Τα Φιλαράκια: Όταν ο σκύλος σκοτώνει άλλα ζώα

Το θέαμα ενός σκύλου που κυνηγά και σκοτώνει ένα απροστάτευτο ζωάκι προκαλεί αποτροπιασμό στους περισσότερους από εμάς. Πόσο μάλλον στους ιδιοκτήτες σκύλων που βλέπουν για πρώτη φορά το αγαπημένο τους κατοικίδιο να γίνεται… φονιάς. Και είναι ακόμα μεγαλύτερη η φρίκη τους, όταν ο πιστός τους φίλος, όλος χαρά, φέρνει το θήραμά του στα πόδια τους.

Η επιθετικότητα αρπακτικού τύπου είναι το κυνήγι, η σύλληψη και η θανάτωση του θηράματος. Πρόκειται για μια ενστικτώδη συμπεριφορά που παραμένει άφθαρτη.

Οι Τέμπλ Γκράντιν και Κάθριν Τζόνσον, στο βιβλίο τους «Τα ζώα σε μετάφραση» (εκδόσεις Polaris), επισημαίνουν ότι «η ακριβής στιγμή που το αρπακτικό ζώο σκοτώνει το θήραμα λέγεται θανατηφόρο δάγκωμα, και αποτελεί μια βασική ακολουθία ενστικτώδους συμπεριφοράς […]. Οι επιστήμονες αποκαλούν τις ενστικτώδεις αλληλουχίες συμπεριφοράς -όπως είναι το θανατηφόρο δάγκωμα- στερεότυπα πρότυπα συμπεριφοράς, γιατί η ακολουθία των συμπεριφορών είναι πάντα η ίδια. Τα στερεότυπα πρότυπα συμπεριφοράς ενεργοποιούνται από ένα ερέθισμα ή μηχανισμό αφέσεως. Σε όλα τα αρπακτικά, η γρήγορη κίνηση αποτελεί ένα μηχανισμό αφέσεως που ενεργοποιεί τα κυκλώματα του κυνηγιού και της θανάτωσης».

Μπορεί ένα σκύλος να γνωρίζει πώς να σκοτώσει ένα θήραμα αλλά, όταν γεννιέται, δεν γνωρίζει ότι αποτελεί και τροφή. Πρέπει να μάθει από το είδος του ότι την κότα, για παράδειγμα, την τρώμε. Δηλαδή, ο σκύλος πρέπει να μάθει από τους ομοίους του σε ποιο θήραμα πρέπει να εκδηλώσει την αρπακτικού τύπου έμφυτη συμπεριφορά.

Άρα, ένα κουτάβι πρέπει να το εξοικειώσουμε με όσο το δυνατότερο περισσότερα ζώα, έτσι ώστε να μην του προκαλούν καμία εντύπωση. Επίσης, πρέπει να έχει εξοικείωση με νήπια, επειδή οι κινήσεις τους είναι ξαφνικές και γρήγορες, όπως είναι και του θηράματος, και μπορεί κάλλιστα να «ξυπνήσουν» στον σκύλο τη συμπεριφορά αρπακτικού τύπου.

Αν και εκδηλώνεται σπάνια, είναι η σοβαρότερη μορφή, γιατί έχει ως στόχο τη θανάτωση και είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί.