Ξεκινάω το ταξίδι μου στην Ισπανία, πρώτος σταθμός Μάλαγα. Ένα ταξίδι που πάντα ήθελα να κάνω και πάντα το ανέβαλα. Και τελικά να’ μαι, με την βαλίτσα μου στο χέρι, στο αεροδρόμιο της Μάλαγα, να ψάχνω την Patricia, φίλη από τα παιδικά μου χρόνια στο Βέλγιο, είχαμε να συναντηθούμε 20 χρόνια, και όμως ήταν σαν να μην είχε περάσει μια μέρα.
Καμία αμηχανία, μόνο αγκαλιές, φιλιά, συγκίνηση και ατελείωτη κουβέντα, δεν βάλαμε γλώσσα μέσα! Μπίρι, μπίρι, μπίρι.!
Και από εκείνη την στιγμή, ξεκίνησε μια υπέροχη βδομάδα, με αφετηρία την Νότια Ισπανία (Μάλαγα) και καταλήγοντας στα Βόρεια (Αστούριας).
Αφού πρώτα καθίσαμε για καφέ και εξαφανίσαμε σε χρόνο ρεκόρ…τις απίστευτες, ανεπανάληπτες, μοναδικές, συγκλονιστικές (όχι, δεν κάνω διαφήμιση….!) Βέλγικες σοκολάτες της φωτογραφίας συνοδευόμενα από ηχητικά εφέ… Αγελάδας θα έλεγα….Μμμμμμμμ
Ξεκινήσαμε την βόλτα μας στην Μάλαγα, οι κοιλιόδουλες…
Το πρώτο που παρατηρείς, είναι τα πολυόροφα κτήρια, πολυκατοικίες, τα χρώματα της πόλης, τους χαλαρούς ρυθμούς της, και μια αμυδρή αίσθηση ότι έχει πολλές φανερές αλλά και κρυμμένες ομορφιές αυτή η πόλη.
Ας ξεκινήσουμε από το λιμάνι της…
Η Μάλαγα έχει έναν από τους σημαντικότερους λιμένες της Ισπανίας, διότι σχεδόν όλες οι εξαγωγές των προϊόντων της περιοχής όπως σταφύλια, σταφίδες, κρασί, φρούτα, λάδι καθώς και μεταλλεύματα σιδήρου και μολύβδου, γίνονται από εκεί. Η ακτή της Μάλαγα η οποία είναι γνωστή με την ονομασία Costa del Sol ή Costa del Golf λόγω των γηπέδων γκολφ που υπάρχουν στην περιοχή, είναι η πόλη η οποία γέννησε τον Pablo Picasso.
Το λιμάνι, “El Muele Uno”
Οι πολυάριθμες εκκλησίες επίσης, αποτελούν σημαντικό μέρος της παράδοσης και της κουλτούρας τους. Mπορεί κανείς να το διαπιστώσει και κατά την διάρκεια της “Ιερής Εβδομάδας”.
Η Ιερή Εβδομάδα (Semana Santa) στην Μάλαγα αποτελεί μια αρχαία παράδοση που χρονολογείται από την εποχή των Καθολικών Μοναρχών και έχει πάνω από 500 χρόνια ιστορία, και έκτοτε είναι συνεχώς παρούσα στο θρησκευτικό και λαϊκό συναίσθημα των κατοίκων της πόλης. Τον Φεβρουάριο, του 1980 ανακηρύχθηκε ως γεγονός Διεθνούς Τουριστικού Ενδιαφέροντος.
Κάθε χρόνο, κατά την διάρκεια της Εβδομάδας των Παθών, διοργανώνεται ένα πραγματικό πανηγύρι στους δρόμους της Μάλαγα, θρόνοι κουβαλούν εικόνες, χιλιάδες κόσμος στους δρόμους, λιτανείες, και οσμές θυμιάματος και λουλουδιών γεμίζουν την ατμόσφαιρα.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ
Μετά την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η πόλη ήταν υπό Ισλαμική κυριαρχία για 800 χρόνια. Σήμερα το ιστορικό κέντρο της Μάλαγα περιλαμβάνει ένα πλήθος αρχαιολογικών ερειπίων και μνημείων από την Φοινικική, Ρωμαϊκή, Αραβική και Χριστιανική εποχή, καλύπτοντας περισσότερο από 3,000 χρόνια.
La Manquita
O Καθεδρικός Ναός της Μάλαγα βρίσκεται στο κέντρο της παλιάς πόλης στα ερείπια του Τζαμιού Almohad, το οποίο έχει αντικατασταθεί από μια Χριστιανική Βασιλική των Βησιγότθων. Τα Γοτθικά, Αναγεννησιακά και Μπαρόκ αρχιτεκτονικά στοιχεία αντικατοπτρίζουν την μακρά κατασκευαστική περίοδο που ξεκίνησε το 1582. Παρόλα αυτά εξακολουθεί να παραμένει ανολοκλήρωτη καθώς ο δεύτερος πύργος της δεν χτίστηκε ποτέ. Οι πόροι, χρησιμοποιήθηκαν, απεναντίας, για την χρηματοδότηση του Αμερικανικού πολέμου της Ανεξαρτησίας. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο ο καθεδρικός καλείται συχνά ως la Manquita (manca, στα ισπανικά σημαίνει μονόχειρη).
La Alcazaba
Η πόλη έχει επίσης το δικό της φρούριο, το Alcazaba, αλλά κι ένα εντυπωσιακό ρωμαϊκό αμφιθέατρο.
Το οχυρό του 8ου αιώνα Alcazaba (Αλκαθάβα) αποτελεί ένα Μαυρικανικό οχυρό που χρησιμοποιείτο ως Παλάτι για τους κυβερνήτες της Μάλαγα από τον 11ο αιώνα. Θεωρούμενο ως το προστατευμένο από το λοιμό οχυρό στην Ισπανία, το Alcazaba έχει θέα στο λιμάνι της Μάλαγα και είναι κοντά στα άλλα σημαντικά αξιοθέατα της πόλης όπως ο Καθεδρικός και το Κάστρο Gibralfaro. Περικλείεται από δυο αμυντικά τείχη, και η πρόσβαση στο εσωτερικό του οχυρού πραγματοποιείται από έναν φιδωτό δρόμο που διασχίζει τις πύλες Puerta de las Columnas, Arco del Cristo και Arcos de Granada και όμορφους κήπους.
Ρωμαϊκό αμφιθέατρο του 2ου αιώνα, κοντά στην είσοδο του Alcazaba.
Φιλοξενεί διάφορες εκδηλώσεις, ομιλίες, συναυλίες..)
ΤΑΥΡΟΜΑΧΙΕΣ
Το Στάδιο Ταυρομαχιών της Μάλαγα (Plaza de toros de LaMalagueta) αποτελεί μια παγκοσμίου φήμης αρένα ταυρομαχίας που χτίστηκε το 1874 από τον αρχιτέκτονα Joaquín Rucoba. Μπορεί να φιλοξενήσει έως και 9.032 θεατές, καθώς και τα πιο σημαντικά γεγονότα κάθε σεζόν, όπως οι Πασχαλινές ταυρομαχίες, το Picassian Gala, το Αυγουστιάτικο Πανηγύρι ή οι αφιερωμένες στην Προστάτιδα της Μάλαγα ταυρομαχίες.
Στάδιο Ταυρομαχιών της Μάλαγα
Θέα στο λιμάνι
Calle Larios, ο κύριος εμπορικός δρόμος της πόλης
CENTRE POMPIDOU
Στο κτήριο “El Cubo” στεγάζεται το Centre Pompidou της Μάλαγα. Αποτελεί το πρώτο εκτός Γαλλίας και μαζί με το Μουσείο Picasso, το Μουσείο Carmen Thyssen και το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης ( Centro de Arte Contemporáneo ), είναι και αυτό ένα μέρος της Μάλαγα που δεν πρέπει να παραλείψει κανείς να επισκεφτεί.
Κατασκευάστηκε το 2013 και τα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν τον Μάρτιο του 2015.
Centre Pompidou, El Cubo, Daniel Buren
ΘΕΑΤΡΟ ΘΕΡΒΑΝΤΕΣ
Με μεγάλη μου λύπη, δεν μπορέσαμε να το επισκεφτούμε, καθώς ήταν κλειστό τις ημέρες παραμονής μου στην Μάλαγα. Αυτό ομολογώ, με πόνεσε λιγάκι..
Το Θέατρο Θερβάντες, χτίστηκε εδώ και περίπου 150 χρόνια σε συνέχεια μιας πυρκαγιάς που κατέστρεψε ολοσχερώς το ” El Teatro de la Libertad”, το σπουδαιότερο θέατρο της Μάλαγα στα μέσα του 19 ου αιώνα. Η καταστροφή του θεάτρου, το οποίο είχε χτιστεί για την επίσκεψη της βασίλισσας Ισαβέλλας ΙΙ στην Μάλαγα, οδήγησε στην άμεση ανάγκη για αντικατάσταση με ένα νέο Θέατρο, το οποίο σχεδιάστηκε από τους αρχιτέκτονες Gerónimo Cuervo, και τους ζωγράφους Bernardo Ferrándiz and Muñoz Degrain
Το 1950 έγινε μια αποτυχημένη προσπάθεια για την αποκατάσταση του κτιρίου.
