου.

ΓΙΑΓΙΑ: Αφού το παιδί έχει ταλέντο στη μαγειρική.

ΜΠΑΜΠΑΣ: Ο δικός μου ο γιος δε θα περνάει τον καιρό του στην κουζίνα. Πάει και τελείωσε. Θα παίζει πόλεμο με τα άλλα αγόρια της ηλικίας του. Ταμάμ; Εμφανίζεται ο κύριος Ηλίας

ΗΛΙΑΣ: Ήρθα να σας αποχαιρετίσω. Με διώχνουν οι Τούρκοι. Πρέπει να φύγω για την Ελλάδα

ΜΠΑΜΠΑΣ: Σε διώχνουν; Γιατί; Τι έκανες;

ΗΛΙΑΣ: Φτάνει που είμαι Ρωμιός

ΠΑΠΠΟΥΣ: Μα χωρίς κανένα λόγο μπορούν να σε διώξουν;

ΗΛΙΑΣ: Τα πράγματα είναι πλέον πολύ δύσκολα. Δε θέλω να σας φοβίσω μα αργά ή γρήγορα θα έρθει και η σειρά σας

ΓΙΑΓΙΑ: Να προσέχεις στο τελωνείο.

ΗΛΙΑΣ: Γιατί;

ΓΙΑΓΙΑ: Τον Λάκη της Βασούλας τον είχαν οι Τούρκοι τρεις ώρες στο τελωνείο για να τον ανακρίνουνε.

ΗΛΙΑΣ: Είχε κάνει τίποτε;

ΓΙΑΓΙΑ: Είχε κρύψει στις βαλίτσες του 12 κιλά παστουρμά! Πού να βρει ο άνθρωπος στην Ελλάδα παστουρμά σαν τον πολίτικο!

ΜΑΜΑ: Μαμά, σταμάτα! Δεν είναι ώρα για αστεία. Εδώ μας διώχνουν απ το σπίτι μας! Το καταλαβαίνεις;

ΓΙΑΓΙΑ: Μα αφού δεν ξέρουν από καλό παστουρμά στην Ελλάδα. Κακό είναι;

ΗΛΙΑΣ: Πούλησα το μαγαζί μου όσο όσο και φεύγω Η Πόλη δε μας σηκώνει πια. Κινδυνεύουμε

ΠΑΠΠΟΥΣ: Εσείς να φύγετε. Εγώ δεν πρόκειται να πάω πουθενά. Εδώ θα κλείσω τα μάτια μου. Την Πόλη δεν την αποχωρίζομαι.

ΓΙΑΓΙΑ: Και θα αφήσεις τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου να φύγουν μόνοι τους;

ΠΑΠΠΟΥΣ: Εμένα μ αρέσουν οι σάλτσες στα φαγητά, όχι στα λόγια. Δεν πρόκειται να ξαναμιλήσω. Είπα θα μείνω εδώ και θα μείνω ό,τι κι αν γίνει.

ΗΛΙΑΣ: Το σκέφτηκες καλά; Είσαι σίγουρος.

ΜΠΑΜΠΑΣ: Νομίζω πως είναι επικίνδυνο να μείνεις, αλλά αφού αυτό αποφάσισες

ΓΙΑΓΙΑ: Αγύριστο κεφάλι ήταν πάντα.

ΠΑΠΠΟΥΣ: Κι εκεί που θα πάτε να μην ξεχνάτε την πολίτικη κουζίνα. Είναι ο μόνος τρόπος να θυμάστε την Πόλη. Και να εξηγείτε πάντα σ όλους πως η πολίτικη κουζίνα είναι φτιαγμένη από ανθρώπους που άφησαν το φαΐ τους στη μέση. Άφησαν το σπίτι τους, τις δουλειές τους, τους δικούς τους ανθρώπους και πήγαν κάπου αλλού

πηγή