Στις 26 Δεκεμβρίου 2004, σεισμός μεγέθους 9 βαθμών ο οποίος έγινε στα ανοιχτά της δυτικής ακτής της βόρειας Σουμάτρας, στην Ινδονησία, προκάλεσε τα πιο καταστροφικά τσουνάμι που έχουν καταγραφεί στην ιστορία. Σύμφωνα με υπολογισμούς, οι νεκροί και οι αγνοούμενοι ξεπέρασαν τους 280.000! Ακόμη και στη Σομαλία της Αφρικής, στην άλλη άκρη του ωκεανού προς τα δυτικά, τα κύματα στοίχισαν τη ζωή σε 290 περίπου άτομα.

Ινδονησία: Παρότι αυτή η χώρα υπέστη τη μεγαλύτερη απώλεια σε ζωές, κανένας αδελφός ή ενδιαφερόμενο άτομο δεν σκοτώθηκε. Εξαιτίας της βίας που είχε προηγηθεί, πολλοί Μάρτυρες είχαν εγκαταλείψει την περιοχή του Άτσε—η οποία πλήγηκε πιο σοβαρά—και μετακόμισαν στην ενδοχώρα. Το νησί Νίας χτυπήθηκε επίσης σοβαρά αλλά οι αδελφοί κατάφεραν να διαφύγουν με ασφάλεια.

Ινδία: Κανένας αδελφός δεν σκοτώθηκε, μολονότι πολλοί έχασαν σπίτια και άλλα αποκτήματα. Στην πόλη του Ποντισερί, η Λάκσμι βρισκόταν στην υπηρεσία αγρού όταν άκουσε για το τσουνάμι. Πήγε στο σπίτι της, ένα σπίτι φτιαγμένο από λάσπη σχεδόν τρία χιλιόμετρα από τη θάλασσα, και διαπίστωσε ότι είχε υποστεί μεγάλες ζημιές. Οι αδελφοί τη βοήθησαν να το καθαρίσει και να το επισκευάσει.

Στο Μαντράς, ο 13χρονος Ναβίν έπαιζε κρίκετ όταν είδε τεράστια κύματα. Ειδοποίησε τη μητέρα και την αδελφή του και διέφυγε μαζί τους με ασφάλεια. Εντούτοις, χρειάστηκε να διασχίσουν ορμητικά νερά τα οποία παρέσυραν κάθε είδους οικιακά αντικείμενα, καθώς και πολλά πτώματα.

Η 7χρονη Λίνι βρισκόταν στην παραλία κοντά στο Κανιγιακουμάρι μαζί με το θείο της και τον ξάδελφό της όταν τα κύματα την παρέσυραν προς την ξηρά μέχρι που σφηνώθηκε σε έναν ξύλινο φράχτη. Το νερό συνέχιζε να την περιλούζει. Ο θείος της και ο ξάδελφός της επέζησαν, αλλά ο θείος της έχασε τα γυαλιά του και δεν μπορούσε να δει καλά. Ωστόσο, συνέχισε να ψάχνει για τη Λίνι. Προτού περάσει πολλή ώρα, την άκουσε να κραυγάζει προς τον Ιεχωβά καθώς έπεφταν πάνω της τα κύματα και κατάφερε να τη σώσει. Η Λίνι λέει τώρα σε όλους ότι ο Ιεχωβά άκουσε τις προσευχές της.

Νησιά Άνταμαν και Νίκομπαρ: Η Μαίρη και ο οχτάχρονος γιος της, ο Άλβιν, είχαν επισκεφτεί συγγενείς όταν ο σεισμός ταρακούνησε το σπίτι. Όλοι έτρεξαν έξω. Η Μαίρη είδε ένα τείχος νερού να κατευθύνεται ορμητικά προς την παραλία. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή έφτασε ένα λεωφορείο. Αυτή και ο γιος της επιβιβάστηκαν και έφυγαν. Άλλοι, ωστόσο, έτρεξαν πίσω στα σπίτια τους για να αρπάξουν διάφορα υπάρχοντα και παρασύρθηκαν από το νερό. Αφού διένυσαν μικρή απόσταση, όλοι όσοι ήταν στο λεωφορείο ένιωσαν άλλη μια σεισμική δόνηση. Εγκατέλειψαν το λεωφορείο και έτρεξαν σε ένα ψηλό σημείο όπου ήταν συγκεντρωμένοι περίπου 500 άνθρωποι. Μπροστά στα μάτια τους, τα ορμητικά νερά παρέσυραν το λεωφορείο και έφτασαν μόλις μισό μέτρο από εκεί όπου στέκονταν οι άνθρωποι.