Το 1984, η κυβέρνηση ανέλαβε την κατασκευή και χρηματοδοτήσει την ανακατασκευή του. Το Θέατρο ξαναλειτούργησε το 1987.
ΓΕΥΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ
Η Patricia με μύησε στον κόσμο της ισπανικής γαστρονομίας και μπορώ να πω ότι το απόλαυσα, και η ζυγαριά μου επίσης….
Δεν θα απαριθμήσω όλα τα πιάτα που δοκίμασα, θα εστιάσω όμως σε ένα παραδοσιακό φαγητό – λιχουδιά που μου δημιούργησε έντονη συγκίνηση και που το προτείνω ανεπιφύλακτα…γι αυτούς τουλάχιστον που αγαπούν το κρέας. Rabo de torro (ουρά ταύρου), εξαίσιο, παραδοσιακό πιάτο με καταγωγή από την Cordoba. Στην Ισπανία οι ουρές του ταύρου είναι εκλεκτό μεζεδάκι, που μαγειρεύεται συνήθως με γλυκό κρασί του Jeréz.
Υπάρχουν πιάτα που λειτουργούν σαν «έμβλημα» στην ισπανική γαστρονομική γεωγραφία. Πιάτα που γεννήθηκαν σε μια συγκεκριμένη περιοχή γιατί έτσι το ήθελαν οι ιστορικές συγκυρίες.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με το “estofado de rabo de toro”, δηλαδή με το στιφάδο ουράς ταύρου, που έχει γίνει σήμα κατατεθέν και πιάτο «κράχτης» για τους τουρίστες, όπως η paella της Valencia, το cocido της Μαδρίτης, το χταπόδι της Galicia και πάει λέγοντας…
Στην συγκεκριμένη περίπτωση, οι ουρές του ταύρου δεν δημιουργήθηκαν τυχαία στην πόλη των Χαλίφηδων,
Το κρέας του ταύρου σε μορφή στιφάδο ήδη ανέδυε την μοσχοβολιά του στις κουζίνες των Λουζιτανών πριν εμφανιστούν οι Ρωμαίοι στην Ιβηρική χερσόνησο. Το κρέας του ταύρου είναι σκληρό και έτσι χρειαζόταν πολύς χρόνος και αγάπη πάνω από τη φωτιά για να
ετοιμαστεί το φαγητό.
Το στιφάδο από ουρά ταύρου, είναι το πιάτο που εμφανίζεται στα Κορδοβέζικα χώματα
(και μαγέρικα) την επομένη της ταυρομαχίας στην Plaza de la Corredera. Διάσημα στην περιοχή για την καλομαγειρεμένη ουρά ταύρου ήταν το “Mesón de los Leones”, της “Romana” ή του “El Carbón”, άξιοι πρόγονοι των σπουδαίων εστιατορίων με αύρα ταυρομάχου, όπως το “Mesón El Puya” ή το “Mesón el Toro”. Εκεί έτρωγε από παιδί τις ουρίτσες του και ο Ισπανός ταυρομάχος Manuel Rodríguez , ο διάσημος Manolete.
Το στιφάδο της ουράς ταύρου που γνωρίζουμε σήμερα, γεννήθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα. Όταν τέλειωνε λοιπόν η ταυρομαχία στην Plaza de la Corredera, οι chindas ή tripalleras (tripa είναι το έντερο στα ισπανικά) πούλαγαν τα διάφορα μικρά «καλούδια» του ταύρου και κυρίως τις ουρές, σε τραπέζια βαμμένα πράσινα, για να ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα που πουλούσαν το άπαχο κρέας του ταύρου.
Αυτές οι γυναίκες ήταν οι πρώτες τεχνίτες του διάσημου πλέον πιάτου. Ήταν κόρες ή χήρες παλιών ταυρομάχων, ή μάνες και αδερφές νεαρών που είχαν βοηθητικό ρόλο στην ταυρομαχία, αλλά φιλοδοξίες ταυρομάχου.
