Στα ιταλικά το καρπούζι λέγεται κοκόμερο – cocomero ή ανγκούρια – anguria (το αγγούρι, όμως, δεν λέγεται …καρπούζι αλλά τσετριόλο!), το δε πεπόνι λέγεται μελόνε – melone. Τώρα πως το “τζέλο ντι μελόνε” σημαίνει “ζελέ καρπουζιού”, ε, μονο οι Σικελοί μπορούν να εξηγήσουν γιατί λένε το καρπούζι – πεπόνι! Gelu di muluna στην σιτσιλίανικη διάλεκτο, λοιπόν, είναι ένα απλό γλυκάκι με βασικό συστατικό τον χυμό καρπουζιού.

Στην ουσία πρόκειται ένα ζελέ, που παρασκευάζεται με τον χυμό του φρούτου, ζάχαρη και λίγο άμυλο, κάτι σαν την δικιά μας μουσταλευριά δηλαδή, που φτιάχνουμε με τον χυμό των σταφυλιών. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του, όμως, είναι ότι αρωματίζεται με νεράκι γιασεμιού! Ολα τα αρώματα του καλοκαιριού λοιπόν, συγκεντρωμένα σε ενα απλοϊκό γλυκάκι με εντυπωσιακή σκηνική παρουσία.

Το πιθανότερο είναι ότι απο την Αραβική κουζίνα, πράγμα που υποδηλώνεται και από την επιλογή των αρωμάτων -γιασεμί, φυστίκι και σοκολάτα- και μάλλον πέρασε στην σικελική κουζίνα κατά την εποχή της αραβικής της κατοχής. Υπάρχει και μια ακόμη άποψη, που λέει οτι προέρχεται από την γαστρονομική παράδοση των Arbereschi, Ελληνο-αλβανών που έφτασαν και εγκαταστάθηκαν στην Σικελία μεταξύ 15ου και 17ου αιώνα, οι οποίοι, βρίσκοντας τις ιδανικές συνθήκες, καλλιέργησαν εντατικά τα καρπούζια. Τα καρπούζια, αποτελούν όντως μια από τις βασικές γεωργικές καλλιέργειες στην Σικελία και αν την επισκεφθείτε, θα συναντήσετε πολλούς πλανόδιους πωλητές, όπως είμαστε συνηθισμένοι να βλέπουμε και στα μέρη μας.

Το τζέλο ντι μελόνε παρασκευάζεται παραδοσιακά στις 14 Ιουλίου, ήμερα που γιορτάζει η Santa Rosalia, πολιούχος του Παλέρμο, αλλα και στις 15 Αυγούστου, επίσης ημέρα μεγάλης θρησκευτικής γιορτής στην Ιταλία, του Ferragosto (η κοίμηση της Θεοτόκου, όπως και στο Ορθόδοξο δόγμα).
Η συνταγή είναι παραδοσιακή και για την εκτέλεση της συμβουλεύτηκα δύο ιταλικές ιστοσελίδες, που αν θέλετε μπορείτε να δείτε εδώ και εδώ.

Για να αρωματίσω το τζέλο ντι μελόνε μου, χρησιμοποίησα άνθη απο γιασεμί και μπουγαρίνι, που έχω την τύχη να έχω στον κήπο μου. Επειδή δεν είναι εύκολο να βρεθούν πάντα, μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε ανθόνερο (δηλαδή νερό απο άνθη νεραντζιάς), νερό απο άνθη πορτοκαλιάς, κανέλα και μοσχοκάρφια. Στην αυθεντική συνταγή το πηκτικό μέσο είναι η frumina, δηλαδή άμυλο απο σιτάρι, το οποίο δεν υπάρχει στην Ελλάδα, οπότε το αντικαθιστούμε με άμυλο καλαμποκιού. Για το σερβίρισμα χρησιμοποίησα φυστίκι Αιγίνης και νιφάδες κουβερτούρας, ενώ μπορείτε να προσθέσετε επίσης ζαχαρωμένη κολοκύθα (κουκουτζάτα)

Υλικά  για 4-5 άτομα

για την διακόσμηση :

Βάλτε τα άνθη απο το γιασεμί σε ενα φλυτζάνι με χλιαρό νερό και αφήστε τα να μουλιάσουν για μια ωρίτσα και να απελευθερώσουν το άρωμα τους. Πρίν το χρησιμοποιήσετε αφαιρέστε τα άνθη. Οπως είπαμε και στην εισαγωγή, αν δεν βρείτε άνθη γιασεμιού, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ανθόνερο (2 κ.σ. ανα λίτρο χυμού), βανίλια, κανέλα ή μοσχοκάρφια.

Καθαρίστε τα καρπούζι απο την φλούδα του και πάρτε τον χυμό του. Ιδανικά χρησιμποιήστε τον αποχυμωτή, αλλά μπορείτε και να το πολτοποιήσετε στο μούλτι και μετά να το περάσετε απο σουρωτήρι. Εγω χρησιμοποήσα το εργαλείο για τον πουρέ, έκοψα την σάρκα του καρπουζιού σε κομμάτια και τα πιέσα ώστε να βγεί το ζουμί τους.

Η ποσότητα της ζάχαρης που θα χρησιμοποιήσετε, εξαρτάται και απο το πόσο γλυκό είναι το καρπούζι και πρέπει να κυμαίνεται απο 100 εως 150 γραμμάρια ανα λίτρο χυμού. Η ποσότητα του αμύλου που πρέπει να χρησιμοποιήσετε (corn flour ή νισεστέ) είναι απο 70 εως 90 γραμμάρια ανα λίτρο χυμού.

Κρατήστε στην άκρη 1 φλ. απο τον χυμό του καρπουζιού και βάλτε τον υπόλοιπο σε μια κατσαρόλα. Προσθέστε την ζάχαρη και βάλτε την κατσαρόλα στην φωτιά. Διαλύστε καλά το άμυλο στον χυμό που κρατήσατε στην άκρη, προσέχοντας να μην σχηματιστούν σβώλοι. Μόλις ζεσταθεί το περιεχόμενο της κατσαρόλας, αναμείξτε μέχρι να διαλυθεί η ζάχαρη. Προσθέστε το μίγμα με το άμυλο αναμιγνύοντας συνεχώς, ώστε να μην σχηματιστούν σβώλοι, και το αρωματισμένο νερό. Συνεχίστε να αναμειγνύετε για μερικά λεπτά μέχρι να δέσει.

Μοιράστε το μίγμα σε 4-5 κωνικά φορμάκια ή μπορείτε να το βάλετε και σε μια μεγάλη φόρμα. Αφήστε το να κρυώσει και μετά βάλτε το στο ψυγείο για 24 ώρες, ώστε να πάρει την σωστή θερμοκρασία για το σερβίρισμα αλλά και για να σφίξει.

Το τζέλο ντι μελόνε σερβίρεται δροσερό. Πριν το σερβίρετε ξεφορμάρετε το μέσα σε ενα πιάτο και στολίστε το με νιφάδες κουβερτούρας και χοντροκοπανισμένο φυστίκι Αιγίνης. Μπορείτε επίσης να στολίσετε με μερικά άνθη γιασεμιού.

*Η συνταγή της Μαρίνας Μαυρομάτη είναι δημοσιευμένη και στα ιταλικά στο blog της il laboratorio di_mm

http://www.bostanistas.gr