Αφού υποχώρησαν τα νερά, η Μαίρη επέστρεψε για λίγο στο σπίτι της. Κατάφερε να βρει τη Γραφή της και το βιβλιάριο Καθημερινή Εξέταση των Γραφών, τα οποία αποτέλεσαν πηγή δύναμης για τις μέρες που ακολούθησαν. Όταν έφτασαν τα νέα ότι θα έρχονταν πλοία για να πάρουν τους ανθρώπους από το νησί, εκατοντάδες έτρεξαν προς την ακτή και περπατούσαν στα ρηχά περιμένοντας να επιβιβαστούν σε κάποιο πλοίο. Κάθε μέρα η Μαίρη και ο γιος της περίμεναν επί ώρες μέσα στη θάλασσα με τα νερά να φτάνουν μέχρι τη μέση τους, και τα πτώματα να επιπλέουν γύρω τους. Έξι μέρες μετά το τσουνάμι, μια βάρκα τούς πήρε τελικά από εκεί. Επειδή πολλοί κατηγορούσαν τον Θεό για αυτή την τραγωδία, η Μαίρη μπόρεσε να δώσει καλή μαρτυρία. Μάλιστα, η νύφη της μελετάει τώρα τη Γραφή και παρακολουθεί τις Χριστιανικές συναθροίσεις.

Η Πρασάντι και ο πεντάχρονος γιος της Γιεχοάς είχαν πάει στον κόλπο Χατ για να επισκεφτούν τον ηλικιωμένο πατέρα της, τον αδελφό Πρασάντ Ράο. Ενώ βρίσκονταν εκεί, ένιωσαν το σεισμό, είδαν τα κύματα και κατέφυγαν σε κάποιο ψηλότερο σημείο. Το νερό έφτασε τα 5 μέτρα από την επιφάνεια του δρόμου και κάλυψε το σπίτι του Πρασάντ. Τα κρεβάτια, το ψυγείο, η τηλεόραση και μια ποσότητα βιβλίων Ο Μεγαλύτερος Άνθρωπος από το απόθεμα της εκκλησίας παρασύρθηκαν από τα νερά. Αργότερα, επιζώντες βρήκαν μερικά βιβλία και άρχισαν να τα διαβάζουν. Επί πέντε μέρες, ο Πρασάντ, η Πρασάντι και ο Γιεχοάς έτρωγαν ό,τι φαγώσιμο είχε απομείνει και υπέφεραν από σμήνη κουνουπιών και μυγών. Όταν ήρθαν οι βάρκες, η Πρασάντι και ο Γιεχοάς, μαζί με πολλούς άλλους, χρειάστηκε να περπατήσουν μέσα στα νερά, βουτηγμένοι ως το στήθος, για να φτάσουν στους διασώστες τους, ενώ κοντά τους κολυμπούσαν κροκόδειλοι! Η Πρασάντι, παρεμπιπτόντως, ήταν έξι μηνών έγκυος. Ο πατέρας της τους συνάντησε αργότερα.

Όλα τα σπίτια στο νησί Τερέσα παρασύρθηκαν από το νερό. Οι 13 αδελφοί και αδελφές εκεί πέρασαν έξι μέρες στη ζούγκλα υποφέροντας από πείνα και τσιμπήματα εντόμων μέχρι που μεταφέρθηκαν στο νησί Καμόρτα. Εκεί βρήκαν καταφύγιο στο σπίτι του Μαρκ Πολ, ενός αδελφού που κατοικεί σε ύψωμα και το σπίτι του χρησιμοποιείται ως Αίθουσα Βασιλείας. Νωρίτερα, την ημέρα που χτύπησε το τσουνάμι, αντί των 10 έως 12 ατόμων που παρακολουθούσαν συνήθως τις συναθροίσεις, παρευρέθηκαν 300 άτομα! Από τότε, 18 καινούριοι σπουδαστές της Γραφής παρακολουθούν τακτικά τις συναθροίσεις έχοντας δει προσωπικά τη στοργική αλληλοϋποστήριξη που υπάρχει στο λαό του Ιεχωβά.

Σρι Λάνκα: Τα κύματα έπληξαν τα δύο τρίτα των ακτών του νησιού προκαλώντας εκτεταμένες ζημιές. Το τσουνάμι χτύπησε την Κυριακή το πρωί όταν οι περισσότεροι αδελφοί βρίσκονταν στις συναθροίσεις έξω από τη ζώνη κινδύνου. Δέκα εκκλησίες πλήγηκαν και μια αδελφή έχασε τη ζωή της όταν το σπίτι της παρασύρθηκε στη θάλασσα. Οι αδελφοί πενθούν βαθιά για την απώλεια αυτής της εξαιρετικής αδελφής. Μερικοί ενδιαφερόμενοι επίσης σκοτώθηκαν και πολλοί αδελφοί έχασαν συγγενείς τους. Κάποιος πρεσβύτερος έχασε 27 μέλη από την οικογένειά του! Ωστόσο, «οι αδελφοί έχουν ξεπεράσει αυτή την τραγωδία χωρίς να υποστούν πνευματική βλάβη», αναφέρει το γραφείο τμήματος.

