Όπως αποκαλύπτεται τώρα σε paper που μόλις είδε το φως της δημοσιότητας, τον Ιανουάριοτου 2012, το Facebook είχε υποβάλλει περίπου 700.000 χρήστες του σε ένα ιδιαίτεροψυχολογικό πείραμα, χωρίς εκείνοι να γνωρίζουν γι’ αυτό ή να έχουν δώσει τη συναίνεσή τους.

Τι αφορούσε το πείραμα; Με τη βοήθεια ενός ειδικού αλγορίθμου, τα news feeds των συγκεκριμένων χρηστών είχαν τροποποιηθεί κατάλληλα, ώστε να εμφανίζουν ως επί το πλείστον “θετικά” ή “αρνητικά” μηνύματα από τους φίλους τους (με βάση λέξεις που συμπεριλαμβανόταν σ’ αυτά). Το ψυχολογικό πείραμα του Facebook είχε διάρκεια μία εβδομάδα και σ’ αυτό συμμετείχαν 689.003 χρήστες που χρησιμοποιούν την αγγλική version του site.

Το πείραμα απέδειξε πως τα συναισθήματα είναι μεταδοτικά και μέσω ενός κοινωνικού δικτύου, ακόμη και χωρίς άμεση επαφή με κάποιον, απλά διαβάζοντας μερικές λέξεις του σε μία οθόνη. Έτσι, εκείνοι που είχαν “εκτεθεί” μέσω του πειράματος σε “θετικές” ενημερώσεις κατάστασης, στις περισσότερες περιπτώσεις οδηγήθηκαν σε ευχάριστα μηνύματα τις επόμενες ημέρες, ενώ όσοι είχαν διαβάσει “αρνητικά” μηνύματα οδηγήθηκαν σε όχι τόσο αισιόδοξα posts.

Πέρα από τα συμπεράσματα του πειράματος, πάντως, όσον αφορά το πόσο επηρεάζεται η ψυχολογία των χρηστών και μέσα από τη συμμετοχή τους σε ένα social network, δεν είναι λίγοι εκείνοι που έχουν “ξεσηκωθεί” διαβάζοντας για την ύπαρξή του σήμερα, καθώς πραγματοποιήθηκε χωρίς οι συμμετέχοντες να έχουν λάβει γνώση. Το Facebook υποστηρίζει ότι ακολουθήθηκε μία διαδικασία καθ’ όλα νόμιμη και σύμφωνη με τους όρους χρήσης του site χωρίς να συνιστά καμία παραβίαση της ιδιωτικότητας των χρηστών, ενώ σημειώνει ότι δεν υπήρξε καμία ανθρώπινη παρέμβαση και για τη διαδικασία χρησιμοποιήθηκαν μόνο μηχανήματα.

Αυτό, βέβαια, δεν αλλάζει την “ενόχληση” κάποιων για το γεγονός ότι γίνονται “πειραματόζωα”μίας εταιρείας, σε κάθε περίπτωση, πάντως, τις δικές μας τοποθετήσεις σε τέτοια (και άλλα παρόμοια) ζητήματα τις έχουμε σημειώσει μέσα απ’ αυτό το site πολλάκις. Πρέπει να έχουμε πάντα στο νου μας ότι, όταν συμμετέχουμε ή (ακόμη χειρότερα) τοποθετούμε προσωπικά μας δεδομένα (είτε πρόκειται για το λόγο μας, είτε για φωτογραφίες ή άλλες “ευαίσθητες” πληροφορίες που μας αφορούν) σε κάποιο online μέσο που δε μας ανήκει, πρέπει να δεχόμαστε το ότι βρισκόμαστε κάτω από τους όρους χρήσης του. Και φυσικά να είμαστε προσεκτικοί όσον αφορά το τι μοιραζόμαστε και με ποιους, αλλά και να σκεφτόμαστε πριν δημοσιοποιήσουμε κάτι“δικό” μας, αν τελικά υπάρχει λόγος να βρίσκεται online και κάτω από ποιες προϋποθέσεις καιδικαιώματα πρόσβασης… Αλλά όλα αυτά, τελικά, είναι προσωπική υπόθεση του καθενός, όπως και επιλογή του…

http://www.digitallife.gr