«ΘΕΕ, τι μας έκανες;» Αυτή, όπως την κατέγραψε κάποιο ρεπορτάζ, ήταν η αντίδραση ενός ανθρώπου που επέζησε από την έκρηξη του χιονοσκεπούς Νεβάδο δελ Ρουίς στην Κολομβία, στις 13 Νοεμβρίου 1985, όταν αντίκρισε την καταστροφή που είχε προκληθεί. Η συνακόλουθη κατολίσθηση λάσπης έθαψε ολόκληρη την πόλη Αρμέρο και σκότωσε πάνω από 20.000 ανθρώπους μέσα σε μια νύχτα.

Εύλογα αυτός που επέζησε αντέδρασε κατ’ αυτόν τον τρόπο. Αβοήθητοι μπροστά στις φυσικές δυνάμεις, δυνάμεις που προκαλούν δέος, οι άνθρωποι από πολύ παλιά απέδιδαν αυτά τα καταστροφικά γεγονότα στον Θεό. Οι πρωτόγονοι λαοί έκαναν προσφορές, ως και ανθρωποθυσίες, για να εξευμενίσουν τους θεούς τους, τους θεούς της θάλασσας, του ουρανού, της γης, των βουνών, των ηφαιστείων και άλλων πρόξενων κινδύνου. Ακόμη και σήμερα, μερικοί απλώς αποδέχονται τις επιπτώσεις των καταστροφικών φυσικών γεγονότων ως πεπρωμένο ή ως «θεομηνία».

Ευθύνεται πράγματι ο Θεός για τις καταστροφές που προκαλούν τόσο πολλά ανθρώπινα παθήματα και απώλειες σε όλη την υφήλιο; Φταίει εκείνος; Για να βρούμε τις απαντήσεις, χρειάζεται να ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά σε όσα περιλαμβάνονται στις καταστροφές αυτές. Χρειάζεται, μάλιστα, να επανεξετάσουμε κάποια γνωστά γεγονότα.

Τι Είναι «Φυσική Καταστροφή»;

Όταν ένας σεισμός έπληξε την Τάνγκσαν, στην Κίνα, και, σύμφωνα με επίσημες κινεζικές εκθέσεις, σκότωσε 242.000 ανθρώπους, και όταν ο τυφώνας Άντριου ξεχύθηκε μανιασμένα στη νότια Φλόριντα και στη Λουιζιάνα, στις Ηνωμένες Πολιτείες, και προκάλεσε ζημιές ύψους δισεκατομμυρίων δολαρίων, αυτές οι φυσικές καταστροφές αποτέλεσαν κύριες ειδήσεις διεθνώς. Αλλά, τι θα είχε συμβεί αν εκείνος ο σεισμός είχε πλήξει την ακατοίκητη έρημο Γκόμπι, 1.100 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Τάνγκσαν, ή αν ο τυφώνας Άντριου είχε ακολουθήσει διαφορετική πορεία και είχε ξεσπάσει στη θάλασσα, χωρίς να περάσει καθόλου από στεριά; Ούτε που θα θυμόταν κανείς τώρα τα γεγονότα αυτά. …. διαβάστε εδώ την συνέχεια