Το Μπέθελ γέμισε ασφυκτικά με προμήθειες και οι περισσότεροι από την οικογένεια Μπέθελ έστρεψαν την προσοχή τους στο έργο παροχής βοήθειας. Ντόπιοι αδελφοί με οχήματα μετέφεραν ακτοπλοϊκώς προμήθειες στις πληγείσες περιοχές. Μέσα σε τέσσερις ημέρες, είχαν έρθει σε επαφή με όλους τους αδελφούς και τους είχαν δώσει τρόφιμα και ρουχισμό. Όταν εκείνοι ρωτήθηκαν τι άλλο χρειάζονταν, απάντησαν: «Γραφές και βιβλία! Τα δικά μας παρασύρθηκαν από το νερό». Οι ανάγκες τους καλύφτηκαν αμέσως.

Ο επίσκοπος περιοχής Τζέραντ Κουκ βρισκόταν στο Κολόμπο εκείνον τον καιρό. Ταξίδεψε οδικώς εφτά ώρες σε δρόμο ο οποίος μετά το σούρουπο είναι επικίνδυνος εξαιτίας των άγριων ελεφάντων. Όταν έφτασε στις 10:30 το βράδυ, αυτός μαζί με έναν ντόπιο αδελφό—του οποίου το σπίτι είχε επίσης πλημμυρίσει—ξεκίνησαν αμέσως να επισκέπτονται οικογένειες και να διανέμουν προμήθειες, εργαζόμενοι σκληρά μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.

Ταϋλάνδη: Κανένας ντόπιος αδελφός δεν τραυματίστηκε ούτε σκοτώθηκε ούτε έχασε το βιος του. Εντούτοις, μερικοί ξένοι παραθεριστές αγνοούνται και θεωρούνται νεκροί. Σε αυτούς περιλαμβάνονται ένας Φινλανδός αδελφός, ένα αντρόγυνο Σουηδών, ένας Αυστριακός αδελφός και ο μη ομόπιστος σύντροφος μιας αδελφής. Δύο αντρόγυνα Σουηδών είχαν βγει στην υπηρεσία αγρού μαζί με τον τοπικό όμιλο μακριά από την ακτή. Όταν επέστρεψαν στο ξενοδοχείο τους, το μόνο που αντίκρισαν ήταν θάνατος και ερήμωση.

Τη Δευτέρα το πρωί μετά το σεισμό, ο προεδρεύων επίσκοπος της Εκκλησίας Πουκέτ έλαβε ένα τηλεφώνημα από το γραφείο τμήματος της Ταϋλάνδης με το οποίο τον πληροφορούσαν ότι μια Φινλανδή αδελφή, η Κριστίνα, βρισκόταν σε νοσοκομείο 90 λεπτά μακριά. Αυτός και ένας άλλος αδελφός ξεκίνησαν αμέσως για το νοσοκομείο. Ο προεδρεύων επίσκοπος γράφει: «Δεν έχω δει ποτέ ξανά τόσο πολλή αθλιότητα στη ζωή μου—άνθρωποι χωρίς τους συντρόφους τους, γονείς χωρίς τα παιδιά τους, παιδιά χωρίς τους γονείς τους. Μερικοί φώναζαν για βοήθεια, άλλοι κοίταζαν το ταβάνι ή το πάτωμα. Η κατάσταση ήταν τόσο αποκαρδιωτική που κάθε τόσο έπρεπε να φεύγουμε από το θάλαμο για να ανακτούμε την ψυχραιμία μας και να προσευχόμαστε για δύναμη».

Οι αδελφοί βρήκαν την Κριστίνα την ώρα που το νοσηλευτικό προσωπικό την προετοίμαζε για να χειρουργηθεί στο σπασμένο πόδι της. Είχε χάσει όλα της τα έγγραφα. Μετά την εγχείρηση, οι δύο ντόπιοι αδελφοί προσευχήθηκαν μαζί της και έμειναν στο πλευρό της μέχρι τα μεσάνυχτα. Λίγες μέρες αργότερα, επέστρεψε στη Φινλανδία. Παρά τις δυσκολίες που πέρασε, «η Κριστίνα ήταν θαρραλέα και δυνατή», αναφέρουν οι αδελφοί. Δυστυχώς, ο σύζυγός της σκοτώθηκε στο τσουνάμι.

πηγή