Σε εκείνο τον κόσμο του ταύρου, ήταν συχνό φαινόμενο να βάζει στη φωτιά και να μαγειρεύει -ακόμα και να πουλά- την καλύτερη ουρά της πόλης κάποιος ταυρομάχος. Παράδειγμα ο Antonio Fuentes Rodríguez Hito, novillero στην αρχή και banderillero στη συνέχεια (αυτός που χώνει τις δύο μακρουλές banderillas στον ταύρο ώστε να αρχίσει να χάνει αίμα και να εξασθενίσει, πριν του δώσει το τελικό χτύπημα ο ταυρομάχος), που όταν αποσύρθηκε από τις ταυρομαχίες άρχισε να πουλά κρέας στην Plaza de la Corredera.
Άλλος πάλι είναι ο Antonio Dios Conejito, που όταν σταμάτησε την καριέρα του ταυρομάχου άρχισε να πουλά κρέας ταύρου στη συνοικία της Merced. Από την οικογένεια του Conejito έρχεται η φήμη της συνταγής της ουράς του ταύρου, καθώς η αδερφή του, που ήταν μητέρα του Manuel Martínez de Dios, γνωστού ως “Virutas”, μαγείρευε τις ουρές όπως κανείς άλλως, ήταν μαστόρισσα ολκής με λίγα λόγια και ξακουστή στην Ισπανία για τη συνταγή της.
Ο Manolete πάλι, είναι ένας από τους πιο αγαπημένους ταυρομάχους της Ισπανίας, κατά τη διάρκεια των παιδικών του χρόνων συνόδευε τον πατέρα και τον θείο του στην ταβέρνα του Paco Acedo, εκεί που σύχναζαν οι καλύτεροι ταυρομάχοι της εποχής.
Ακόμα και σήμερα μπορεί να φάει κανείς εκεί rabo de toro (οι ιδιοκτήτες παινεύονται ότι έχουν τις πιο νόστιμες ουρές σε όλο τον Νότο) στην αίθουσα που έχει πάρει το όνομα του Manolete τιμής ένεκεν, καθώς εκεί έτρωγε όταν ζούσε στα περίχωρα της La Lagunilla.
Ο άνδρας της ταυρομαχίας και η γαστρονομία του ταύρου πάντα πήγαιναν χέρι-χέρι. Γι αυτό και στη Μαδρίτη τα τελευταία χρόνια έφτιαξαν μια σειρά από μαγαζιά με «αέρα ταυρομάχου» που τα ονόμασαν Ruta del rabo de toro. Εκεί κανείς μπορεί να βρει tapas και πιάτα με ονόματα εμπνευσμένα από τον κόσμο της ταυρομαχίας, όπως “capotes de pimientos”, “banderillas” και βέβαια τις ουρές ταύρου…
ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ
Αν δεν περπατήσεις την πόλη, δεν μιλήσεις με κόσμο, δεν “χαθείς”, στα στενά και στα λιγότερο τουριστικά μέρη, νιώθω ότι κάτι χάνεις, κάτι μένει ανολοκλήρωτο, δεν μπορείς να κατανοήσεις, να αφουγκραστείς την καθημερινότητα, τον τρόπο ζωής, τη κουλτούρα και την νοοτροπία των κατοίκων. Αυτό απαιτεί χρόνο και διάθεση. Το πρώτο μου έλειπε. Οπότε επιφυλάσσομαι για την επόμενη φορά.
Η καλή παρέα, η υπέροχη φιλοξενία, το καλό φαγητό, το καλό κρασί (vino dulce…), οι στιγμές γέλιου, οι γνωριμίες και οι συζητήσεις με ισπανούς/ίδες αλλά ακόμα και τα απρόοπτα που μπορούν να προκύψουν, οι κωμικοτραγικές καταστάσεις δημιουργούν νέες αναμνήσεις κ προσθέτουν στην εμπειρία μου αυτή, την μικρή αυτή πινελιά που κάνει την διαφορά.
Ο πύργος της Βαβέλ…
Έτσι λοιπόν, όπως για μένα οι ανθρώπινες επαφές, οι νέες γνωριμίες σε κάθε ταξίδι είναι το “αλατοπίπερο”, το απαραίτητο αυτό συστατικό….έτσι και στην Μάλαγα, γνώρισα δύο κοπέλες, με τις οποίες συνέχισα το ταξίδι μου προς τα Βόρεια της Ισπανίας (Αστούριας). Η επικοινωνία μας είχε ως εξής: Εγώ με την Patricia,(την φίλη μου από το Βέλγιο): Γαλλικά
Οι τεσσερίς μας: Αγγλικά, λίγο Ισπανικά κ πολύ παντομίμα!
Απλά απολαμβάνεις το ταξίδι με όλες σου τις αισθήσεις.
http://memorylifegr.blogspot.gr
Related
Discover more from World Reader's Digest
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
